ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ

Στην αίθουσα αυτή, δεξιά, σε τρεις προθήκες, εκτίθενται βιβλία, που αναφέρονται στον Δροσίνη ή αφιερώνονται αποκλειστικά σ’ αυτόν.

Στον τοίχο υπάρχουν φωτογραφίες της οικογένειας Δροσίνη, το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας της συζύγου του, Μαίρης Κασσαβέτη και λίγες φωτογραφίες των μελών της.

Σε μία από τις γωνίες της αίθουσας υπάρχει ένα πιστό γύψινο αντίγραφο της κεφαλής της Υγείας, αγαπημένο αντικείμενο του Δροσίνη, φιλοτεχνημένο από τον Ιταλό γυψουργό Τζοβανίνι. Η πρωτότυπη μαρμάρινη κεφαλή της Υγείας έχει βρεθεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Τεγέας και θεωρείται έργο του Σκόπα.

Ακριβώς από πάνω, στους τοίχους αυτής της γωνίας βρίσκεται όλη η δράση του Δροσίνη. Φωτογραφίες, ντοκουμέντα, ΦΕΚ,  ενημερώνουν τον επισκέπτη για την προσφορά του Δροσίνη στην Ελλάδα, σαράντα ένα χρόνια στο ΣΩΒ και δέκα οκτώ χρόνια στο Υπουργείο Παιδείας.

Από τη θέση του στο ΣΩΒ, προσέφερε πολλά. Φρόντισε να ιδρυθεί:

η Σχολή Τυφλών, Πρώτο Εκπαιδευτικό Συνέδριο, Παιδαγωγική Βιβλιοθήκη και Αναγνωστήριο, Εκπαιδευτικό Μουσείο, Μπελλένειο Σκοπευτήριο, Πρώτη Τεχνική Σχολή, Μαθήματα γενικού ενδιαφέροντος σε γυναίκες και μητέρες από καθηγητές. (ανοικτό Πανεπιστήμιο)

Από τη θέση του στο Υπουργείο Παιδείας φρόντισε για το Ιστορικό Λεξικό Ελληνικής Γλώσσας, το Γραφείο Σχολικής Υγιεινής, το Γραφείο Γυμναστικής και Σκοποβολίας, για την καθιέρωση  της Εορτής της Σημαίας στα σχολεία, για την καθιέρωση του Βασιλικού Μεταλλίου Γραμμάτων και Τεχνών (μετονομάστηκε αργότερα σε Αριστείον των Γραμμάτων και Τεχνών και δινόταν από την Ακαδημία Αθηνών και όχι από το Υπουργείο Παιδείας, όπως ξεκίνησε), για το Πρώτο Λαογραφικό Μουσείο, για την Επιτροπή Εθνικής Μουσικής για την περισυλλογή και διάδοση δημοτικών τραγουδιών και δεκάδες άλλες αποφάσεις, διαταγές και νόμους του κράτους.

Στην ίδια αίθουσα, πάνω σε μια κολώνα βρίσκεται ένα ομοίωμα, αντίγραφο της Αφροδίτης της Μήλου. Δίπλα υπάρχει ένα φύλλο από την εφημερίδα «Αθηναϊκά Νέα», σχετικό με το ποίημα του Δροσίνη ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΤΗΣ ΜΗΛΟΥ και την ιστορία της 15χρονης Βεατρίκης Κώττα Σταματοπούλου, η οποία έκρυψε ένα χαρτάκι, με γραμμένο το ανωτέρω ποίημα, κάτω από το άγαλμα της θεάς, στο Μουσείο του Λούβρου.

Ιδιαίτερη θέση στην αίθουσα έχουν οι τιμητικές διακρίσεις του Δροσίνη (διπλώματα και μετάλλια). Διακρίνονται:

• Αργυρός Σταυρός του Βασιλικού Τάγματος (1914).

• Χρυσός Σταυρός του Βασιλικού Τάγματος Γεωργίου Α' (1918).

• Εθνικόν Αριστείον των Γραμμάτων και Τεχνών (1918).

• Παράσημο της Λεγεώνος της Τιμής της Γαλλίας (Ordre National de la Legion d'honneur, 1924).

Πάνω σ΄ ένα στρογγυλό τραπεζάκι βρίσκεται μέσα σ’ ένα ωραίο ξύλινο ντοσιέ η διαθήκη του Ποιητή, ενώ το μονόγραμμά του χαραγμένο σε μπρούτζινη βάση κοσμεί την εξωτερική μεριά του.

Πήλινα προπλάσματα φιλοτεχνημένα από τον Ιωάννη Βιτσάρη, φυλάσσονται σε μια κρεμαστή προθήκη: η σκυφτή, μελαγχολική κεφαλή του Κωστή Παλαμά και ένα πρόπλασμα αναμνηστικής στήλης, προορισμένο για τον τάφο του φιλέλληνα Άγγλου ποιητή Rubert Brooke καθώς και δυο προπλάσματα του γλύπτη Μιχαήλ Τόμπρου.

Παραπλεύρως υπάρχει μια υδατογραφία του τάφου του R. Brooke χαρισμένη στο Δροσίνη από τον αρχαιολόγο Χάρτλεϊ.

Σε περιστρεφόμενη βιβλιοθήκη εκτίθονται παλαιά  και  νέα  σχολικά αναγνωστικά.

Ακολουθεί το ομοίωμα του Δροσίνη, καθισμένο στην ψάθινη πολυθρόνα του, με την καρώ κουβέρτα ριγμένη στα πόδια του, δώρο της Έλδας Νάζου. Οι τοίχοι είναι διακοσμημένοι με πίνακες που βρίσκονταν στο σπίτι των Δροσίνηδων.