Ο Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ

ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  ΝΙΚΑΣ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ 16

Ο απόηχος των ηρωικών κατορθωμάτων των Ελλήνων για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού, η δημοσίευση των δημοτικών μας τραγουδιών από τον Fauriel [1824-1825] και αργότερα από τον Tommaseo [1841-1842] και το αυξανόμενο φι­λελληνικό κίνημα στην Ευρώπη συνέβαλαν σημαντικά, ώστε να στραφεί η προσοχή των ανθρώπων του πνεύματος προς την Ελλάδα και τα ελληνικά Γράμματα. Στην Ιταλία σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι στενές και διαρκείς παραδοσιακές σχέσεις των Ιταλών με τους Έλληνες που βασίζονται σε ιστορικούς λόγους και στις κοινές πολιτισμικές καταβολές των δύο λαών.

Η παρουσία στον ιταλικό χώρο πολλών Ελλήνων μορφωμένων και η καλλιέργεια εκ μέρους των Ιταλών των κλασσι­κών γραμμάτων επέδρασαν ευνοϊκά στο ενδιαφέρον τους για τα ελληνικά Γράμματα. Από το τέλος του 19ου αι. αλλά κυ­ρίως από τις αρχές του 20ού αι. το ενδιαφέρον αυτό αυξάνε­ται και πολλοί Ιταλοί Ελληνιστές αρχίζουν να μελετούν και να μεταφράζουν Νεοέλληνες λογοτέχνες, ποιητές και πεζογράφους.

Από τη νέα Αθηναϊκή Σχολή. παράλληλα με το έργο του πρωτοπόρου και πρωταγωνιστή Παλαμά, το ενδιαφέρον των Ιταλών στρέφεται, μεταξύ των άλλων, και προς το έργο του Γεώργιου Δροσίνη. Έτσι ο πιο σπουδαίος από τους Νεοελληνιστές της Ιταλίας ο Bruno Lavagnini θα γράψει: «Accanto alla esuberante lirismo di Palamas, l’ elegiaco Drossinis resta piu vicino alle suggestioni e alle ispirazioni della poesia popolare, e; quando anche si allontana dai modi dell' idillio agreste, esprime una sua nota elegiaca in tono piano e senza enfasi, con limpido e sobrio nitore» [Δίπλα στον πλεονάζοντα λυρισμό του Παλα­μά, ο Ελεγειακός Δροσίνης είναι πιο κοντά στις επιδράσεις και την έμπνευση της δημοτικής ποίησης, και όταν απομακρύνεται από τους τρόπους του αγροτικού ειδυλλίου, εκφράζει έναν ελεγειακό τρόπο απαλό και χωρίς έμφαση, με καθαρή και λιτή σαφήνεια].

Για το λογοτεχνικό έργο του Δροσίνη, το ποιητικό αλλά και το πεζό, μπορούμε να πούμε ότι η ιταλική βιβλιογραφία είναι αρκετά ικανοποιητική πολλά και αξιόλογα είναι τα δο­κίμια και οι μεταφράσεις των Ιταλών Νεοελληνιστών και κα­λύπτουν σχεδόν ολόκληρον τον 20όν αιώνα.

O πρώτος, που ενδιαφέρθηκε για το έργο του Δροσίνη, είναι ένας από τους πιο σοβαρούς Νεοελληνιστές, ο Francesco De Simone Brouwer. Πρόκειται για το διήγημα «Αλώπηξ με τρεις πόδας» από τη συλλογή του Δροσίνη «Διηγήματα και αναμνήσεις», που δημοσίευσε ο De Simone Brouwer σε έναν τόμο με κείμενα, πεζά και ποιήματα. Νεοελλήνων συγγραφέων στα Ελληνικά, με σκοπό να βοηθήσει την εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας στα εμπορικά σχολεία και στα σχολεία ξένων γλωσσών. Ανάμεσα στα έργα των Επτανησίων δημοτικιστών και των καθαρευουσιάνων Φαναριωτών και των διαδόχων τους Αθηναίων καθαρολόγων, ο De Simone Brouwer δημοσιεύει και δύο δημοτικά μας τραγούδια. Είναι μια επιμε­λημένη έκδοση, που έγινε το 1906 στη Νεάπολη.

Μετά από δύο χρόνια, το 1908, ο Eliseo Brighenti περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων και δύο ποιήματα του Δροσίνη στην Χρηστομάθειά του, που δημοσιεύει στο Μιλάνο. Τα δύο ποιήματα, είναι, «Επέθαν' η αγάπη μου» και «Θαλασσινό τραγούδι» [σσ. 109-111].