Μουσείο

 Ο Ξεναγός του Μουσείου Δροσίνη

 Α΄  Εισαγωγή   

Το Μουσείο Δροσίνη στεγάζεται στον πρώτο όροφο του κτιρίου που βρίσκεται στην Κηφισιά Αγίων Θεοδώρων & Διομήδη Κυριακού.

Τα πρώτα βιβλία και αντικείμενα τοποθετήθηκαν στον πρώτο όροφο της «Αμαρυλλίδας» το 1995. Τα αποκτήματα, κόσμησαν τις δύο αίθουσες του Μουσείου,  με έξι μήνες διαφορά η μια αίθουσα από την άλλη.

Η αριστερή αίθουσα ονομάστηκε «Συναισθηματική», γιατί σ’ αυτή τοποθετήθηκαν φωτογραφίες συγγενών, φίλων, παράσημα, ιστορικές εκδόσεις βιβλίων και εικόνες.

Η δεξιά ονομάστηκε «Πνευματική», γιατί στις προθήκες της βρίσκεται όλο το έργο του Ποιητή, πεζογράφου, δημοσιογράφου, επιμελητή, συνεργάτη και εκδότη. Για τις ανάγκες της ξενάγησης, βρίσκεται στο κέντρο της αίθουσας μια βιτρίνα γεμάτη με προσωπικά αντικείμενα του Ποιητή.

Στην αίθουσα αυτή προστέθηκε μια βιτρίνα γεμάτη παιχνίδια του 1935 που δίνει έναυσμα στα μικρά παιδιά και συγκρίσεις με τα τωρινά παιχνίδια.

Στο τέλος της χρονιάς οι δύο αίθουσες ήταν έτοιμες. Η αριστερή, «προικισμένη» με το ομοίωμα του Δροσίνη καθισμένο στην ψάθινη  πολυθρόνα με την καρό κουβέρτα  δώρο της Νάζου ριγμένη στα πόδια του, δέχεται τους πρώτους επισκέπτες. Το Μουσείο Δροσίνη είναι μια πραγματικότητα!

Δύο χρόνια αργότερα άνοιξε η τρίτη μεγάλη αίθουσα, που ονομάστηκε «Λαογραφική» όπου τοπεθετήθηκαν επτά ομοιώματα των πρωταγωνιστών των έργων του Δροσίνη: Η «Αμαρυλλίδα» με το καλάθι της γεμάτο με κατακόκκινα κεράσια, η «Δροσίνα Δροσίνη» με τη στολή της Αρσακειάδας κάτω από την «Ανθισμένη Αμυγδαλιά», ο «Αθανάσιος Διάκος», τσολιάς με την ασημοχρυσοστόλιστη πιστόλα του, ο παππούς καθισμένος στην πολυθρόνα, έχοντας δεξιά και αριστερά τα εγγόνια του και τέλος η «Ευμορφούλα» με τη φορεσιά της Βόρειας Εύβοιας, περιτριγυρισμένη με δεκάδες μουσειακά αντικείμενα. Ένα μικρό αλλά πλούσιο λαογραφικό μουσείο προβάλλει σε μια «πτυχή» της μεγάλης αίθουσας.

Το σαλονάκι της τελευταίας μούσας του Ποιητή, Καίτης Μάνου και τα δικά του τα σκυριανά έπιπλα με βάζα γεμάτα λουλούδια, άλμπουμ με συλλογές, και λευκώματα δίνουν την ατμόσφαιρα, που ονειρευόταν ο ίδιος ο Δροσίνης για το Μουσείο του.

Μικρά, μεγάλα, εκθέματα αξίας ή μη από το σπίτι του Δροσίνη της Κηφισιάς κρατούν ζωντανή την ατμόσφαιρα  της εποχής. Ο Ποιητής ζει ανάμεσα στα αγαπημένα του πρόσωπα και έπιπλα.

Β΄  Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ  

Ο Σύλλογος «Οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη»  ιδρύθηκε το 1997 και έχει εκδόσει 38 βιβλία μέχρι σήμερα, 15 Τετράδια, 6 Μελέτες και πολλές Εργασίες κι έχει συμμετάσχει σε 8 εκδόσεις άλλων βιβλίων. Έχει πραγματοποιήσει δεκάδες συγκεντρώσεις, ξεναγήσεις σχολείων, συλλόγων, ιδιωτών, με ομιλίες, απαγγελίες, συζητήσεις, πνευματικά παιχνίδια και έχει οργανώσει πολλές κοσμικές εκδηλώσεις, γεγονός που συνεχίζει με τον ίδιο ρυθμό.

Καθηγητές Πανεπιστημίων, καταξιωμένοι συγγραφείς, πολλοί λόγιοι έχουνε γράψει για τον Δροσίνη και το  Σύλλογο άρθρα και σχόλια, στο τύπο τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Τα μέλη του Συλλόγου εκτός από την οικονομική ενίσχυση προσφέρουν αντικείμενα για τον εμπλουτισμό των συλλογών του και συμβάλλουν στον πνευματικό πλούτο  του με προσωπικές εργασίες και μελέτες.

Το «ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ» διάφορα χειρόγραφα του Δροσίνη, τα «ΣΚΟΡΠΙΑ ΦΥΛΛΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ» και η μελέτη των έργων του, ήταν και είναι η βάση των γνώσεων των οργανωτών του Μουσείου.

Ο σκοπός των μελών του Συλλόγου είναι η συγκέντρωση του πνευματικού πλούτου του Ποιητή !

Βιβλιοπωλεία, ιδιωτικές συλλογές, πλειστηριασμοί είναι οι κύριες πηγές απόκτησης των εκθεμάτων του Μουσείου. Μόλις εντοπιστεί βιβλίο ή ένα αντικείμενο, πραγματοποιείται (αν είναι δυνατόν) η αγορά. Σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά του αποκτήματος, καταγράφεται στους καταλόγους του Συλλόγου.

Γ΄  ΟΙ ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ  

Κάθε απόκτημα του Μουσείου καταγράφεται στον κατάλογο ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ και παίρνει αύξοντα αριθμό. Σήμερα ο κατάλογος αριθμεί πάνω από 7.900 αντικείμενα (βιβλία, ενθυμήματα, χειρόγραφα κτλ). Το απόκτημα περιγράφεται με κάθε δυνατή λεπτομέρεια και περνά με νέο κωδικό αριθμό, σε ειδικό κατάλογο, σύμφωνα με την ύλη του ή τα χαρακτηριστικά του.

Μετά την απόκτηση ενός «τίτλου», (είτε από αγορά είτε δωρεά), γίνεται η καταγραφή και η καταχώρηση του κειμένου, που αφορά τον Ποιητή  (μπορεί να είναι κεφάλαιο, παράγραφος ή λέξη).

Εάν το βιβλίο έχει ευρετήριο ονομάτων, ο εντοπισμός του επίμαχου μέρους είναι εύκολος. Εάν όμως, πράγμα που είναι και το πιο συνηθισμένο, δεν υπάρχει τέτοιο ευρετήριο, τότε θα πρέπει να διαβάσει κανείς ακόμα και 1500 σελίδες για να «ανακαλύψει» την παράγραφο, τη φράση ή ακόμα και τη μοναδική λέξη που αναφέρεται στο Δροσίνη.

Ακολουθεί φωτοτυπία εξωφύλλου και κειμένου. Τοποθέτηση  αυτών σε ντοσιέ και ενημέρωση του καταλόγου με τον αριθμό του ντοσιέ και της σελίδας όπου βρίσκονται. (π.χ το βιβλίο με αρ. εισαγωγής ή καταγραφής  6549 βρίσκεται στο ντοσιέ αρ. 1431 σελ. 442).

1. Ο Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ  

α) Ο Γ. Δροσίνης συγγραφέας Ποιητικών  Συλλογών & Έργων

Υπάρχουν  πολλές  κατηγορίες  βιβλίων: 1) Ο Δροσίνης συγγραφέας, α) Ποιητικών Συλλογών – β) Έργων & γ) παραμυθιών 2) Επιμελητής, 3) Συνεργάτης, 4) Δημοσιογράφος, 5) Εκδότης, 6) Βιβλία με διάφορα θέματα.

Στο κατάλογο αυτό σημειώνεται ο τίτλος του βιβλίου, ο εκδοτικός οίκος, ο χρόνος συγγραφής του, το τυπογραφείο, το βιβλιοπωλείο που το διέθεται και εάν μεν πρόκειται  για Ποιητική Συλλογή, αναφέρονται όλοι οι τίτλοι των ποιημάτων. Εάν δε είναι μυθιστόρημα, μελέτη ή άρθρο καταγράφεται η περίληψή του.

