Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΙΜΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΤΟΥ Γ. ΔΡΟΣΙΝΗ, Α ΣΑΚΚΑΛΗ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΣΑΚΚΑΛΗ

Ζωγράφος – Συγγραφέας

«Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΙΜΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΤΟΥ Γ. ΔΡΟΣΙΝΗ»

            Σήμερα, συγκεντρωθήκαμε στον ΚΗΠΟ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΣΤΟ ΜΕΟΛΟΓΓΙ, για να τιμήσουμε τη μνήμη των ηρωικών προγόνων του ποιητή Γεωργίου Δροσίνη, που συμπίπτει φέτος με τη συμπλήρωση 60 χρόνων από το θάνατό του.

            Είναι μια οφειλόμενη τιμή, που έρχεται να καλύψει το κενό που υπήρχε τόσα χρόνια . Είναι ένα μνημείο, που βρίσκει επιτέλους τη θέση του σ' αυτό το Κοιμητήριο, ανάμεσα στα τόσα άλλα, που το κοσμούν και τιμούν τους Έλληνες και Φιλέλληνες υπερασπιστές και συμπαραστάτες της Ιερής μας Πόλης.

            Θα πρέπει εδώ να πω ότι η Πρόεδρος του Συλλόγου μας, Ελένη Βαχάρη, είχε συλλάβει την ιδέα της ανέγερσης του μνημείου όταν, φοιτήτρια ακόμη, είχε επισκεφθεί για πρώτη φορά τον Κήπο των Ηρώων.

            Σήμερα, θα πρέπει να νιώθει μεγάλη ικανοποίηση που βλέπει να πραγματοποιείται το όραμά της. Μαζί της βέβαια νιώθουμε ικανοποιημένοι και όλοι εμείς, γιατί αν οι Δροσίνηδες έκαναν το χρέος τους, πολεμώντας για την πατρίδα, κάνουμε σήμερα και 'μεις το δικό μας χρέος, πολεμώντας με αυτό το μνημείο το χρόνο και τη λησμονιά.

            Προσωπικά, ας μου επιτραπεί να πω ότι νιώθω διπλή χαρά και περηφάνεια, γιατί συμβαίνει να έχω τη διπλή ιδιότητα του Μεσολογγίτη και του Συντονιστή, εκ μέρους του Συλλόγου, των πολυετών προσπαθειών. για την ολοκλήρωση αυτού του έργου.

            Και τώρα, λίγα λόγια για τους τιμώμενους. Οι πληροφορίες για την ιστορική διαδρομή της οικογένειας Δροσίνη, αρχίζουν από το γενάρχη της καπετάν Αναστάση Δροσίνη τον πρωτοκλέφτη των Αγράφων και του Βάλτου, όπως τον αποκαλούσαν. Τρία από τα παιδιά του προσέφεραν αρκετές υπηρεσίες στην πατρίδα και τα ονόματά τους είναι χαραγμένα σ' αυτήν εδώ τη στήλη.

            Πρώτος, ο Γεώργιος (Καραγιώργος) Δροσίνης που ονομάστηκε αντιστράτηγος το 1825 από τη Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδας, σε αναγνώριση των αγώνων του στις δύο προηγούμενες πολιορκίες του Μεσολογγίου. Ήταν ο παππούς του ποιητή Γεωργίου Δροσίνη απ΄τον οποίο πήρε και το όνομά του. Σκοτώθηκε στην Έξοδο της Φρουράς την 10η Απριλίου 1826. Το σπαθί, το ρολόι και το δαχτυλίδι του παππού του φυλαγμένα από τον ποιητή, μέχρι το θάνατό του, με τη διαθήκη του τα εδώρησε στο Δήμο Μεσολογγίου, με τον όρο να εκτεθούν σε «ασφαλές» μέρος. Στο μεταξύ, όρισε να παραμείνουν στο Μουσείο Μπενάκη, όπου και πραγματικά παρέμειναν μέχρι το 1979, οπότε, με ενέργειες του τότε Προέδρου των Μεσολογγιτών Αττικής, Βασίλη Βλαχόπουλου, μεταφέρθηκαν στο Μουσείο Ιστορίας και Τέχνης Μεσολογγίου, όπου και εκτίθενται μέχρι σήμερα.

