Ο Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ
Βασ. Διάταγμα 26 Ιούν. 1908-1926 - 18 χρόνια
O Δροσίνης υπηρέτησε στο Υπουργείο αυτό δεκαοκτώ χρόνια, με μια διακοπή από το Δεκέμβριο του 1920 έως το Σεπτέμβριο του 1922.
Υπήρξε: Τμηματάρχης και Γενικός Επιθεωρητής της Δημοτικής Εκπαιδεύσεως, με βοηθούς μόνο δύο υπαλλήλους, Τμηματάρχης της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και Διευθυντής του Εθνικού Μουσείου Κοσμητικών Τεχνών.
«Σπρώχνοντας μαλακά το αυλάκι της μοίρας», όπως λέει ο ίδιος, βρέθηκε το 1908 στο Υπουργείο Παιδείας. Ο συμμαθητής του στο Βαρβάκειο, ο υπουργός Σπύρος Στάης, γνωρίζοντας καλά τις ικανότητες του φίλου του, επέμεινε και κατάφερε να τον φέρει δίπλα του.
ΦΕΚ 280Α, 8/11/1908 O Δροσίνης του προτείνει να κάνουν ένα έργο εθνικής σημασίας, την έκδοση του ΙΣΤΟΡΙΚΟY ΛΕΞΙΚΟY ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ πράγμα που δέχθηκε ο Υπουργός και το οποίο ανατέθηκε στον γλωσσολόγο Γεώργιο Χατζιδάκι. Σε πλήρη δράση ο Ποιητής, τακτοποιεί τα διαδικαστικά, χρηματοδοτεί το εγχείρημα με το κληροδότημα του Δωρίδη, εγκαθιστά τα γραφεία της σύνταξης στο ισόγειο της Εθνικής Βιβλιοθήκης και φροντίζει να υποστηρίξει το έργο με μια σειρά νόμων, που πέρασε με την εισήγηση του υπουργού Σπ. Στάη. (Βασ. Διάταγμα 17/9/1908 σελ. 1053).
ΦΕΚ 239Α, 19/9/1908 Δικαίως ο Στάης του είπε: «Καλά έκανα και σε πήρα κοντά μου» -Την ίδια χρονιά ιδρύει το Πρώτο ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ. (Καθιερώνεται η υγιεινή στα σχολεία, σχολίατροι, πρωτοποριακά όργανα για μέτρηση, ζύγιση, παρακολούθηση της υγείας των μαθητών, εμβόλια για μεταδοτικές νόσους, άδειες εκπαιδευτικών, φωτισμό αιθουσών, κλπ.)
ΦΕΚ 216Α, 6/8/1908 Την ίδια χρονιά επίσης ίδρυσε ΓΡΑΦΕΙΟ ΓYΜΝΑΣΤIΚΗΣ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΒΟΛΙΑΣ. Η φοίτηση των γυμναστών έγινε υποχρεωτική και διετής. Οι γυμναστές εκπαιδεύτηκαν στη Σουηδία, τα γυμναστήρια εξοπλίστηκαν με ειδικά όργανα και η γυμναστική έγινε υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία.
ΦΕΚ 245, 25/9/1908 Καθιερώνει την ημέρα της εορτής της ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ στα σχολεία, με παράλληλη εκλογή σημαιοφόρου και παραστατών.
ΦΕΚ 296Α, 16/12/1909 Θεσπίζει τα «Συγγραφικά Δικαιώματα».
Ο Όθων Σταθάτος, πρώτος Έλληνας εφοπλιστής, ίδρυσε εμπο-ροναυτική Σχολή στην Ιθάκη. 0 Δροσίνης τον βοήθησε ουσιαστικά για την ολοκλήρωση της τόσο στην οργάνωση όσο και στον εφοδιασμό της με τέλεια διδακτικά όργανα.
ΦΕΚ 68Α, 5/2/1910 Αναδιοργανώνει ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ με κρατική επιχορήγηση 150.000 δρχ. για την αγορά των πινάκων του Νικ. Γύζη και την προικίζει με 30,000 δρχ. ετησίως, προσλαμβάνοντας επαρκές τεχνικό προσωπικό.
ΦΕΚ 95Α, 11/3/1910 Διαχωρίζει το ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ από το ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ.
Το αναδιοργανώνει με επικεφαλής το ζωγράφο Γ. Ιακωβίδη, το γλυπτή Κ. Δημητριάδη και το Γάλλο αρχιτέκτονα Εμπράρ.