Ακολουθεί η φωτοτυπία τόσο του εξωφύλλου όσο και του κειμένου, η αντιπαραβολή με το πρωτότυπο και σημειώνονται οι παρατηρήσεις στις τυχόν υπάρχουσες διαφορές μεταξύ των κειμένων (αλλαγή λέξεων, ορθογραφικές διαφορές, προσθήκες κτλ). Αμέσως μετά γράφεται ο κωδικός αριθμός του στο βιβλίο και στις φωτοτυπίες.

β) Ο Γ. Δροσίνης συγγραφέας Νεοελληνικών Αναγνωσμάτων

Ο Δροσίνης ήταν ο συγγραφέας των πρώτων τριων σχολικών Αναγνωστικών βιβλίων το 1884. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι, με τη συνεργασία του Κασδόνη παρουσιάστηκαν στο εκπαιδευτικό κόσμο τα τρία ανωτέρω βιβλία, με έργα επωνύμων συγγραφέων και ποιητών. Για πρώτη φορά μπήκαν επικεφαλίδες και εικόνες στα κείμενα. Ως τίτλος των βιβλίων αυτών καθιερώθηκε ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ.

Μετά από αυτή την μικρή εισαγωγή καταλαβαίνει κανείς το ενδιαφέρον των υπευθύνων του Μουσείου, να συγκεντρώσουν ελληνικά σχολικά αναγνωστικά από την Ελλάδα και το εξωτερικό, τα οποία συμπεριλαμβάνουν στην ύλη τους, έργα του ίδιου του Δροσίνη.

Ένας ξεχωριστός κατάλογος υπάρχει για τα 98 βιβλία τα οποία περιέχουν αναφορές στους συγγραφείς, που αναφέρονται στον Δροσίνη χρονολογίες, εκδότες, αριθμό σελίδων, που μιλούν γι’ αυτόν και φυσικά τα κείμενα ή ποιήματα του Ποιητή. Τα αναγνωστικά τοποθετούνται όλα σε μια περιστρεφόμενη βιβλιοθήκη και οι φωτοτυπίες τους σε ντοσιέ σε άλλο χώρο.

Υ.Γ. Το κάθε βιβλίο θα περιμένει  υπομονετικά το χέρι του ξεναγού, ο οποίος θα μιλήσει για την αξία του και την ομορφιά του, σε κάποιον επισκέπτη. Τα ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ όμως, με την νέα τεχνογνωσία μέσα από το Internet, φανερώνουν σε πολλούς τα μυστικά τους.

γ) Ο Γ. Δροσίνης – Συγγραφέας παραμυθιών  

Υπάρχει ειδικός κατάλογος των βιβλίων τα οποία έγραψε ο Δροσίνης, με φωτοτυπίες των εξωφύλλων με λεπτομερή καταγραφή των περιεχομένων τους, με τους ξενόγλωσσους τίτλους των μεταφρασμένων παραμυθιών, με τις βιογραφίες των  ξένων συγγραφέων και με σκέψεις και κρίσεις λογίων για τον «Παραμυθοποιό»  και «Παραμυθογράφο» Δροσίνη.

Σημείωμα: Ο κατάλογος αυτός με εισαγωγικό σημείωμα, ευρετήριο και μικρή ανάλυση αποτέλεσε το ΤΕΤΡΑΔΙΟ Νο 1.

2. Ο Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ  ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ

Ο Δροσίνης γραμματέας επί σαράντα χρόνια του Σ.Ω.Β. , η ψυχή του Συλλόγου, επιμελήθηκε «όλες» τις εκδόσεις του. Στο Μουσείο έχουμε συγκεντρώσει «όλους» τους τίτλους των σειρών του Σ.Ω.Β..

Στο ΚΑΤΑΛΟΓΟ αυτό εκτός του τίτλου, του εκδοτικού οίκου, του έτους, του αριθμού σελίδων, της εικονογράφησης  ή όχι, των διαστάσεων, προστίθεται και η σειρά των βιβλίων στην οποία ανήκει. (Κόκκινα βιβλία, Πράσινα, Παιδική Σειρά, Ιστορική & Λαογραφική Βιβλιοθήκη, Ελληνικά, Εθνικά Δημοσιεύματα, Μουσικό και  Λαογραφικό Αρχείο, Μελέτη κτλ).

3. Ο Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ 

Ελληνικά και ξένα περιοδικά συνεργάστηκαν, είτε τακτικά, είτε κατά διαστήματα με τον Δροσίνη και περιέλαβαν κείμενα, ή ποιήματά του στις σελίδες τους.

Η συγκέντρωση αυτών των εντύπων, λόγω της σπανιότητός των είναι δύσκολη και δαπανηρή. Η συλλογή  μας αριθμεί λίγες δεκάδες. Συνεχίζεται όμως η προσπάθεια απόκτησή τους.

Στον ΚΑΤΑΛΟΓΟ, που καλύπτει αυτή  τη δραστηριότητα του Ποιητή, σημειώνονται τα στοιχεία του βιβλίου, ο εκδότης, ο τόπος και ο χρόνος συνεργασίας του Δροσίνη με το περιοδικό. Με  ιδιαίτερη φροντίδα γίνεται η αποδελτίωση, η ταξινόμηση και αρχειοθέτησή τους.

Κλείνοντας το θέμα «βιβλία» πρέπει να σας επιστήσω την προσοχή στο ότι, η συντήρηση και η φύλαξη των παλαιών εκδόσεων είναι πολύ δύσκολη, πολυδάπανη και χρειάζονται ιδιαίτερες φροντίδες τόσο για την αποκατάστασή  τους, όσο και για τη συντήρησή τους σε καλή κατάσταση.  Συνολικά έχει δημιουργηθεί βιβλιοθήκη με 1700 τίτλους.

4. Ο Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 

Ο Δροσίνης ως απεσταλμένος ανταποκριτής εντύπων δούλεψε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Κείμενα, άρθρα, χρονογραφήματα, περιγραφές εκδηλώσεων γραμμένα με χιούμορ και αξιόλογη πένα, μόρφωσαν τους Έλληνες και μετέφεραν  τον τρόπο ζωής των Ελλήνων, στους ξένους.

Πρώτα ως διευθυντής και αργότερα ως εκδότης της Εστίας προσέφερε σπουδαίο κοινωνικό έργο και στήριξε κυβερνήσεις  για το καλό της πατρίδος. Εφάρμοσε πρωτοποριακές ιδέες στη δημοσιογραφία, πχ έγχρωμες  εκδόσεις, παραρτήματα, δελτία, ένθετα, δώρα και πολλά άλλα.

Ο κατάλογος καταγράφει  τα δημοσιεύματά του, οι δε φωτοτυπίες τους βρίσκονται σε ντοσιέ. Όποιος τα ξεφυλλίσει θα βρει τα ποικίλα θέματα με τα οποία καταπιάστηκε ο Δροσίνης.

5. Ο Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ  ΕΚΔΟΤΗΣ   

Ο Δροσίνης μόνος ή με συνεργάτες εξέδωσε τα περιοδικά ΑΣΤΥ, ΕΘΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ, ΝΕΑ  ΕΛΛΑΣ και ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

Εκτός από το «ΆΣΤΥ», το οποίο ήταν η πρώτη του δουλειά, όλα τ’άλλα είχαν ως σκοπό την μόρφωση του Έλληνα. Γι’ αυτό ζήτησε, χωρίς να φοβάται τον ανταγωνισμό, τη συνεργασία όλων των γνωστών λογίων της εποχής. Με τη μόρφωσή τους και τη δύναμη της πένας τους, πλούτισαν τα περιοδικά με ποικιλία θεμάτων, που αφορούσαν όλους τους αναγνώστες και που ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα, θεωρούνται ΠΡΟΤΥΠΑ.

Βρίσκονται:

α) Στους έξι τόμους (1898-1903) της «ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ». Όποιος τους φυλλομετρήσει, μπορεί να βρει τα πρώτα φυτώρια του εκπαιδευτικού μας καθεστώτος. Ο Δροσίνης γράφει:  «Εκεί εσπάρθηκαν και επρωτοβλάστησαν ως νέες ιδέες  και από κει μεταφυτεύθηκαν κ’ έγιναν προγράμματα, Διατάγματα και Νόμοι του Κράτους».

