Στις ποιητικές συλλογές του Δροσίνη, καθρεπτίζεται η ψυχή του. Δεν χρειάζονται αναλύσεις. Δεν υπάρχουν αδιέξοδα, δεν κρύβουν τίποτα περισσότερο απ’ όσα λένε. Αυτή η έλλειψη υποβολής δεν ζημιώνει. Εκείνο που λένε, έχει μία αισθητική και μία ποιητική αρτιότητα.