            Δεύτερος, ο Ιωάννης (Γιαννακός) Δροσίνης χιλίαρχος, που είχε διοριστεί επίσης από τη Προσωρινή Διοίκηση Γενικός Φροντιστής Δυτικής Ελλάδας. Από τα κείμενα που διασώθηκαν προκύπτει ότι έπαιξε σπουδαίο ρόλο στον εφοδιασμό των αγωνιστών της περιοχής και ιδιαίτερα των πολιορκημένων με όπλα και πολεμοφόδια. Σκοτώθηκε στην Έξοδο την 10η Απριλίου 1826.

            Τρίτος, ο Κώστας (Καρακώστας) Δροσίνης, χιλίαρχος, που θα μείνει στην ιστορία ως ο «Ήρωας της Κλείσοβας» για το μεγάλο του τόλμημα να σπάσει τον κλοιό του εχθρού, γύρω από το ομώνυμο νησάκι της λιμνοθάλασσας, όταν αυτό βρέθηκε πολιορκημένο το πρωί της 25ης Μαρτίου 1826. Η ηρωική φρουρά του νησιού, αποτελούμενη από 140 μαχητές, που αντιστεκόταν με επιτυχία εναντίον χιλιάδων εχθρικών δυνάμεων, έστειλε μήνυμα στο Μεσολόγγι ότι της τελείωναν το νερό και τα πυρομαχικά της και ζήτησε επειγόντως βοήθεια. Τότε, χωρίς δισταγμό, ο Καρακώστας Δροσίνης γεμίζει ένα πλοιάριο (πριάρι) με εφόδια και μαζί με μερικά παλικάρια του ξεκινάνε για το νησί. Ας δούμε πως περιγράφει το γεγονός ο Νικόλαος Κασομούλης, που παρακολουθούσε τη σκηνή με το τηλεσκόπιό του.

            «Αμέσως εθέσαμεν 4 κιβώτια φουσέκια και δύο βαρέλια με νερόν. Εμβήκεν ο αθάνατος Καρακώστας Δροσίνης και ανεψιός του Στρατηγού Γεωργάκη Βαλτινού με έναν εξάδελφόν του, νέον 19 χρονών, Γεωργάκην Δόστη εις το πλοιάριον με τα πολεμοφόδια και το νερόν, έλαβον και έναν άλλον κονταριστήν με το παιδί. Τους συνώδευσαν όλα τα εις Ανεμόμυλον πλοιάρια έως εκεί.Βλέπουν αι εχθρικαί λέμβοι τον σωρόν των πλοιαρίων, στρέφουν τα πυροβόλα προς αυτά και κτυπούν και με την ψιλήν φωτιάν.

            Ο Καρακώστας και ο Γεωργάκης (Γάκης καταχρηστικώς) εξαπλώθησαν μέσα οι κονταρισταί άμπωθαν με όλην την δύναμιν. Πλησίασαν αναμεταξύ των τουρκικών λέμβων φονεύεται ο κονταραμπωστής ο μεγάλος μένει το παιδί να αμπώθει μόνον τρεις οργυιαίς έλειπαν να φθάσουν - κι εκεί εφονεύει και το παιδί το αθάνατον. Πηδά ο Καρακώστας και ο Γάκης εις την θάλασσαν, τραβούν με τας χείρας το πλοιάριον, ενώ ακαταπαύστως τους πυροβολούσαν - σώζεται ο προμηθεύς και ήρωας (Καρακώστας) ομού με τον νέον, εβγαίνουν από μέσα αρπάζουν το νερόν και το βαρούτι και το εμβάζουν. Έρριξα το τηλεσκόπιον κάτω, αφού είδα ότι έλαβον την προμήθειαν, από τη χαρά μου.»