β) Στη ΜΕΛΕΤΗ. Αν και είναι έκδοση του Σ.Ω.Β., ο Δροσίνης την υπολογίζει δικό του έργο. Είναι η συνέχεια της «ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ», την οποία σταμάτησε να την εκδίδει, όταν άρχισε η έκδοση της ΜΕΛΕΤΗΣ.

γ) ΣΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ  ΕΛΛΑΔΟΣ. Το περιοδικό αυτό έζησε 14 χρόνια, είναι το μακροβιότερο περιοδικό της έντυπης ιστορίας της χώρας μας και σταμάτησε η έκδοσή του, παρ’ ότι ήταν προσοδοφόρο, γιατί τα χρόνια βάρυναν τον Ποιητή.

Τελικά οι ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ καταγράφουν τα κείμενα και τα ποιήματα, ενώ ντοσιέ με πλήρη αποδελτίωση συμπληρώνουν την εργασία.

6. ΒΙΒΛΙΑ  ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ υπάρχουν επίσης για τις κάτωθι κατηγορίες:

α) ΒΙΒΛΙΑ της προσωπικής βιβλιοθήκης του Δροσίνη. Μεγάλο αριθμό βιβλίων δώρισε ο Ποιητής στο Σ.Ω.Β. μαζί με τις κρυστάλλινες προθήκες τους.

β) ΒΙΒΛΙΑ που αναφέρονται στον Δροσίνη ή είναι αφιερωμένα στον Ποιητή. (φυσικά η αποδελτίωση έχει γίνει με ιδιαίτερη προσοχή).

γ) ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ και ΛΕΞΙΚΑ

δ) ΒΙΒΛΙΑ που αναφέρονται στον ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ του 1821 με ιδιαίτερη έμφαση στον ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΔΙΑΚΟ. Σ’ αυτόν τον ΚΑΤΑΛΟΓΟ καταγράφεται ο τίτλος, ο συγγραφέας, ο αριθμός καταγραφής του και αν υπάρχουν σχόλια για το κείμενο.

ε) ΛΕΥΚΩΜΑΤΑ και ΆΛΜΠΟΥΜ. Στον κατάλογο καταγράφεται ο τίτλος του λευκώματος, το ποίημα, ο συγγραφέας και ο κατόχος του άλμπουμ.   Σε ξεχωριστό βιβλίο καταγράφονται τα περιεχόμενα των λευκωμάτων με τίτλο: ΤΑ ΛΕΥΚΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ.

Στ) ΒΙΒΛΙΑ ΜΕ ΘΕΜΑ: ΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ.  Το Μεσολόγγι είναι το μέρος της καταγωγής των Δροσίνηδων. Η Λούλα Κωνσταντινίδου λογοτέχνης, στην ομιλία της στην Ιερά Πόλη, με θέμα: «Ο ΚΑΥΜΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΣΙΝΗ» πρόβαλλε ανάγλυφα τη λύπη του Ποιητή, που δεν μπόρεσε να προσφέρει στον ιερό αυτό τόπο, όσα οι πρόγονοί του προσέφεραν και όσα θα ήθελε ο ίδιος να κάνει.

Το ΒΙΒΛΙΟ:«ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ 1825-1826», που επιμελήθηκε, με την συγκέντρωση υλικού του Ιωάννη – Ιακώβου Μάγερ, ήταν για Εκείνον μια πολύ μικρή προσφορά στο Μεσολόγγι, αν και χρειάστηκε πολύς κόπος και χρόνος για τη συγγραφή του.

Ο Σύλλογος διαθέτει μια πλούσια συλλογή βιβλίων, με θέμα το ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ. Τα οποία έχουν καταγραφεί με τον τίτλο τους και τον συγγραφέα τους. Η αποδελτίωση έγινε σε κείμενα που αφορούν τους προγόνους και τους συγγενείς του Δροσίνη. (Δροσίνηδες, Βαλτινοί, Στάϊκοι, Καλογερή κτλ.)

Τα βιβλία αυτά έχουν εκτός από τον αριθμό και τον κωδικό τους και ένα διακριτικό χρώμα (θαλασσί).

Χωρίζονται σε δύο κατηγορίες.

α) Βιβλία που αφορούν τους προγόνους.

Σ’ ένα ΚΑΤΑΛΟΓΟ καταγράφονται αλφαβητικά οι τίτλοι των βιβλίων, οι συγγραφείς και δίπλα διευκρινίζεται η αναφορά για τον Γ. Δροσίνη και τους προγόνους του ή η  ιστορία του Μεσολογγίου.

β) Βιβλία που αφορούν την ιστορία του Μεσολογγίου.

Υ.Γ. Δημόσια έγγραφα, γράμματα και άλλο υλικό, που αφορούν το Μεσολόγγι και τον Απελευθερωτικό Αγώνα, αναφέρονται στην παράγραφο ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ αναλυτικά.

Ο Σύλλογος εξέδωσε το βιβλίο αρ. 30 με τίτλο: «ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ». Με το βιβλίο αυτό συνδέεται ο Γ. Δροσίνης με την Ιερά Πόλη με κείμενα «δυσεύρετα».

Τα βιβλία των εκδόσεων του Συλλόγου καταγράφονται βέβαια, αλλά επειδή αποστέλλονται στις βιβλιοθήκες της Ελλάδας και σε φίλους, ο κατάλογος συνεχώς ενημερώνεται.

Με την ευκαιρία της αναφοράς αυτής προσθέτω, ότι τα μέλη και ο υπεύθυνος της βιβλιοθήκης επισκέπτεται προσωπικά πολλές βιβλιοθήκες.

Μέχρι σήμερα έχει επισκεφθεί τις βιβλιοθήκες: Αττικής, Πελοποννήσου, Στερεάς Ελλάδος, Κέρκυρας, Εύβοιας, Σύρου, Άνδρου, Λήμνου, Καστελόριζου, Κρήτης, Νομού Πρεβέζης, Θράκης Δράμας, Κύπρου, Θεσσαλονίκης και Μακεδονίας.

Με όλες τις βιβλιοθήκες αλληλογραφούμε καθ’ όλη την διάρκεια του έτους και με τις σχολικές ιδιαίτερα συνεργαζόμαστε, οργανώνοντας βραβεύσεις μαθητών.  (Πανελλήνιες και τοπικές).

7. ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΕΣ

Παρτιτούρες και βιβλία με πεντάγραμμα και νότες γεμίζουν τρεις βιτρίνες  στο Μουσείο. Οι τυπωμένες παρτιτούρες το 1890 στην Αμερική συναγωνίζονται σε αξία τις παρτιτούρες μεγάλων μουσουργών, όπως των Καμηλιέρη, Καλομοίρη, Σαμάρα, Ρόδιο, Θοδωράκη και άλλων πολλών.

Σήμερα είναι δύσκολο να βρεθεί μια συλλεκτική παρτιτούρα, αλλά είναι δύσκολη και η καταχώρησή της. Ένα μελοποιημένο ποίημα, δηλαδή μια παρτιτούρα, συνήθως δεν έχει τον ίδιο τίτλο με το τραγούδι και δεν περιέχει όλους τους στίχους. Διαλεγμένα τετράστιχα από δύο ποιήματα, λέξεις που έχουν αντικατασταθεί για τις ανάγκες της μουσικής και επαναλήψεις στίχων είναι μόνο μερικές από τις δυσκολίες, που αντιμετωπίζει αυτός που προσπαθεί να «ανακαλύψει» σε ποια ποιητική συλλογή ανήκουν τα λόγια του τραγουδιού.

Στον ΚΑΤΑΛΟΓΟ όπου καταγράφονται οι παρτιτούρες, αναφέρεται ο τίτλος του τραγουδιού, ο μουσικοσυνθέτης, το βιογραφικό του, ο τίτλος του ποιήματος και ο τίτλος της συλλογής στην οποία συμπεριλαμβάνεται. Εγγράφεται όλο το  ποίημα και σημειώνονται οι στίχοι  ή  τα τετράστιχα, που  μελοποιήθηκαν.

Οι παρτιτούρες καταγράφηκαν αποκλειστικά σ’ ένα ολοκληρωμένο ΚΑΤΑΛΟΓΟ πολλών σελίδων, με εικόνες και κατά το πλείστον με πλούσιες βιογραφικές αναφορές, παρμένες από εγκυκλοπαίδειες και το Internet.

8. ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ   

Ένα αντικείμενο, με όποιον τρόπο κι αν έρθει στα χέρια του Συλλόγου, καταγράφεται σ’ έναν ΚΑΤΑΛΟΓΟ και παίρνει αύξοντα αριθμό. Μια μικρή ετικέτα με τον αριθμό αυτό θα το ακολουθεί πάντα. Για κάθε αντικείμενο συμπληρώνεται καρτέλα στην οποία  αναφέρονται τα εξής: κάθε λεπτομέρεια για το είδος του, το μέγεθος, (διαστάσεις), προέλευση δωρητή ή πωλητή και εάν είναι δυνατόν κάποιο σχέδιο το οποίο αποτυπώνει καλύτερα το αντικείμενο.

Σ’ ένα δεύτερο ΚΑΤΑΛΟΓΟ καταγράφεται αλφαβητικά σύμφωνα με το είδος του, π.χ. κάδρο στο Κ. Σημειώνεται επίσης ο χώρος στον οποίο βρίσκεται εκτεθειμένο μέσα στο Μουσείο.

Υ.Γ. Εάν είναι ρούχο, καπέλο, παράσημο, διακοσμητικό, ή εικόνα, πρέπει πρώτα να καθαριστεί, να επιδιορθωθεί και τέλος να εκτεθεί ή να φυλαχθεί.

9. ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΑ ΔΕΝΤΡΑ

Τα αντικείμενα με την ένδειξη ΠΙΝΑΚΕΣ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ, έχουν επίσης καταχωρηθεί σε ΚΑΤΑΛΟΓΟΥΣ. Επί οκτώ χρόνια συγκεντρώθηκαν στοιχεία, από τα αρχεία του R. Άλτερ, συμπληρώθηκαν και τελικά έγιναν πίνακες οι οποίοι αναρτήθηκαν σε διάφορα σημεία του Μουσείου. Ολοκληρώθηκαν τα γενεαλογικά δέντρα των ΔΡΟΣΙΝΗΔΩΝ, ΔΡΟΣΩΝ, ΑΘΑΝΑΣΑΚΗ, ΒΙΚΕΛΑ, ΜΕΛΑ, ΔΕΛΗΓΙΩΡΓΗ & ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ.

10. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Όπως αναφέραμε ήδη μέχρι σήμερα έχουμε εκδόσει 28 βιβλία, 15 Τετράδια και Μελέτες. Κάθε ένα βιβλίο μας έχει τη μικρή του ιστορία και η κίνησή του αναγράφεται σε ειδικούς ΚΑΤΑΛΟΓΟΥΣ. Τα βιβλία του Συλλόγου αποστέλλονται σε φίλους και μέλη του Συλλόγου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ως και σε 765 βιβλιοθήκες Δημόσιες και Δημοτικές, ιδιωτικές και Σχολικές.

Ο Δροσίνης είχε πάθος με τα βιβλία. Φρόντισε και δημιούργησε βιβλιοθήκες σε κάθε πόλη άνω των 30.000 κατοίκων, γιατί ήθελε οι Έλληνες να βρίσκουν βιβλία φθηνά, στο χωριό, στη δουλειά, στη διασκέδαση, στις δημόσιες υπηρεσίες, στα θωρηκτά ή στο στρατό.

Ο Σύλλογος ακολουθώντας το δρόμο του Δροσίνη προσπαθεί να εμπλουτίσει τις βιβλιοθήκες της χώρας με τις εκδόσεις του Συλλόγου και με βιβλία κοινού ενδιαφέροντος. Διατηρούμε αλληλογραφία με όλες τις βιβλιοθήκες, με τις οποίες συνεργαζόμαστε, επισκεπτόμαστε προσωπικά πολλές από αυτές και η προσπάθεια για ενημέρωση νέων συνεχίζεται.

Φυσικά σ’ ένα πολυσέλιδο κατάλογο καταγράφονται αλφαβητικά οι βιβλιοθήκες με τις οποίες συνεργαζόμαστε.

11. ΕΥΒΟΙΑ – Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΩΝ ΓΟΥΒΩΝ   

Στη λαογραφική αίθουσα του Μουσείου υπάρχει ένας χώρος αφιερωμένος στην Εύβοια. Πολλές φωτογραφίες, τρεις ελαιογραφίες, δυο ημερολόγια, πολλές εικόνες με ζωγραφισμένα τοπία καλύπτουν μια ολόκληρη περίοδο της ζωής του Δροσίνη,

Σ’ ένα ξεχωριστό ΚΑΤΑΛΟΓΟ καταγράφονται αναλυτικά, έγγραφα, συμβόλαια, αγοραπωλησίες, προικοσύμφωνα των Δρόσων προς την αδελφή τους και τη μητέρα του ποιητή, φωτογραφίες και επιστολές.

Ο μικρός αυτός θησαυρός φυλάσσεται σ’ ένα ντοσιέ.

12. ADELE THOMAS BOYD

Μια γωνιά στη λαογραφική αίθουσα είναι αφιερωμένη στην Αμερικανίδα φίλη του Δροσίνη, Adele Thomas. Υπάρχουν δυο πίνακες, κι’ ένα ωραιότατο δερμάτινο άλμπουμ γεμάτο αναμνήσεις, που φυλάει την αλληλογραφία του Δροσίνη με την μακρινή φίλη.

Επιστολές και ποιήματα, συμβουλές για τα δύσκολα χρόνια της τρίτης ηλικίας, είναι όλα μεταφρασμένα, φωτοτυπημένα, διακοσμημένα. Αλήθειες που ο χρόνος δεν τις  σβήνει.

Στο ΚΑΤΑΛΟΓΟ, που είναι αφιερωμένος στη γωνιά αυτή, καταγράφεται ό,τι αφορά τα δυο χρόνια αλληλογραφίας των δυο φίλων, που τη σταμάτησε ο θάνατος της Adele Thomas Boyd.

13. ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ – ΕΝΤΥΠΑ

Σαράντα μεγάλα μαύρα ντοσιέ προφυλάσσουν εφημερίδες και περιοδικά, που περιέχουν έργα του Δροσίνη ή μιλούν γι’ αυτόν και το έργο του από το 1885 έως σήμερα.

Κάθε ντοσιέ κι ένας ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ. Αναφέρει το χρόνο, τον τίτλο της εφημερίδας, τον εκδότη, τον τίτλο του κειμένου, το συγγραφέα αυτού και μια μικρή περίληψη του κειμένου.

14. INTERNET   

Οι καταχωρήσεις του Συλλόγου στον Ηλεκτρονικό Τύπο με τις συνεχείς συμπληρώσεις, καταγράφονται σ’  έναν άλλο ΚΑΤΑΛΟΓΟ με την ημερομηνία δημοσίευσής τους.

15. XΕΙΡΟΓΡΑΦΑ

Το πιο πολύτιμο απόκτημα του Μουσείου είναι τα χειρόγραφα. Η  ΝΟΟΤ, φίλη της οικογένειας Δροσίνη, δώρισε στο Σύλλογο ένα μεγάλο αριθμό χειρογράφων, που αφορούν το έργο του Δροσίνη, την αλληλογραφία του Ποιητή με φίλους και συγγενείς και διάφορα έγγραφα.

Η ταξινόμησή τους έγινε θεματικά:

1. Έργα του Δροσίνη (πεζά – ποιήματα).
2. Έγγραφα οικογένειας Δροσίνη – Βαλτινών.
3. Έγγραφα που αφορούν τον απελευθερωτικό αγώνα του Μεσολογγίου.
4. Έγγραφα που αφορούν την υποψηφιότητα του Δροσίνη για το βραβείο ΝΟΜΠΕΛ.
5. Έγγραφα Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων.
6. Συμβόλαια σπιτιών Αθήνας – Κηφισιάς.
7. Διαθήκες.
8. Διάφορα ΦΕΚ.
9. Ξένοι Εκδοτικοί Οίκοι, οι οποίοι εξέδωσαν βιβλία του Δροσίνη.
10. Αλληλογραφία συγγενών.
    • Γ. Δροσίνης – Μπεμπούλα Δροσίνη. (Αγγελική Γ. Δροσίνη – κόρη)
    • Μπεμπούλα Δροσίνη – Κώστας Δροσίνης. (αδελφός)
    • Λίλυ Δροσίνη (κόρη) –Κάκια Δροσίνη. (Θεία)
    • Λίλυ Δροσίνη –Δημ. Κασσαβέτης. (εξάδελφος)
    • Αλληλογραφία διαφόρων φίλων Μπεμπούλας.
    • Αλληλογραφία Δροσίνη με φίλους και συνεργάτες.

