Είναι η Κεντρική αίθουσα, μέσα στην οποία γίνεται αναπαράσταση της εποχής στην οποία ζούσαν οι ήρωες των έργων του Δροσίνη.
Εκτίθενται φωτογραφίες της οικογένειας Wild (γείτονες του Δροσίνη στις Γούβες της Εύβοιας). Η ανεψιά της οικογένειας αυτής ενέπνευσε στον Ποιητή την ηρωίδα του, «Αμαρυλλίς», το ομώνυμο μυθιστόρημά του.
Σε ένα εξαιρετικά καλαίσθητο σεκρετέρ του Δροσίνη, μεταξύ των διάφορων άλλων αντικειμένων, ξεχωριστή θέση κατέχει ένα άλμπουμ με τα γράμματα της Marie-Adèle Thomas Boyd, αμερικανίδας φίλης του Δροσίνη από την εποχή, που ζούσε στη Λειψία. Στον τοίχο πάνω από το σεκρετέρ υπάρχει μια υδατογραφία φιλοτεχνημένη από την ίδια, με θέμα, τo γεφύρι της γνωριμίας τους. Η Adèle ως ζωγράφος είχε εξαιρετικό ταλέντο, όπως διαπιστώνεται και από ένα ημερολόγιο του 1887, ζωγραφισμένο από την ίδια. Μέσω της αλληλογραφίας τους μαθαίνουμε επίσης μερικά «πιστεύω» του Δροσίνη για τη ζωή.
Σε ειδική προθήκη έχει τοποθετηθεί ένα από τα σημαντικότερα εκθέματα του Μουσείου, η «Καλλιτεχνική Πινακοθήκη της Εστίας».
Το έργο αυτό αποτελείται από δεκαέξι φυλλάδια των οκτώ σελίδων και είναι χωρισμένο στις εξής ενότητες: «Ελληνική Αρχαιότης», «Χριστιανική Τέχνη», «Ποικίλαι Εικόνες», «Εικόνες Γυναικών». Οι διαστάσεις των σελίδων του είναι 42x30εκ. Συνοδεύεται από οκτασέλιδο παράρτημα, αναφερόμενο στα έργα (περιγραφή, τόπο, χρόνο δημιουργίας και συλλογή) και τους καλλιτέχνες τους. Το έργο επιμελήθηκε ο Δροσίνης, στο διάστημα, που έμεινε στη Λειψία και πρόκειται για μια σπάνια έκδοση, την οποία αναφέρει ο Ποιητής στα «Σκόρπια φύλλα της ζωής μου».
Ακριβώς από πάνω υπάρχει ένας μεγάλος γενεαλογικός πίνακας των Δροσίνηδων και των Δρόσων. (οικογένεια της μητέρας του Δροσίνη).
Το ομοίωμα της εξαδέλφης του Δροσίνας Δροσίνη Μελετοπούλου, δίπλα σε μία αμυγδαλιά, παριστάνει την κοπέλα του ενέπνευσε στον ποιητή το γνωστό ποίημα «Η Ανθισμένη Αμυγδαλιά». Στον τοίχο πίσω της υπάρχει η φωτογραφία της και ένα ρολόι τοίχου εποχής. Σ’ ένα σπάνιο έπιπλο, ακριβώς από κάτω, είναι ακουμπισμένος ένας δυσεύρετος φωνόγραφος του 1800.
Παραπλεύρως το ομοίωμα του Αθανάσιου Διάκου, με αυθεντική φορεσιά και ασημένια πιστόλα παραπέμπει στο έργο του «Ο Μπαρμπαδήμος - Διηγήσεις Αγωνιστού».
Στο κέντρο της αίθουσας δεσπόζει η αναπαράσταση ενός παππού με τα δύο εγγονάκια του στα οποία αφηγείται ένα παραμύθι του Δροσίνη. Δίπλα στην πολυθρόνα όπου κάθεται ο παππούς υπάρχει η θερμάστρα και μια βιτρίνα γεμάτη κρύσταλλα και πορσελάνες. Τα έπιπλα αυτά βρισκόταν στο σαλόνι των Δροσίνηδων.
Στις δυο χωνευτές στον τοίχο ντουλάπες φυλάσσονται χειρόγραφα του Δροσίνη. Άλμπουμ του με διάφορες συλλογές, πχ καρτ-ποστάλ, γραμματόσημα. Αρχειοθετημένη συλλογή ταχυδρομικών δελτίων του ποιητή καθώς και λευκώματα βρίσκονται επάνω σ’ ένα σκυριανό τραπεζάκι, που ανήκε στον Ποιητή.
Ο Δροσίνης πίστευε, ότι ο συλλέκτης ωφελείται πολύ από την απασχόληση αυτή.
Στο χώρο, ξεχωρίζει η προτομή του Ναπολέοντα, που ενέπνευσε το Δροσίνη να γράψει το ποίημα «Ύμνος στο Ναπολέοντα».
Επειδή στον κόσμο των ηρώων του Δροσίνη, ξεχωριστή θέση είχε η «Έρση», του ομώνυμου δημοφιλούς μυθιστορήματος, υπάρχει ιδιαίτερη γωνιά με το κιόσκι της και όλα τα αντικείμενα, που χρειάζεται ένα ζευγάρι, για να πάρει τον πρωινό καφέ του, στο κήπο του σπιτιού του.
Στη συνέχεια έχουμε σκηνικό αγροτικής ζωής. Αναφέρεται στα καλοκαίρια της νεότητας, που έζησε ο Ποιητής στις Γούβες (1877-1882) και από τα οποία εμπνεύστηκε πολλά έργα του, όπως «Αγροτικαί Επιστολαί», «Το Βοτάνι της Αγάπης», «Το μοιρολόι της Όμορφης», «Η Αμαρυλλίς». Στην απέναντι γωνία δεσπόζει η όμορφη χωριατοπούλα, η Ευμορφούλα Κόλλια.
Πριν ολοκληρώσει κανείς την επίσκεψή του στην αίθουσα, θα σταματήσει σε ένα σπάνιο καναπεδάκι τύπου «τετ α τετ», που ανήκε στον Δροσίνη και δωρήθηκε στο Σύλλογο από την τελευταία μούσα τού ποιητή, Καίτη Βιθυνού – Μάνου. Στον τοίχο θα θαυμάσει κανείς το πορτρέτο της και δύο ελαιογραφίες με την προσωπογραφία του Ποιητή.