            Έτσι, σώθηκε το νησί και οι Έλληνες κατάφεραν να νικήσουν τις πανίσχυρες Τουρκοαιγυπτιακές δυνάμεις, που  υποχώρησαν το βράδυ της ίδιας ημέρας, με τρομερές απώλειες. Δεκαπέντε ημέρες μετά, στην Έξοδο του Μεσολογγίου, ο Καρακώστας Δροσίνης ανοίγει δρόμο μαχόμενος μέσα από τις Τουρκικές φάλαγγες και κατευθύνεται στο στρατόπεδο του Καραϊσκάκη στην Αττική. Παίρνει μέρος και λαβώνεται στη μάχη του Φαλήρου τον Απρίλιο του 1827. Πεθαίνει στη Σαλαμίνα την 1η Ιουνίου 1827.

            Θα ήταν, νομίζω, παράλειψη να μην αναφερθεί εδώ ότι, εκτός από τους τιμώμενους σήμερα ήρωες, η οικογένεια των Δροσίνηδων ανέδειξε και άλλους μεγάλους άνδρες σε διαφορετικούς τομείς και δραστηριότητες. Μεταξύ αυτών ο Νικόλαος Δροσίνης, αδελφός των προαναφερθέντων, που ασχολήθηκε με θέματα επιμελητείας κατά τις πολιορκίες και οι δύο γιοι του, Δημήτριος, δικηγόρος, του οποίου το μεγαλοπρεπές άγαλμα ξεχωρίζει στο Νεκροταφείο του Αγ. Λαζάρου και Αθανάσιος Δροσίνης, γιατρός. Ο τελευταίος κληροδότησε στο Δήμο Μεσολογγίου όλη του την περιουσία και ιδρύθηκε, σύμφωνα με τη διαθήκη του, το Ορφανοτροφείο (σήμερα οικοτροφείο) της πόλης, ενώ προσέφερε τις υπηρεσίες του, επί 18 χρόνια χωρίς αμοιβή, ως Διευθυντής στο Νοσοκομείο Χατζηκώστα, όπου ενταφιάσθηκε το 1885.

            Για τον εκλεκτό μας ποιητή Γεώργιο Δροσίνη δεν χρειάζεται νομίζω να προσθέσω τίποτα, αφού είναι πασίγνωστο το μεγάλο του έργο και θα τον αδικούσα αν προσπαθούσα να το αποδώσω σε λίγες γραμμές.

            Σήμερα, η πατρίδα μας περνάει δύσκολες στιγμές. Σε μια πρώτη θεώρηση η οικονομική κρίση παρουσιάζεται και είναι πραγματικά δραματική. Όμως, φοβάμαι ότι η κρίση αξιών μπορεί να αποδειχτεί χειρότερη και μάλιστα μη αναστρέψιμη.

            Η καθημερινή εμπειρία όλων μας με τα φαινόμενα απαξίωσης κάθε έννοιας ηθικής, την απεμπόληση των παραδόσεών μας και την εισαγωγή δυτικότροπων κοινωνικών προτύπων, τη διαφθορά πολιτικών και κρατικών λειτουργών, το πνεύμα της απειθαρχίας που επικρατεί και προπαντός την προσπάθεια παραποίησης της Ιστορίας μας στο βωμό αμφίβολων σκοπιμοτήτων, αποδεικνύει το μέγεθος της κρίσης των αξιών μας.

            Γι' αυτό, έχοντας σαν φωτεινό παράδειγμα τη μεγάλη οικογένεια των Δροσίνηδων, ας δώσουμε κι εμείς τη δική μας μάχη για να σταματήσουμε όσους υποσκάπτουν τα θεμέλια του Έθνους και να ξαναδούμε την Ελλάδα μας αναγεννημένη και ισχυρή.