Στην καταγραφή ενός χειρογράφου στον ειδικό γι’ αυτά  ΚΑΤΑΛΟΓΟ χρειάζεται ο χρόνος, τόπος, συγγραφέας  ή αποστολέας, παραλήπτης, το είδος εγγράφου, είδος γραφής, η περίληψη, περιγραφή, ο δωρητής ή πωλητής, ο αριθμός εισαγωγής του, ο αύξοντας αριθμός του και εάν πρόκειται για ποιητική συλλογή, σε ποιο ντοσιέ ή κουτί βρίσκεται και σε ποιο μέρος φυλάσσεται.

Αφού καταγραφεί, φωτοτυπηθεί, δακτυλογραφηθεί (εάν είναι ξενόγλωσσο, μεταφραστεί), και προστατευθεί με ειδικά χαρτιά καταλλήλως, φυλάσσεται στα ειδικά κουτιά  σε χώρο, χωρίς υγρασία.

Πρέπει ακόμα να σημειωθεί ότι:

• Για τις χιλιάδες χειρογράφων, που ο Σύλλογος διαθέτει, λαμβάνεται ιδιαίτερη φροντίδα, μεγαλύτερη από αυτήν που ζητούν οι πρωτότυπες εκδόσεις των βιβλίων του Δροσίνη.
• Με μεγάλη προσοχή γίνονται οι φωτοτυπίες και για κάθε ανατύπωση χρησιμοποιούνται  μόνο οι φωτοτυπίες  οι οποίες με την σειρά τους έχουν καταχωρηθεί ανάλογα με το είδος και το περιεχόμενο και έχουν καταγραφεί  στον αντίστοιχο  ΚΑΤΑΛΟΓΟ.
• Η καταγραφή των χειρογράφων είναι πολύπλοκη και χρονοβόρα. Εκτός των ανωτέρω, που έχουμε ήδη αναφέρει για τα χειρόγραφα γενικά, εάν πρόκειται για ποιήματα, που έχουν δημοσιευθεί σε συλλογές, τότε χρειάζεται η αντιπαραβολή τους με το πρωτότυπο και η ανεύρεση των διαφόρων προσθηκών ή αφαιρέσεων. Οι διαστάσεις του κάθε χειρογράφου διαφέρουν μεταξύ τους ακόμα και αν ανήκουν στην ίδια ενότητα, γι’ αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή.

Υ.Γ. Η καταγραφή των χειρογράφων προσφέρει στο σχολιαστή πλούσιο υλικό για γνώση της ζωής και του χαρακτήρα του Ποιητή. Το κέρδος είναι μεγαλύτερο από τον κόπο.

16. ΑΠΟΘΗΚΗ 

Η ΑΠΟΘΗΚΗ έχει γύρω γύρω στους τοίχους της ράφια με προστατευτικό κάλυμμα. Υπάρχουν α) εκατοντάδες βιβλία στο χώρο της όπως οι Εκδόσεις του Συλλόγου. β) Ντοσιέ με εφημερίδες προηγούμενων ετών. γ) Αντικείμενα, τραπέζια, καρέκλες, μαξιλάρια, καλάθια απορριμμάτων, τραπεζομάντηλα, είδη σερβιρίσματος, δίσκους, κινηματογραφική μηχανή, και προβολής, παιχνίδια για τα παιδιά και άλλα πολλά.

Φυσικά όλα είναι καταγραμμένα σ’ ένα κατάλογο ο οποίος κάθε χρόνο, με την απογραφή ελέγχεται.

Τέλος, να αναφερθεί ότι οι ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ του Συλλόγου δημιουργούν πολλά θέματα που απαιτούν προσοχή, κόπο και ιδιαίτερη απασχόληση όπως: αλληλογραφία, ξεναγήσεις, συμβόλαια, αποδείξεις που γεμίζουν ντοσιέ και κατ’ ακολουθία ράφια της αποθήκης.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΒΑΧΑΡΗ  (Πρόεδρος του Συλλόγου)  

«ΙΔΡΥΣΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ Γ. ΔΡΟΣΙΝΗ»-ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ – ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥΣ»

Ο Σύλλογος «Οι Φίλοι του Μουσείου Γεωργίου Δροσίνη» ιδρύθηκε το 1997. Οι πρωτεργάτες που έδωσαν ζωή σ’ αυτόν τον Σύλλογο, είχαν γνωριστεί, συνεργαστεί και είχαν ενώσει διάθεση και δυνάμεις πολλά χρόνια πριν, σ’ έναν κύριο σκοπό: ΠΡΟΣΦΟΡΑ και ΜΟΡΦΩΣΗ ΣΤΑ ΚΩΦΑ ΠΑΙΔΙΑ και έναν δευτερεύοντα σκοπό τις βιβλιοθήκες. Η μοίρα θέλησε, όπως θα έλεγε και ο Δροσίνης, να γνωρίσουν το σπίτι, όπου έμεινε τα τελευταία 13 χρόνια της ζωής του ο Ποιητής, την Αμαρυλλίδα του στην Κηφισιά, για να οργανώσουν εκεί τη Δημοτική Βιβλιοθήκη του Δήμου της Κηφισιάς και, ιδιαίτερα, την Παιδική Βιβλιοθήκη, την οποία και διαφέντεψαν για πέντε ολόκληρα χρόνια.

Στο ισόγειο του κτηρίου, εννέα κυρίες πέρασαν ένα ολόκληρο καλοκαίρι γράφοντας και ταξινομώντας 3.500 βιβλία.

Ο πρώτος όροφος έμενε σιωπηλός. Τα τρία δωμάτια άδεια, κλειστά, τις κάλεσαν, να τους δώσουν ζωή και ψυχή! Χωρίς σκέψη, μόνο με το συναίσθημα, ανταποκρίθηκαν.

Αποφάσισαν, έτσι απλά, σαν ένα λίγο δύσκολο παιχνίδι, να στήσουν ένα ΜΟΥΣΕΙΟ.

Ένα Μουσείο για τον Δροσίνη, το δικό τους Δροσίνη, εκείνον που τους είχε μεγαλώσει, τα χρόνια που διάβαζαν τα ποιήματά του στα σχολικά τους βιβλία. Άρχισαν, λοιπόν, να φέρνουν από τα σπίτια τους έπιπλα, σχολικά βιβλία, παρτιτούρες, εκ¬θέσεις τους, που είχαν γράψει για τον Δροσίνη. Άρχισαν, να το συζητούν και να ζητούν συμβουλές και γνώμες. Οι αντιδράσεις ήταν ΑΓΡΙΕΣ! Όλοι, γνωστοί, φίλοι και άγνωστοι ακόμη, προσπάθησαν με επιμονή και με πάθος, να τις αποτρέψουν. Παρ’ όλα αυτά,  και, ίσως για όλα αυτά ακριβώς, πήραν την από¬φαση να συνεχίσουν το σχέδιό τους.

Βγήκαν λοιπόν μια Κυριακή δειλά – δειλά στην αγορά, σε αναζήτηση πρωτότυπων βιβλίων του Δροσίνη.

Τα πρώτα δύο βιβλία, μια δεκάρα το καθένα, ξεχάστηκαν σ’ ένα ράφι ενός καφενείου στο Μοναστηράκι! Περίμεναν εκεί καρτερικά, μια ολόκληρη εβδομάδα, για να τα αναζητήσουν τα χέρια που τα εγκατέλειψαν.

Το σίγουρο είναι ότι ο Δροσίνης βοήθησε. Ήθελε πολύ η Αμαρυλλίδα του να γίνει Μουσείο. Οι Κηφισιώτες έτρεξαν να προσφέρουν, ακόμα και να πουλήσουν προσωπικά του αντικείμενα, διπλώματα, φωτογραφίες, βιβλία με αφιερώσεις, έπιπλα, κουρτίνες και κουρτινάκια, κάδρα, καδράκια και μικρές αγάπες της καθημερινής ζωής. Ο βιβλιοπώλης παλαιών βιβλίων ο κ. Δημ. Ρέτσας ειδοποίησε ότι βρήκε μια σειρά από έργα του Δροσίνη και το πιο σημαντικό σ’ εκείνη την περίοδο ήταν η φίλη της μητέρας μου: Καίτη Βιθυνού Μάνου, η τελευταία Μούσα του Δροσίνη, η οποία κάλεσε όλες τις κυρίες στο σπίτι της στην Κηφισιά. Μίλησε για τον Ποιητή, προσέφερε έπιπλα, χειρόγραφα, γράμματα, βιβλία του και υποσχέθηκε ότι, μετά το θάνατό της, θα γέμιζε το Μουσείο ενθυμήματα, που εκείνη την ώρα, δεν ήθελε να τα αποχωριστεί.