16/3/1910: ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ Πανελληνίους Σκοπευτικούς Αγώνες: ΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
ΦΕΚ 325, 10/11/1914 Ιδρύει το ΩΔΕΙΟ στη Θεσσαλονίκη, το οποίο σύντομα αποκτά δικό του οίκημα με την οικονομική βοήθεια του κράτους.
1914: Ιδρύεται ΓΡΑΦΕΙΟ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ ως ανεξάρτητο τμήμα. Ο Δροσίνης αναλαμβάνει την οργάνωση του, γίνεται Διευθυντής του μέχρι τις 21/12/1920, οπότε πέφτει η κυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου και απολύεται. Το τμήμα μετά την απομάκρυνση του καταργείται.
ΦΕΚ 410, 20/12/1914 Καθιερώνει το ΒΑΣΙΛΙΚΟΝ ΜΕΤΑΛΛΙΟΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ και φροντίζει ο ίδιος, κατά την συνήθεια του,για κάθε λεπτομέρεια, μέχρι και την παραγγελία στο Παρίσι του σχεδίου του μεταλλίου, το οποίο φιλοτέχνησε ο γλύπτης Κώστας Δημητριάδης. Το 1927 η απονομή του μεταλλίου θα περάσει στη δικαιοδοσία της Ακαδημίας Αθηνών. Εφεξής θα ονομάζεται ΑΡΙΣΤΕΙΟΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ.
1914: Υποστηρίζει το ΕΘΝΙΚΟΝ ΘΕΑΤΡΟΝ, το ΩΔΕΙΟΝ και το ΤΑΜΕΙΟΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΕΩΣ των θεατρικών συγγραφέων.
ΦΕΚ 347, 25/11/1914 Αναδιοργανώνει το ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΝ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟΝ, ενισχύοντας τα οικονομικά και το προσωπικό του.
Νόμος 380/1914 (σελ. 353) ΠΕΡΙΣΥΝΕΛΕΓΗΣΑΝ για πρώτη φορά και ΣΥΝΕΣΤΗΘΗΣΑΝ ΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ TOT ΚΡΑΤΟΥΣ. (στην υπηρεσία αυτή υπήρχαν και τα ΑΡΧΕΙΑ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ, Κρήτης και Σάμου).
ΦΕΚ 325Α, 10/11/1914 Οργανώνει ΤΡΕΙΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ στο Ζάππειο και στον Παρνασσό.
ΦΕΚ 325, 10/11/1914 Εκπονεί σχέδιο για το χώρο «Διαρκούς Καλλιτεχνικής Εκθέσεως» στον περίβολο της Βουλής. Το σχέδιο λόγω του Α' Παγκοσμίου Πολέμου δεν πραγματοποιήθηκε.
ΦΕΚ 356, 2/12/1914 Συστήνει ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ με σκοπό την περισυλλογή και διάδοση δημοτικών τραγουδιών και χορών.
Ο πόλεμος σταμάτησε το έργο, αλλά παρέμειναν 5.000 δρχ. στην Εθνική Τράπεζα για τη συνέχιση του σκοπού αυτού αργότερα.
Επιμελείται ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΩΝ σε όλη την Ελλάδα, αρχής γενομένης από την Θεσσαλονίκη, και για πόλεις άνω των 30.000 κατοίκων. (Γνωστό είναι ότι στη Σάμο το 1917 λειτούργησε Δημ. Βιβλιοθήκη).
ΦΕΚ 95, 11/3/1915 Αναδιοργανώνει ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ1 με κρατική χορηγία 100.000 δρχ., σύμφωνα με τρ πρότυπο της βιβλιοθήκης των Βρυξελλών.
ΦΕΚ 25, 11/3/1915 Χάρις στον Δροσίνη εγκρίνεται κρατική επιχορήγηση 100.000 δρχ. για την αποκατάσταση του ΩΔΕΙΟΥ του ΗΡΩΔΕΙΟΥ, ώστε να δίνονται συναυλίες και παραστάσεις αρχαίου θεάτρου. Ο προγραμματισμός ήταν να τοποθετηθούν μάρμαρα παλαιάς κοπής και μια φορητή ξύλινη σκηνή.
ΦΕΚ 85, 18/04/1918 Ιδρύει ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ με σκοπό την περισυλλογή και τη διάσωση των παραδόσεων και λαογραφικών αντικειμένων.
ΦΕΚ 204, 21/09/1918 Ιδρύει στην ΥΔΡΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ.
