Η ΚΙΡΑ ΣΙΝΟΥ, Ο Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ, Ε. ΒΑΧΑΡΗ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ  ΒΑΧΑΡΗ

«Η ΚΙΡΑ ΣΙΝΟΥ, Ο Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ

ΚΑΙ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ - ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ Γ. ΔΡΟΣΙΝΗ-»

            Η Κίρα Σίνου, η γλυκειά κυρία, η αγαπητή φίλη ήταν για τον Σύλλογο «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ Γ. ΔΡΟΣΙΝΗ», μια συνεργάτιδα πολύτιμη, που βρισκόταν κοντά του σε κάθε κάλεσμα  με το χαμόγελο πάντα στα χείλη. Την χαρήκαμε ως ομιλήτρια και ως συγγραφέα.

Στο 3ο βιβλίο του Συλλόγου η Κίρα Σίνου μας λέει για τη συνάντησή της με τον Δροσίνη: «Αν και δεν είμαι ικανή να σκαρώσω μια ρίμα, την ποίηση τήν αγαπούσα πολύ πάντα. Κι ένας από τους ποιητές που ξεχώριζα ήταν ο Δροσίνης. Κάποτε δάνεισα ένα μου βιβλίο σ’ ένα φίλο και επειδή το έχασε, στη θέση του μου έφερε τα «Σκόρπια Φύλλα της Ζωής μου» ένα βιβλίο του Γεωργίου Δροσίνη, χωρίς βέβαια  να υποψιάζεται την αξία, που θ’ αποκτούσε για μένα αυτό το έργο».

Γι’ αυτό λοιπόν το βιβλίο η Σίνου έγραψε  ένα διήγημα με τίτλο «Ο ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ». Καλύπτει δέκα σελίδες και αναφέρεται σε δύο ποιήματα του Δροσίνη: Tον «ΥΜΝΟ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ» και «ΤΟ ΚΑΛΥΒΙ».

Το πρώτο ποίημα είναι ένας ύμνος για το Πήλιο και τελειώνει με την εξής φράση: ΠΕΡΗΦΑΝΟ ΚΑΙ ΣΠΛΑΧΝΙΚΟ ΒΟΥΝΟ ΒΟΥΝΩΝ ΚΑΜΑΡΙ. Το δεύτερο ποίημα αποτελείται από τέσσερα εξάστιχα και περιγράφει το μικρό σπίτι στο αγρόκτημα των Κασσαβέτη στο Χορευτό του Πηλίου.

Ο Δροσίνης λέει: «Το μικρό καλύβι είναι τόσο μικρό, όσο που μπορεί την ευτυχία μόνο να χωρή!»

Αυτά τα δύο ποιήματα του Δροσίνη ήταν ο καμβάς. Η Σίνου αφήνει την φαντασία της να ταξιδέψει, πλέκει τους μύθους γύρω από τους Κενταύρους. Ο Ποιητής ζει πάλι, όπως παλιά, λίγες ώρες  στο Καλύβι. Συναντά έναν Κένταυρο, ξυπνάει, εμπνέεται και γράφει: Η πένα της Σίνου ζωντανεύει τον Δροσίνη, δημιουργεί ένα υπέροχο διήγημα, προσφέρει γνώσεις, καταθέτει ομορφιές του Πηλίου, μύθους, ιστορίες, ερημικές αμμουδιές με σπηλιές σαν ανοιχτά στόματα δράκων.

            Στις σελίδες του 7ου βιβλίου του Συλλόγου με τίτλο «ΧΡΟΝΙΚΑ Β’», καταγράφεται μια ομιλία της με θέμα: «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΔΡΟΣΙΝΗΣ». Το παραμύθι, που μπαίνει από πολύ νωρίς στη ζωή του κάθε ανθρώπου, το παραμύθι που σε παλιές εποχές απευθυνόταν σε μεγάλους, πλούσιους και φτωχούς, τότε που δεν υπήρχε ραδιόφωνο και κινηματογράφος, απασχόλησε την Κίρα Σίνου και μίλησε για την εποχή εκείνη, για τον αρχαίο ελληνικό μύθο και για το ευρωπαϊκό παραμύθι. Μίλησε για τους ραψωδούς, βάρδους, τροβαδούρους, παραμυθάδες και τελειώνει το πρώτο μέρος με την εξής φράση: ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ.

            Το δεύτερο μέρος αφιερώνεται στον Δροσίνη, παραμυθοποιό και παραμυθογράφο. Η Σίνου αναφέρεται σε όλα του τα παραμύθια, διαλέγει πολλά ποιήματα, τα καταγράφει καταλήγοντας:

«Πολλά από τα παραμύθια του Δροσίνη είναι μικρά και κομψά, έξυπνα και αστεία. Ο λόγος άμεσος και ζεστός. Μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Έχουν όμως πάντα κάποιο διδακτισμό. Μερικά είναι μύθοι, όπου σατιρίζονται τα ανθρώπινα ελαττώματα».

Ο Δροσίνης γράφει στην αρχή ενός παραμυθιού:

Σαν το σιτάρι σπέρνεται στον κόσμο η

αλήθεια

Κι’ απ’ τον καθάριο σπόρο της φυτρώνουν

παραμύθια!

            Από τις άλλες συνεργασίες που είχε ο Σύλλογος με την Κίρα Σίνου επιλέγω μόνο μια. Βρίσκεται στο 10ο βιβλίο του Συλλόγου με τίτλο: «ΑΝΟΙΚΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ», υπάρχει ένα διήγημα της συγγραφέας. Επτά σελίδες με ωραιότατες εικόνες που κοσμούν στην κυριολεξία το βιβλίο αυτό.

            Διαβάζοντας  το  κείμενο πείθεσαι,  ότι  οι Καλικάντζαροι υπάρχουν. «Κι’ αν  δεν βουλώσεις τη στάμνα καλά, το νερό, που μεταφέρεις από τη βρύση του χωριού, οι καλικάντζαροι θα στο μαγαρίσουν. Θα αναγκαστείς λοιπόν να το χύσεις και να πας ξανά να το ξαναφέρεις. Ακόμα θα πρέπει  να προσέχεις, εάν έχεις γεννηθεί ανήμερα των Χριστουγέννων, οι καλικάντζαροι θα σε απαγάγουν γιατί σε θεωρούν δικό τους».

            Παραμύθι, λαϊκή παράδοση, ρίζες στο παρελθόν……

Τελειώνω λέγοντας, ότι η Κίρα Σίνου προσέφερε στον ελληνικό πνευματικό χώρο πολλά και η απουσία της θα καταγραφεί. Για τον Σύλλογο όμως ήταν πιο σημαντική. Άφησε ένα μεγάλο κενό. Έφυγε μια άξια συνεργάτιδα. Έφυγε μια μεγάλη φίλη.