Η τελευταία σελίδα της ζωής της ήρθε σχετικά γρήγορα και, στα δύο χρόνια μέσα, το πορτραίτο της Καίτης Μάνου πήρε τη θέση του δίπλα στο πορτραίτο του Ποιητή.

Τα πικρά σχόλια και οι φόβοι των γνωστών και αγνώστων είχαν φύγει μακριά, μαζί με το τέλος του πρώτου χειμώνα. Το Μουσείο άνθιζε και ο Δήμος, σαν δικό του κατόρθωμα, κάλεσε όλους τους δημότες, με τυμπανοκρουσίες και τη μουσική του Δήμου, να εγκαινιάσουν τις δύο αίθουσες, που με ολοκέντητες κουρτίνες, τραπεζάκια σκεπασμένα με κολλαριστά τραπεζομάντηλα, βάζα γεμάτα πολύχρωμα λουλούδια, έδειχναν ότι περίμεναν τον ερχομό του Δροσίνη. Και δεν άργησε να έρθει, ήρθε με την καλλιτεχνική παρουσίαση της κυρίας Κικής Βλαχοπούλου! ενός ομοιώματος που κάθισε στην ψάθινη πολυθρόνα του, με την καρώ κουβέρτα, δώρο της Έλδας Νάζου, στα πόδια του, κρατώντας ένα φύλλο της εφημερίδας ΕΣΤΙΑΣ στα χέρια !

Ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος. Άρχισε η αναζήτηση βοήθειας από καθηγητές και λογοτέχνες. Εδώ γνωρίζουμε τον Καθηγητή Γιάνη Παπακώστα, τον επιμελητή του έργου του Δροσίνη και των ΑΠΑΝΤΩΝ του Ποιητή. Η ποιήτρια Λούλα Κωνσταντινίδη έγινε η μητέρα του Μουσείου και καθοδηγήτρια. Έγραψε, δημοσίευσε σε περιοδικά και εφημερίδες, άρθρα, δύο ολόκληρα βιβλία και ομιλίες. Κάλεσε κοντά μας συγγραφείς, λογίους, δημοσιογράφους και εκδότες.

Ο Ροδόλφος Άλτερ προσέφερε τις γνώσεις του. Του ζητήθηκε ένα μικρό γενεαλογικό δέντρο των Δροσίνηδων και εκείνος, αφού πέρασε Αθήνα, (Πλάκα), Μεσολόγγι, Γούβες, Χίο, Σύρο, έφθασε στο Πήλιο και στο Χορευτό και μετά πέταξε στη Ζυρίχη, Λωζάνη, Παρίσι και βρήκε συγγενείς, το γαμπρό του Δροσίνη, την τελευταία γειτόνισσα που κράταγε συντροφιά στον Ποιητή, φίλους, συνεργάτες, δημοσιογράφους και την εγγονή της Helen Weiss, της γυναίκας που του ενέπνευσε την Αμαρυλλίδα.

Και το Μουσείο επεκτάθηκε. Η τρίτη αίθουσα άρχισε να δέχεται τους πρωταγωνιστές των έργων του Δροσίνη. Η κα Αγγελική Τσουβελεκάκη, με σημαντική δωρεά, στόλισε κάθε γωνιά της αίθουσας με ομοιώματα και κλείδωσε με το παλιό σκουριασμένο κλειδί την πόρτα. Το σύστημα ασφάλειας σήμανε ότι το Μουσείο γεννήθηκε. Η ώρα της νομικής υπόστασης του Συλλόγου είχε έρθει. Δικηγόροι, μέλη, χαρτιά,…..πολλά χαρτιά και τέλος μπήκαν υπογραφές.

Ο σκοπός έχει πραγματοποιηθεί – έχει δημιουργηθεί ένα Μουσείο, όπου νοιώθεις τη θαλπωρή ενός σπιτικού και κάθε γωνιά του διηγείται, από μόνη της, ένα έργο του Δροσίνη.

Οι εκδηλώσεις και οι ομιλίες που έγιναν σ’ όλη την Ελλάδα με ομιλητές την Ντίνα Αποστόλου, Αγγελική Βαρελλά, Ιωάννη Κοντογιαννάκο, Λούλα Κωνσταντινίδου, Ανδρέα Σακκαλή, Αναστάσιο Στέφο αλλά και στο εξωτερικό (δύο στο Παρίσι, τρεις στη Γενεύη, Βρυξέλλες, Κύπρο) ξαναθύμισαν στους Έλληνες τον Δροσίνη και τους πληροφόρησαν για τη σημαντική προσφορά του στην Ελλάδα και το έθνος.

– Θα ήθελα, να σταματήσω λίγο εδώ. Πρώτον για να συνειδητοποιήσουμε τις δυσκολίες. Για να οργανωθούν εκδηλώσεις στο εξωτερικό έπρεπε η Αφρούλα Phan, στο Παρίσι, να καλέσει καθηγητές της Σορβόνης, η Πόπη Bucher να οργανώσει τις διαδικασίες στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης με καθηγητές, το ίδιο η κα Άννυ Κορκολή στο Βέλγιο. Όσο για την Ελλάδα η κα Θέκλη Καμπάνη να μιλήσει για τον Δροσίνη σε φίλους καθηγητές, ώστε ν’ ανοίξουν για μας οι πόρτες του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης με ομιλήτρια την Καθηγήτρια Μάγδα Μαλακτάρη-Παπακώστα διδάκτορα της Νέας Ελληνικής Φιλολογίας και η κα Πόπη Γοντικάκη, η οποία οργάνωσε τέσσερις εκδηλώσεις επιπλέον σε σχολεία και μία στο Πανεπιστήμιο της Καλαμάτας, να μιλήσει σε συγγενείς και φίλους και να τους πείσει, να μας δεχτούν στις αίθουσες των Σχολείων ή των Συλλόγων που διοικούν. Και οι ομιλίες έγιναν βιβλία, 38 βιβλία σήμερα μετράει ο Σύλλογος.

Ήταν καλοκαίρι του 2004, ήταν Αύγουστος, έλιωνε η άσφαλτος. Το Μουσείο κλειστό, τα μέλη του Συλλόγου στα νησιά. Από την Αγγλία ήρθε η κυρία Λίλιαν Αγγελοπούλου-Noot, για να επισκεφθεί το Μουσείο. Η μητέρα της ήταν η αγαπημένη φίλη της πρωτότοκης κόρης του Δροσίνη, της Αγγελικής, γνωστής ως Μπεμπούλας.

Η κ. Λίλιαν Noot είχε δώσει το λόγο της στη μητέρα της ότι, όταν δημιουργηθεί Μουσείο Δροσίνη, θα παραδώσει στους υπεύθυνους τα πράγματα, που φύλαγε στο σπίτι της στο Κολωνάκι.

Ο κ. Λεωνίδας Αγγέλου ήταν ο άγγελος που έστειλε ο Δροσίνης να ανέβει συμπτωματικά εκείνη ακριβώς την ώρα τις σκάλες του πρώτου ορόφου και να συνεννοηθεί με την κυρία Noot, για τη μεταφορά του θησαυρού, που φύλαγε τόσα χρόνια, από το διαμέρισμά της στο Μουσείο.

Έπιπλα, προτομές, αγάλματα αξίας, χιλιάδες χειρόγραφα στην κυριολεξία, εκατοντάδες βιβλία, αμέτρητες cartes postales, πολλές ελαιογραφίες και κυρίως δεκάδες γράμματα από φίλους, συγγενείς, λογίους, κρυμμένα σε φακέλους, ανακατωμένα με γραμματόσημα μέσα σε μαύρα ντοσιέ ή σε ξύλινες βαλίτσες, ενθύμια μιας ξεχασμένης εποχής! Πήρε καιρό για να τακτοποιηθούν όλα αυτά! Τα τελευταία που κρεμάστηκαν ήταν οι εικόνες και ειδικότερα ο μεγάλος μαύρος ξύλινος μοναστηριακός Σταυρός.

Το καντηλάκι που στερεώθηκε από κάτω τρεμόπαιξε το φως του, σαν ένα χαιρετισμό, σαν μιαν ευχή!

Ο Δροσίνης γύρισε οριστικά στο σπίτι που αγάπησε! Το ΜΟΥΣΕΙΟ, τώρα πια, κρύβει ανεκτίμητα κειμήλια. Οι φωτογραφίες δίπλα στον ομοίωμά του μαρτυρούν την ύπαρξη των αντικειμένων, από τότε.