ΦΕΚ 101, 9/5/1918 Ιδρύει ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ, με την ονομασία ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΩΝ, με σκοπό την περισυλλογή των κατά τόπους υφαντών, πλεκτών και κεντημάτων. Προσθέτει άμφια, έργα ελληνικής βιοτεχνίας, δισκοπότηρα, σκεύη λαϊκής τέχνης, ροδιακά πιάτα, κοσμήματα, όπλα, πιστόλια, γιαταγάνια, παλάσκες κ.ά, αντικείμενα που χάνονταν από μέρα σε μέρα. Τα πρώτα αποκτήματα συγκεντρώνονται σ' ένα δωμάτιο του παραρτήματος του Υπουργείου.
ΦΕΚ 148Α, 3/7/1920 Θεσπίζει ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ των Λογοτεχνών και Θεατρικών Συγγρα-φέων και πετυχαίνει την Είσοδο της Ελλάδος στην Διεθνή ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΒΕΡΝΗΣ, κατάκτηση σπουδαία και αυτή. (Παρέστη στην εκδήλωση).
24/9/1923 Με μεγάλο κόπο βρίσκει το κατάλληλο μέρος για το Λαογραφικό Μουσείο, το Τζαμί του Τζισταράκη στην πλατεία Μοναστηρακίου.
Η αρχαιολογική εταιρεία επισκευάζει το κτίριο και πολλές συλλογές μεταφέρονται από το δωμάτιο του Υπουργείου και από άλλα μέρη, στο νέο Μουσείο.
Ο Δροσίνης το εμπλουτίζει με δωρεές φίλων και με αντικείμενα αξίας που βρέθηκαν σε κασέλες στο Κεντρικό Ταμείο του Κράτους. Του αλλάζει την ονομασία σε ΕΘΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΟΣΜΗΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ και αναλαμβάνει ο ίδιος τη διεύθυνση του. Με τα κλειδιά στην τσέπη, δουλεύει ώρες ατελείωτες, μέρες, νύχτες, καθημερινές και γιορτές.
«Ο κόσμος έρχεται και τα μάτια του γεμίζουν ομορφιά», λέει ο ίδιος.
Όταν παραιτείται το 1926 και φεύγει από το Μουσείο αυτό, που τόσο αγάπησε και «που τόσο πόνεσε σαν υστερνό παιδί του», όπως λέει πάλι ο ίδιος, δεν το αφήνει έκθετο στους πέντε δρόμους, αλλά το παραδίδει σε άξια γυναικεία χέρια, που το αγκάλιασαν με μητρική στοργή, τα χέρια της Άννας Αποστολάκη.
Από το κεφάλαιο που αφιερώνει ο Γ. Δροσίνης «Στα Σκόρπια Φύλλα της Ζωής μου» γι' αυτό το Μουσείο, αντιγράφω τις ακόλουθες παραγράφους:
Αναλυτικότερα, κάποιες από τις δράσεις του μέσω του Υπουργείο ήταν οι εξής:
α) Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ. 1908.
Το 1908. Κατόπιν εισηγήσεως του Γ. Δροσίνη καθιερώνεται η ημέρα της εορτής της Εθνικής Σημαίας στα σχολεία. Με την έναρξη των μαθημάτων, θα γίνεται παράλληλη εκλογή σημαιοφόρου και παραστατών, και θα αποτείεται φόρος τιμής στη Σημαία μας.
Β. Διάταγμα (22 Σεπτ.) ΦΕΚ 245/ 26-9-1908.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α΄ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
«Επιθυμούντες όπως η αγωγή των ελληνοπαίδων βάσιν έχη την προς την πατρίδα αφοσίωσιν των πολιτών του μέλλοντος, εγκρίνομεν όπως καθ΄ άπαντα των αρρένων τα σχολεία του Κράτους, της δημοτικής και της μέσης εκπαιδεύσεως, η ημέρα της ενάρξεως των ετησίων μαθημάτων καθιερωθή εν τοις εκπαιδευτηρίοις ως ημέρα εορτής της εθνικής σημαίας, του ιερού της πατρίδος συμβόλου, του οδηγούντος τα τέκνα αυτής εις τους υπέρ της αμύνης και της δόξης αυτής αγώνας και εμπνέοντας τας υπερτάτας υπέρ της πατρίδος θυσίας».
β) Η ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΣΚΟΠΟΒΟΛΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ. 1908
To 1908 κατόπιν εισηγήσεως του Γ. Δροσίνη ιδρύεται ΓΡΑΦΕΙΟ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΒΟΛΙΑΣ. Η γυμναστική γίνεται υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία. Η φοίτηση των γυμναστών γίνεται υποχρεωτική και διετής. Οι γυμναστές εκπαιδεύονται στη Σουηδία. Τα γυμναστήρια εξοπλίζονται με ειδικά όργανα. Η σκοποβολή μπαίνει ως μάθημα στους γυμναστές και στις τελευταίες τάξεις του γυμνασίου των σχολείων αρρένων.
γ) ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ. 1908
1908. Ο δημιουργός του λεξικού είναι ο Γ. Χατζιδάκις, ο οποίος αξιώθηκε πριν πεθάνει να δει τυπωμένη την αρχή του σε δύο τόμους.
ΦΕΚ 280, Α8/11/1908. Ο Δροσίνης πρότεινε στον Σπύρο Στάη να κάνουν ένα έργο εθνικής σημασίας, την έκδοση του ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΛΕΞΙΚΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ, πράγμα που δέχθηκε ο Υπουργός και το οποίο ανατέθηκε στον γλωσσολόγο Γεώργιο Χατζιδάκι. Ο Στάης έστειλε αντίγραφο της πρότασης του Δροσίνη στον πρωθυπουργό Θεοτόκη. Ο διάδοχος Κωνσταντίνος το υπέγραψε. Σε πλήρη δράση ο Δροσίνης, τακτοποιεί τα διαδικαστικά, χρηματοδοτεί το εγχείρημα με το κληροδότημα Δωρίδη, εγκαθιστά τα γραφεία της σύνταξης στο ισόγειο της Εθνικής Βιβλιοθήκης και φροντίζει να υποστηρίξει το έργο με μια σειρά νόμων, που πέρασε με την εισήγηση του υπουργού Σπ. Στάη (Βασ. Διάταγμα 17/9/1908 σ. 1053).
Δικαίως ο Στάη του είπε: «Καλά έκανα και σε πήρα κοντά μου».
Όταν ιδρύθηκε η Ακαδημία πέρασε η έκδοση του λεξικού στη δικαιοδοσία της.
δ) ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ. 1908
ΦΕΚ 239Α, 9/9/1908. Την ίδια χρονιά ο Δροσίνης ιδρύει το πρώτο ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ. (καθιερώνεται η υγιεινή στα σχολεία, σχολίατροι, πρωτοποριακά όργανα για μέτρηση ύψους, ζύγιση, παρακολούθηση της υγείας των μαθητών, εμβόλια για μεταδοτικές νόσους, άδειες εκπαιδευτικών, φωτισμός αιθουσών, και άλλα πολλά.)
Οι στόχοι ήταν:
1) Επιθεώρηση των διδακτηρίων, των διδακτικών οργάνων, των
δημοσίων και ιδιωτικών σχολείων.
2) Η από των μεταδοτικών και μολυσματικών νόσων, προφύλαξη των μαθητών στα σχολεία.
3) Η επί της υγείας των μαθητών και της καθόλου σωματικής και διανοητικής αναπτύξεως αυτών επαγρύπνηση.
4) Η διάδοση εις το λαό των θεμελιωδών γνώσεων της Υγιεινής και επικαίρων υγιεινών παραγγελμάτων δια των διδασκόντων και των διδασκομένων.
ε) ΕΘΝΙΚΟΝ ΑΡΙΣΤΕΙΟΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ 1914.
Το 1913 με Πρωθυπουργό τον Ελευθέριο Βενιζέλο και υπουργό τον επιδέξιο Γιάννο Τσιριμώκο, έγινε δεκτή η πρόταση του Γεωργίου Δροσίνη για το «Βασιλικόν Μετάλλιον των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών» (Νόμος 440 20.12.1914), με την ευκαιρία της επετείου των 25 χρόνων γάμου του Βασιλέα Κωνσταντίνου με τη Βασίλισσα Σοφία.
Ο Δροσίνης γράφει στα «Σκόρπια Φύλλα της Ζωής μου»: τόμος Δ΄σ. 232.