Σήμερα, πολλά άτομα επισκέπτονται το Μουσείο και πολλοί μαθητές. Τα παιδιά βλέπουν τον Δροσίνη στην πολυθρόνα του, την Αμαρυλλίδα με το κάτασπρο μακρύ φόρεμα να κρατάει ένα καλάθι με λαχταριστά κεράσια και την αγκαλιά της να είναι γεμάτη τριαντάφυλλα και γιούλια. Βλέπουν την «πάνανθη»  αμυγδαλιά και την Δροσίνα με τη στολή τής Αρσακειάδας. Θαυμάζουν τον Αθανάσιο Διάκο, τον υπερήφανο τσολιά, χαιρετούν τον παππού με τα δύο του εγγόνια, περιεργάζονται το κιόσκι της Έρσης και σταματούν μπροστά στην Ευμορφούλα, την όμορφη χωριατοπούλα των Γουβών, που σημάδεψε όλη τη ζωή του Δροσίνη. Φεύγοντας, δέχονται τις καραμέλες που τους στέλνει ο παππούς Δροσίνης και υπόσχονται ότι θα ξαναγυρίσουν του χρόνου.

Δέκα οκτώ χρόνια πέρασαν από την πρώτη εκείνη ημέρα που η Ελένη Στεφάνου έφερε μια αγκαλιά ΑΜΑΡΑΝΤΑ στο Μουσείο. Πολλά μέλη έφυγαν για το μεγάλο ταξίδι και τους θυμόμαστε τώρα με τη σειρά που νιώσαμε την έλλειψή τους, την παρουσία τους και τη φροντίδα τους, για το έργο που επιτελούμε. Είναι: Η Σούλα Κασφίκη – η δασκάλα των κωφών, η λέξη «αναντικατάστατη» είναι η μόνη, που της ταιριάζει. Έδινε φωνή στα κωφά, δύναμη, ελπίδα και κουράγιο για τη ζωή. Η Ρένα Ελευθεριάδου, κενό που δεν αναπληρώθηκε, ο Ροδόλφος Άλτερ, πάθος για τα γενεαλογικά και την τελειότητα, η Λούλα Κωνσταντινίδου, το Μουσείο, ο Σύλλογος έχασε τη μητέρα του, την οδηγό του, η Λούλα Μιχαλοπούλου, η νομικός μας σύμβουλος, η Αφρούλα Phan, ο άνθρωπός μας στο Παρίσι, ένας άνθρωπος γεμάτος ζωή μολονότι η μοίρα τής φέρθηκε σκληρά, η Ηρώ Κοκκέβη, πέντε ζωγραφικοί πίνακες μιλούν για το πέρασμά της και για ένα μέρος μόνο της προσφοράς της στο Μουσείο, η Χρυσούλα Θεοφανοπούλου, με την έντονη παρουσία της και η Νανά Μανδάλη, που η φωνή της ακόμα αντηχεί στις αίθουσες του Μουσείου.

Σήμερα θα ήθελα να τιμήσουμε τα μέλη του Δ.Σ και μερικούς ξεχωριστούς φίλους, που καθένας χωριστά και όλοι μαζί ενωμένοι, συνεχίζουμε να δουλεύουμε για τον ίδιο σκοπό:

«Με του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία» μεταλαμπαδεύουμε στα παιδιά τα πιστεύω του Δροσίνη και κρυφολέμε σιγαλά: ΔΡΟΣΙΝΗ ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΝΑΜΕ!

Σήμερα, υπεύθυνη της εκδήλωσης είναι η κα Φανή Πανιτσίδου. Είναι αυτή που προσέφερε πολλά, κουράστηκε πολύ για να οργανώσει τη σημερινή γιορτή. Τα μέλη του Δ.Σ. βοήθησαν επίσης πάρα πολύ. Έγιναν πολλές συναντήσεις, συζητήσεις. Καθένας πρόσθεσε κάτι, με σκοπό την καλύτερη παρουσίαση αυτής της ιδέας.

Δίπλα στην κυρία Φανή Πανιτσίδου, με φιλική διάθεση, με μεγάλες προσφορές, συμβουλές και ιδέες, η φίλη που δεν έχει λείψει από καμιά συνάντηση, η κυρία Ντάνα Στασινού, συνυπεύθυνη της σημερινής εκδήλωσης. Η αγαπητή μας Λέλα Βασιλοπούλου, με προσωπική εργασία, μας χάρισε μικρές αγάπες… για τους τιμώμενους.

Τα λέω αυτά γιατί σε λίγο θ’ αρχίσω να ευχαριστώ με βοηθό την κα Ντάνα Στασινού ένα- ένα τα μέλη μας και ούτε η ώρα, ούτε η δυνατότητα υπάρχει, για να πούμε, για τον καθέναν, το τι προσέφερε στα 18 χρόνια που πέρασαν από την πρώτη μέρα του Συλλόγου!

Είναι άξιο να λεχθεί, είναι συγκινητικό, ότι σχεδόν όλοι γράφουν σκέψεις για τον Δροσίνη, και ό,τι βρίσκουν, που αναφέρεται στον Ποιητή, το προσφέρουν στο Μουσείο. όλοι όπου βρίσκονται μιλούν για τον Δροσίνη και το έργο του και όλοι με το αρχικό πάθος που μας ένωσε, δημιουργούν για το Σύλλογο, δημιουργούν για τον Δροσίνη.

Οι τιμητικές διακρίσεις θα προσκομιστούν κατευθείαν στα τραπέζια σας. Παρακαλώ τώρα που θα ακουστούν τα ονόματα, του καθενός μην χειροκροτήσετε για καθένα χωριστά. Ας δείξουμε την αγάπη μας στο τέλος, μ’ένα θερμό ηχηρό χειροκρότημα.

1.  Αγγέλου Λεωνίδας

Καθετί, που πέρασε ή περνάει στην κατοχή του Συλλόγου και ομορφαίνει το Μουσείο, περνάει από τα χέρια του και από την έγκρισή του.

2.  Αγγέλου Μάριος

Η ήρεμη παρουσία στα Συμβούλια και στις εκδηλώσεις, απαραίτητη για μας!

3.  Άλτερ Ελένη 

Το πρώτο όνομα πριν χρόνια ττου γράφτηκε στο Τμήμα Προβλημάτων Γυναίκας και Παιδιού του Λυκείου των Ελληνίδων και το πρώτο όνομα που γράφτηκε στον Σύλλογο «Οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη».

4.  Αμπανούδη Σούλα

Έξυπνη, άξια, με φαντασία και πείσμα, μάθαινε γρήγορα. Γρήγορα έγινε πρώτη και μας εγκατέλειψε. Σούλα μας λείπεις!

5.  Αποστόλου Κωνσταντίνα  Η υπεύθυνη των Παραρτημάτων. Τίμησε και τιμά τον τίτλο της.

6.  Βαρελλά Αγγελική 

Πριν από χρόνια το 1990, την αναζητήσαμε. Συναντηθήκαμε, συνεργαστήκαμε και δεν χωριστήκαμε από τότε.  Μαζί, σήμερα, μιλάμε σε φίλους και μαθητές για τον Δροσίνη και για τα ποιήματά του!

7.  Βασιλάκου – Κωνσταντινίδου Ευμορφία

Ο Δροσίνης αγάπησε τη γιαγιά της, την Ομορφούλα των Γουβών. Έγραψε το ωραιότερο και μεγαλύτερο ποίημά του για ΕΚΕΙΝΗ. Εμείς, χαιρόμαστε, σαν να έχουμε ένα συγγενή τού Ποιητή κοντά μας.

8.  Βασιλοπούλου Λέλα

Πάντα κοντά μας, με γεμάτα τα χέρια. Ούτε βροχή, ούτε χιόνια, ούτε οι εγχειρήσεις δεν την κράτησαν μακριά από τις εκδηλώσεις του Μουσείου. Και σήμερα, θα βρείτε κάπου την   υπογραφή της!

9.  Βολουδάκη Αικατερίνη

Νέο αίμα. Δυναμική δικηγορίνα!  Ο Δροσίνης την κέρδισε. Ο Σύλλογος την έχρισε ξεναγό.  Απολαμβάνουμε τις ομιλίες της και ελπίζουμε να συνεχίσουμε.

10.  Βότση Μόλλυ

Έβαλε στη διάθεση του Συλλόγου το ταλέντο της, έφερε τους φίλους της να το γνωρίσουν, γράφει για τον Δροσίνη στο περιοδικό Ρίζα Αγρινιωτών!