«Με τον ανοικτόκαρδο Ρουμελιώτη τον λέβέντη Γιάννο, όπως τον λέγαμε, συνεργάσθηκα πολύ γιατί είχαμε την υποστήριξη της Βουλής και το προσωπικό ενδιαφέρον του Βενιζέλου για τα Γράμματα και τας Τέχνας. Επήγαινα τις πρωϊνές ώρες και τον εύρισκα στο Ξενοδοχείον των Αθηνών που εκατοικούσε. Με δέχουνταν με τα νυκτικά του. Όχι σαν υπουργός με τμηματάρχην, αλλά σαν δυο φίλοι στενοί, σ’ ένα τραπεζάκι μπροστά καθισμένοι, καταρτίζαμε σε νομοσχέδια και διατάγματα το προοδευτικόν μας πρόγραμμα. Ο Γιάννος τα έπαιρνε φρέσκα φρέσκα σαν νεόκοπα άνθη, και τα ανακοίνωνε χειρόγραφα ακόμη, αδακτυλογράφητα στον Πρόεδρο, στον Βενιζέλο. Και ύστερα ήρχουνταν στο Υπουργείο και μ’ έκραζε να μου πη: ‘ Ενθουσιασμένος ο Πρόεδρος και σε συγχαίρει για την ωραία ιδέα’.
Έτσι εδέχθη ο Βενιζέλος και την πρότασιν για το Βασιλικόν Μετάλλιον των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών, που με την πολιτειακή μεταβολή άλλαξε όνομα και έγινε Εθνικόν Αριστείον, απονεμόμενον από την Ακαδημία Αθηνών».
Στα πρώτα χρόνια, το βραβείο απονεμήθηκε κάθε 2 χρόνια εναλλάξ, σε μουσικοσυνθέτες και λογοτέχνες, σε γλύπτες και ζωγράφους. Η απονομή των Αριστείων γίνονταν από εκείνους οι οποίοι είχαν ήδη βραβευτεί.
Το 1922 απονεμήθηκαν αθρόα τα βραβεία αυτά και μειώθηκε έτσι το κύρος τους.
Το 1925 τιμάται ο ίδιος ο Δροσίνης με το Εθνικό Αριστείο των Γραμμάτων και των Τεχνών.
Στις 26 Μαρτίου 1926, η απονομή των βραβείων ανατέθηκε στη δικαιοδοσία της Ακαδημίας Αθηνών. Μετονομάστηκε σε Εθνικόν Αριστείον Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών και απέκτησε πάλι το κύρος του.
στ) Ο ΔΡΟΣΙΝΗΣ ΑΠΟΣΠΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ 1910.
ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ
Η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα (ΑΣΚΤ), ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 1837, μόνο στα χαρτιά. Λειτούργησε από το 1843 ως παράρτημα της Σχολής Βιομηχανικών Σπουδών, με τίτλο ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ έως το 1910 που αποσπάστηκε και αποτέλεσε ανεξάρτητη Σχολή Μέσης Εκπαίδευσης. Αργότερα με το νόμο 4791 του 1930, το Ίδρυμα προήχθη σε Ανωτάτη Σχολή ισότιμη με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Είναι αυτοδιοικούμενο Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου και λειτουργεί με την εποπτεία του Κράτους. Σκοπός της, είναι να αναπτύσσει τις καλλιτεχνικές δεξιότητες των φοιτητών και να τους παρέχει τις αναγκαίες θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις γύρω από τις εικαστικές τέχνες μέσω της διδασκαλίας και της έρευνας και να συμβάλλει στην κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη του τόπου.
Η Σχολή περιλαμβάνει τρία τμήματα: τη Ζωγραφική, Γλυπτική και Χαρακτική. Η φοίτηση είναι τετραετής. Παράλληλα με τα τεχνικά μαθήματα διδάσκονται και θεωρητικά, όπως η Ιστορία της Επιστήμης και Τέχνης.
Παραρτήματα της Σχολής λειτουργούν στη Μύκονο, Ύδρα, Δελφούς και μετά την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου και στη Ρόδο.
Η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών διαθέτει επίσης έξι Καλλιτεχνικούς Σταθμούς. Είναι οι Καλλιτεχνικοί Σταθμοί των Δελφών, της Μήθυμνας Λέσβου, της Μυκόνου, του Ρεθύμνου, της Ρόδου, της Ύδρας. Επίσης πρόσφατα περιήλθε στην ιδιοκτησία της, από κληροδότημα ο Καλλιτεχνικός Σταθμός Πάρου, που δεν λειτουργεί προς το παρόν.
ζ) ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ 1914.
Το Νοέμβριο του 1914 ιδρύεται το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο με σκοπό να περιλάβει έργα βυζαντινής και χριστιανικής τέχνης, από τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού μέχρι την ίδρυση του Ελληνικού βασιλείου. Το Μουσείο αυτό στεγάστηκε εκεί όπου λειτουργεί έως σήμερα στο μέγαρο επί της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας 22, πρώην ιδιοκτησία της Δουκίσσης της Πλακεντίας. (- ΗΛΙΟΣ 7 σ. 1334 -). Ο Γ. Δροσίνης το αναδιοργανώνει με νέο νόμο, ενισχύοντας το διοικητικό και τεχνικό προσωπικό και φροντίζοντας να εγκριθεί το ποσό των 25.000 δρχ. έναντι 10.000, που έπαιρνε. Επίσης του χορηγείται ένα σεβαστό εφ’ άπαξ ποσό για την απόκτηση της πολύτιμης συλλογής εικόνων ΚΟΛΥΒΑ (- ΕΑ – ΔΗ 71 σ. 120/7-).
η) ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ. 1915 ΦΕΚ. 25, 11/3/1915.
Ο Γ. Δροσίνης αγάπησε τη μουσική και επηρεάστηκε από τον Γεώργιο Νάζο και υιοθέτησε πολλές ιδέες του.
Ο Γεώργιος Νάζος σπούδασε στο Μόναχο. Το 1890 έρχεται στην Ελλάδα και γίνεται Διευθυντής στο ΩΔΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ. ΤΟ 1918 ιδρύει το «ΘΕΑΤΡΟ ΩΔΕΙΟ» πρόδρομος της Λυρικής Σκηνής.
Ο Γ. Νάζος ονειρευόταν να χρησιμοποιήσει το ΗΡΩΔΕΙΟ για συναυλίες. Ένθερμος υποστηρικτής ο Δροσίνης από τη θέση του στο Υπουργείο Παιδείας φρόντισε την διασκευή του αρχαίου αυτού Ωδείου με μάρμαρα παλιάς κοπής, πύριννες πέτρες και την κατασκευή ξύλινης σκηνής, ώστε να απομακρύνεται το χειμώνα εύκολα. Εγκρίθηκε επιχορήγηση 100.000 δρχ. για την αποκατάσταση του Ωδείου, και για την χρηματοδότηση του ΗΡΩΔΕΙΟΥ εξασφάλισε την επιβολή πρόσθετου τέλους επί των εισιτηρίων των δημοσίων θεαμάτων.
θ) ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ - ΘΕΑΤΡΟ ΩΔΕΙΟΥ- ΤΑΜΕΙΟ ΠΕΡΙΘΑΛΨΕΩΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ. (ΕΛ. ΔΗ. 716/11).
Από το μεγάλο και συνεχές έσοδο από το τέλος επί των εισιτηρίων στήριζε και επιχορηγούσε ετησίως τα ανώτερα ΩΔΕΙΑ και τους θεατρικούς συγγραφείς.
Μελέτη 2004 Σ.Ω.Β. σ. 425.
ι) ΕΘΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΑΘΗΝΩΝ. 1915
Το κτίριο ανοικοδομήθηκε με δωρεά των αδελφών Βαλλιάνων.
ΦΕΚ 18/12/1867: ΙΔΡΥΣΗ της Εθνικής Βιβλιοθήκης Αθηνών.
ΦΕΚ 30/11/1909: Τροποποίηση του Β΄ εδαφίου του 3ου άρθρου.
ΦΕΚ 19/3/1910: Νέα τροποποίηση σε κάποιες διατάξεις.
ΦΕΚ 11/3/1915: Με την φροντίδα του Γ. Δροσίνη ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΤΑΙ
Η ΕΘΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΑΘΗΝΩΝ με κρατική χορηγία 100.000 δρχ., σύμφωνα με το πρότυπο της βιβλιοθήκης των Βρυξελλών.
Ια) ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ 1914.
Ο Γ. Δροσίνης επιμελήθηκε ακόμη την ίδρυση ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΩΝ σ’ όλη την Ελλάδα, αρχής γενομένης από την Θεσσαλονίκη, και τον επόμενο χρόνο την Ανδριανούπολη.
Δημιουργεί βιβλιοθήκες σε πόλεις με πάνω από 30.000 κατοίκους.
Ιβ) ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ - ΤΖΑΜΙ ΤΖΙΣΤΑΡΑΚΗ. 1918
ΕΘΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΩΝ ΚΟΣΜΗΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ.
Με την πολιτειακή μεταβολή της 11ης Σεπτεμβρίου 1922, ο Γ. Δροσίνης ανέλαβε τη διεύθυνση του Μουσείου «Ελληνικών Χειροτεχνημάτων», το οποίο οργάνωσε στο Τζαμί που βρίσκεται στη Πλατεία Μοναστηρακίου.