11.  Bucher Πηνελόπη

Οι ξεναγήσεις με την Πόπη έγιναν και στα γαλλικά και τα ιταλικά. Στα αγγλικά υπάρχει ανταγωνισμός!

12.  Καραμπέη Έφη

Με διάθεση, με κέφι, ακούραστα βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή! Δεν ξεχνάμε ότι: δύο βιβλιοθήκες της ήταν οι πρώτες που στόλισαν την είσοδο του Μουσείου !   1996…….

13.  Καλαντζάκου Μαρία

Προσφέρει πολλά, βοηθάει πολύ. Δεν ζητάει τίποτα!  Στις 47 εκδηλώσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό υπεύθυνη για όλα και δεν ζητάει ούτε ένα ευχαριστώ!

14.  Καμπάνη Θέκλη

Δυναμική, με διάθεση και πείρα, άξια αντιπρόσωπός μας, όπως στον Ναυτικό όμιλο, στην Ελληνική πρεσβεία στο Παρίσι, στη Γενεύη.

15.  Κοντογιαννάκος Ιωάννης

Μας εκπλήσσει κάθε φορά που παίρνει το λόγο. Απόλαυση να τον ακούς!

16.  Κορκολή Άννυ

Η προέκτασή μου ; ή η προέκτασή της ;

17.  Κορκολή Ελένη

Η ίδια λέει: Αισθάνομαι ευτυχής, γιατί στη ζωή μου έβαλα ένα μικρό λιθαράκι στον Ελληνικό Πολιτισμό, ανασύροντας από τη λήθη τον Δροσίνη, ποιητή και όχι μόνο!

18.  Κορκολής Σπύρος

Το τσιπάκι του Συλλόγου! Προσοχή να μην χαθεί.

19.  Κούτρης Ανδρέας 

Ήρθε κοντά μας και θαύμασε τον Δροσίνη, αγάπησε τον Σύλλογο, βοήθησε και βοηθά με κάθε τρόπο. Κάλεσε φίλους, μαθητές και γνωστούς, οργάνωσε εκδηλώσεις, οι γνώσεις του    βλέπουν το   φως της δημοσιότητας!

20.  Κωνσταντίνου Δήμητρα

Σύνθετο ταλέντο, αλλά πάνω απ’ όλα κάθε ποίημα τον Δροσίνη, θέλει την Δήμητρά του!

21.  Κωστάκη Καλλιόπη

Τα λόγια είναι περιττά  και μόνο τ’ όνομά σου  μοιάζει τραπέζι γιορτινό  ζεστό   ψωμί, ευχή και ένα πιοτό.

22.  Κωστάκης Λάμπρος

Βοήθησε και βοηθά με πάθος, με την επιστήμη του και με την αγαπημένη του απασχόληση, τη φωτογραφία.

23.  Λαμπροπούλου Σταυρούλα

Οι πολύχρωμες αμαρυλλίδες της δίνουν χρώμα και άρωμα στο Μουσείο.

24.  Λέντζου Λιάνα

Η καλλιτεχνική μας σύμβουλος.  Ο Δροσίνης την εμπνέει, και εμείς χαιρόμαστε τα έργα της, που βρίσκονται σε όλες τις αίθουσες του Μουσείου και σε εξώφυλλα βιβλίων του Συλλόγου και συνεχίζουμε……

25.  Λιόλιου Μαίρη

Σε κάθε της βιβλίο ο Δροσίνης προβάλλεται. Η Κηφισιά την σέβεται, ο Σύλλογος την τιμά!

26.  Μαλακτάρη-Παπακώστα Μάγδα

Τι να πρωτοθυμηθώ!  Στα δύσκολα είναι πάντα εδώ! Μπροστά, δίπλα, βοηθός ως άνθρωπος πνευματικός και, στο μνημόσυνο του Ποιητή, ως κοινός θνητός.

27.  Μητς Μήτσης

Όταν γράφει δεν ξεχνά τον Δροσίνη και τον Σύλλογο, γενικά! Ίσως, σ’ αυτό βοηθά η διεύθυνσή του! Αμαρυλλίδος 3, κάπου λίγο μακριά!

28.  Μουσαμά Πιπίτσα

Στα πρώτα δύσκολα χρόνια του Συλλόγου η βοήθειά της αμέριστη. Οργάνωσε εκδηλώσεις, πρόσφερε υλική βοήθεια και με προσωπική εργασία αντικείμενα.  Πρώτη στο μεγάλο χορό της Αμυγδαλιάς στη Μεγάλη Βρετανία. Πρώτη, στη μεγάλη καλλιτεχνική εκδήλωση στο Πολιτιστικό   Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, στην οδό Ξενοφώντος, στο Σύνταγμα. Τι να θυμηθούμε !…..

29.  Μπούτου Τούλα

Η εμπνευσμένη συγγραφέας θεατρικών έργων και όχι μόνο. Δεν ξέρω τι πρέπει να θαυμάσει κανείς περισσότερο, τον άνθρωπο ή το έργο!

30.  Ντάκουλα Αικατερίνη

Πολυτάλαντη, αεικίνητη, με πολλές-πολλές ιδέες και με πολλούς – πολλούς φίλους.

31.  Πανιτσίδου Φανή 

Ο Δροσίνης γράφει κι’ εγώ δανείζομαι τα λόγια του: «Γλυκεία και γελαστή κ’ατάραχτη και πρώτη!»

32.  Παπαδόπουλος Γιώργος

Ο άνθρωπος του Συλλόγου στον Δήμο Κηφισιάς.  Από την αρχή μας στήριξε, μας συμβούλεψε, μας τίμησε  και  μας τιμά με κολακευτικά λόγια δημοσίως, σε κάθε ευκαιρία.

33.  Παπαδοπούλου Αναστασία

Η αδελφή ψυχή, στα πρώτα δύσκολα χρόνια του Συλλόγου, πάντα κοντά στα εύκολα.

34.  Παπακώστας Γιάνης 

Ο καθηγητής.  Χωρίς αυτόν ο Σύλλογος δεν θα είχε ΠΑΤΕΡΑ.

35.  Παπουή Βίκυ  

Πρόθυμη, καλοδιάθετη με την πείρα της, έτοιμη για όλα!

36.  Πάστρας Βασίλης

Γνωρίζει τα βιβλία του Συλλόγου καλύτερα απ’ όλους.  Οι βιβλιοθηκάριοι  όλης της Ελλάδας και μερικοί του εξωτερικού τον γνωρίζουν καλά!

37.  Πρωτοπαπά Υπατία  Αθόρυβη, γλυκιά παρουσία ακόμα και με την απουσία της!

38.  Σακκαλής Ανδρέας

Μαχητικός, αποτελεσματικός ήρθε κοντά μας και έλυσε προβλήματα άλυτα, από  πολύ καιρό! Η αναμνηστική στήλη στον Τύμβο των Ηρώων στο Μεσολόγγι, με τα ονόματα των προγόνων του Δροσίνη, που σκοτώθηκαν στην Έξοδο του Μεσολογγίου δεν θα υπήρχε! Και οι ζωγραφικοί πίνακές του στο Μουσείο μιλούν για το Μεσολόγγι!

39.  Σβάρνα Λίλιαν  Νέο αίμα από το Παρίσι, με το μολύβι στο χέρι!

40.  Σπηλιωτοπούλου Χριστίνα

Η παλιά φρουρά είναι εδώ!  Οι αγώνες και οι επιτυχίες έγιναν αναμνήσεις και μας ενώνουν.  Σήμερα συνεχίζουμε και ό,τι προφθάσουμε !

41.  Στεφάνου Ελένη

Η πρώτη που έφερε πολύχρωμα Αμάραντα στο Μουσείο. Ήταν εκείνο το πρώτο καλοκαίρι, ήταν η πρώτη από τις εννέα κυρίες, που ορ¬γάνωσε την εργασία και το συσσίτιο!

42.  Στέφος Αναστάσιος  

Τον συναντήσαμε αργά, αλλά πολύ σύντομα έγινε απαραίτητος. Στην Κεφαλονιά, στην Ιστιαία, στις Γούβες ήταν ο Πρωταγωνιστής! Περιμένουμε πολλά ακόμα. Ιδέες και έργα!

43.  Τασούλα Δώρα

Προσφορές από έπιπλα, μέχρι λαχταριστές κατακόκκινες φράουλες.

44.  Τσουβελεκάκη Αγγελική

Άρχισε με προσφορές, συνέχισε με τη συμμετοχή της στις εκδηλώσεις.