Το τζαμί κτίστηκε το 1759 από τον Τούρκο Βοεβόδα Τζισταράκη. Κατασκευάστηκε με υλικό παρμένο από παλιά κτίρια. Για το μαρμαροκονίασμα των τοίχων, ανατινάχτηκε η 17η κολώνα του Ναού του Ολυμπίου Διός! Το γεγονός αυτό σημάδεψε τη ζωή των Ελλήνων σε σημείο που να χρησιμοποιείται ως χρονική αφετηρία, ενώ παράλληλα θεωρήθηκε κακός οιωνός για τον Τζισταράκη, γεγονός το οποίο εκμεταλλεύτηκε ένας Τούρκος ανταγωνιστής του και τον δολοφόνησε. Το απέδωσε δε στις προκαταλήψεις των Ελλήνων.
Μετά την επανάσταση, χρησιμοποιήθηκε για συνελεύσεις και αργότερα, μετά από πιέσεις του Γ. Δροσίνη μετατράπηκε σε Μουσείο «Ελληνικών Χειροτεχνημάτων». Το αρχαιολογικό τμήμα διόρθωσε το τζαμί και διασκεύασε το εσωτερικό του σύμφωνα με σχέδιο του καθηγητή Ορλάνδου, για να περισυλλέξει σ’ αυτό χειροτεχνήματα που φυτοζωούσαν σε μία αίθουσα ενός Υπουργείου.
Ο Δροσίνης το μετονόμασε σε "Εθνικό Μουσείο Κοσμητικών Τεχνών". Ο ίδιος γράφει στα «Σκόρπια Φύλλα της Ζωής μου» στο Ημερολόγιο του:
«Με την πολιτειακήν μεταβολή, που μ’ επανέφερε στο Υπουργείον, ανέλαβα την διεύθυνση του Μουσείου, εγώ ο ίδιος, για να το νεκραναστήσω. Από το Τμήμα Γραμμάτων και Καλών Τεχνών, ελοξοδρόμησα στο - Εθνικόν Μουσείον των Κοσμητικών Τεχνών - δηλαδή από το Γραφείον του Υπουργείου, πήγα στο Τζαμί και από Τμηματάρχης έγινα ..... Χότζας..........»
Ο Δροσίνης συνεχίζει: «Τα 3 χρόνια, που το διεύθυνα, έζησα κάτω από τον πανύψηλον θόλον του, ώρες και μέρες συνάζοντας και ταξινομώντας πολύτιμα αποκτήματα τα περισσότερα από δωρεά ..... ……
Ο αρχαιολόγος Κουρουνιώτης με εβοήθησε για τον πλουτισμόν του Μουσείου του Τζαμιού με τις συλλογές του Μουσείου της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας που είχαν καταρτισθή από τον ακούραστο ζήλο του Λαμπράκη, που εγύριζε στα μοναστήρια και στις εκκλησίες των επαρχιών και έσωζεν από την καταστροφήν και την αρπαγήν βαρύτιμα Ευαγγέλια, πλουσιώτατα άμφια, χρυσοκέντητους επιταφίους, αργυρόχρυσα δισκοπότηρα και πάσης φύσεως μετάλλινα και ξύλινα σκεύη λαϊκής τέχνης.
Μία δωρεά ροδιακών πιάτων του Τραπάτζαλη, εστόλισε τους απάνω τοίχους της γαλαρίας. Σε δύο μεγάλες περιστρεφόμενες βιτρίνες εκρεμάσθησαν μεγαλύτερα χειροτεχνήματα. Τα μικρότερα σε γυαλοσκέπαστα ερμάρια ολόγυρα στην γαλαρία. Στους τοίχους εκρεμάσθησαν εικόνες και κάτω από την γαλαρία πολυέλεοι εκκλησιών ... ... .....
Μαζί μ’ αυτά και πολλά λαϊκά στολίδια γυναικών, γιουρντάνια, βραχιόλια, σκουλαρίκια κλπ. ... ... ...
Το απέραντο κενόν με τον πανύψηλον θόλον του εγέμισε και η θέα
σ’ εκείνον που επρωτόμπαινε από την μεγάλην εξώπορτά του, παρουσιάζουνταν επιβλητική, μεγαλόπρεπη, πολύχρυση, αστραφτερή, φωτολουσμένη από τα περίγυρα παράθυρα. Ώρες και ώρες έζησα εκεί κατάμονος με κλειδωμένη την πόρτα. Μόλις επερνούσα το κατώφλι του, άφηνα πίσω τη σύγχρονη ζωή και εγύριζα, σαν οδοιπόρος του χρόνου, αιώνες πίσω και σαν ταξιδιώτης των τόπων από παλάτια σε καλύβια και από μοναστήρια σε κλέφτικα λημέρια. Και πόσες χρονιάρες μέρες, Χρισούγεννα και Λαμπρή, ενώ οι άλλοι χριστιανοί εμαζεύονταν στις εκκλησίες καλεσμένοι από τις βροντερές καμπάνες, ελειτουργήθηκα άφωνα εκεί, διαβάζοντας το Ευαγγέλιον και τους ψαλμούς, από παλιά βαρύτιμα κείμενα Μοναστηριών, μπροστά σε Εσταυρωμένους και Επιταφίους, που επροσκυνήθηκαν από γενεές γενεών».
Σκόρπια Φύλλα της Ζωή μου Τόμος Β΄ σ.σ. 239 -340
Ο Γ. Δροσίνης διεύθυνε το «Τζαμί» από το 1923 μέχρι το 1926.
Το παρέδωσε με δύο πολύτιμες συλλογές:
* τη συλλογή επίπλων, σκευών από το Δανό K. PELF και
* τη συλλογή ιαπωνικών αγγείων του Σίνου.
Το 2014 στο τζαμί στεγάζεται η Συλλογή Κεραμεικών.
Ιγ) ΓΕΝΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. 1918.
Ο Γ. Δροσίνης υπήρξε ο ιδρυτής των Γενικών Αρχείων του Κράτους, που είναι έργο μεγίστης σημασίας στην Ιστορία του Έθνους. Αρχικά συγκεντρώθηκαν στα υπόγεια της Ακαδημίας Αθηνών, εκατοντάδες χιλιάδες δημόσια και ιδιωτικά ιστορικά έγγραφα και, στη συνέχεια αρχειοθετήθηκαν καταλλήλως προς έρευνα και μελέτη.
Ιδ) ΑΡΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΔΡΑ 1918. (ΕΛ. ΔΗ 71 Σ. 120/6).
Ταυτόχρονα με τα Γενικά Αρχεία του Κράτους οργανώθηκαν τοπικά αρχεία στα δύο αυτά νησιά.
Μελέτη 2004 Σ.Ω.Β. σ. 426
Ιε) ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ. 1935.
Με πρωτοβουλία του Γ. Δροσίνη κατατέθηκε στην Εθνική Τράπεζα επαρκές ποσό «δια την υπό της επιτροπής της Εθνικής Μουσικής Συλλογής περισυλλογήν Ελληνικών ασμάτων και χορών, αποτυπωμένων επί φωνογραφικών κυλίνδρων, φωτογραφιών και κινηματογραφικών ταινιών και τούτο δια την ευρύτερην διάδοσιν αυτών των παραδοσιακών αξιών». (ΝΟΜ. Α.Κ. σ. σ. 152 – 167 Ε.Α. ΔΗ 71 σ. 120/5).
Μελέτη 2004 Σ.Ω.Β. σ. 426
Ιστ) ΩΔΕΙΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.
Ο Γεώργιος Δροσίνης από τη θέση του στο Υπουργείο Παιδείας φρόντισε να ιδρυθεί ΩΔΕΙΟ στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Από κοινού με το Δήμο Θεσσαλονίκης αγόρασαν κατάλληλο κτίριο, ώστε να διευρυνθεί η μόρφωση του μουσικού αισθήματος στους κατοίκους της Μακεδονίας.
(ΕΔ. ΔΗ 71, σ. 120/4).
Μελέτη 2004 Σ.Ω.Β. σ. 425
Ιζ) ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ. (ΦΕΚ 148Α, 3/7/20).
Ο νόμος για την Προστασία της Πνευματικής Ιδιοκτησίας καταρτίσθηκε από τον Γεώργιο Δροσίνη στο γραφείο του στο Υπουργείο Παιδείας, με τη συνεργασία ενός εκπροσώπου του Υπουργείου Εξωτερικών (Σ.Φ.Ζ. –Δ΄ σ. 224). Με την υπογραφή αυτής της διεθνούς συμβάσεως και με την είσοδο της Ελλάδας, γι’ αυτό το σκοπό, στη Διεθνή Ένωση της Βέρνης, οι Ελληνικές πνευματικές εργασίες και δημιουργίες ωφελήθηκαν πολύ, αλλά και η Ελλάδα έπαψε πλέον να θεωρείται ληστοπειρατής ξένης πνευματικής ιδιοκτησίας. (ΕΛ. ΔΗ -71, σ. 121/16).
Ο ίδιος ο Δροσίνης αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στη Βέρνη, κατά την υπογραφή της συμβάσεως.