ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΥΤΣΗ.

Μία ακόμα πνευματική εστία  που δημιουργήθηκε εκείνη την εποχή και  η οποία ακόμη και στις μέρες μας προσφέρει τις υπηρεσίες της είναι  ο  Παρνασσός. Ο Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός, ιδρύθηκε στις 24 Ιουνίου 1865, στην πλατεία Αγ. Γεωργίου Καρύκη Αθήνα. Συνέτεινε στην καταπληκτική βελτίωση των όρων διαβίωσης και ανάπτυξης της κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής της χώρας μας, σε πολλούς τομείς.

1883    Ο Γ. Δροσίνης εγγράφεται μέλος του Συλλόγου με αρ. μητρώου 1070. Συμμετέχει στην επιτροπή την υπεύθυνη για την ΙΔΡΥΣΗ   ΝΥΧΤΕΡΙΝΩΝ ΣΧΟΛΩΝ.

1884  Υπεύθυνος για την διάθεση των κερδών, στα ΑΠΟΡΑ ΠΑΙΔΙΑ, από  τις μουσικές εκδηλώσεις του Συλλόγου.

Διορίζεται γραμματέας στο ΙΣΤΟΡΙΚΟ KAI ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ τμήμα.

1885  Συμμετέχει και βοηθά σε μορφωτικές και   καλλιτεχνικές   ΕΚΘΕΣΕΙΣ του Παρνασσού και αναλαμβάνει την διαφήμισή τους σε εφημερίδες και  στο περιοδικό «ΕΣΤΙΑ» ως ανταποκριτής του.

Για τον «Παρνασσό» ο Δροσίνης γράφει:

«Όταν  διαιρέθηκε ο – Παρνασσός – σε τρία τμήματα: Το Ιστορικόν  και Φιλολογικόν, των Θετικών Επιστημών και των Καλών Τεχνών, έγινε πρόεδρός του ο Μελάς και γραμματέας εγώ . . . οργανώσαμε μία μικρή καλλιτεχνική έκθεση στο ισόγειο πάτωμα του Παρνασσού και κατόπιν, έκθεση  ανθέων στον περίβολο του Θεάτρου – Ολύμπια – . . . στους στύλους.

Στην  έκθεση των ανθέων, όχι μόνο συνεργάστηκα με τον Μελά . . . αλλά  και μόνος είχα αναλάβει την διαφήμιση στις εφημερίδες. Και η – Εστία – του Κασδόνη αφιέρωσε στο – Δελτίον – της, δύο πανηγυρικές σελίδες για την έκθεση, γραμμένες από εμένα. Η έκθεση μού έδωσε  αφορμή να γράψω κι ένα ποίημά μου   – Το Πανηγύρι – που εδιαβάστηκε πολύ, γιατί ήτο επίκαιρο, αν και μετριότατο. Η αρχή του υποφερτή:

         Γοργός  αγέρας έφερε γοργό το μήνυμά του,

         από τη ράχη του βουνού κι ως τα λιβάδια κάτου,

         και μήνυσε  στα λουλούδια, στα δέντρα, στα χορτάρια

         να ντύσουνε γιορτιάτικα τα πράσινα κλωνάρια

         και να κινήσουνε να παν στο πανηγύρι πάλι,

         να μετρηθούν στην ευωδιά, να μετρηθούν στα κάλλη,

         να κρίνη ο κόσμος και να ιδή στα τόσα  μαζωμένα,

         ποια θα  ’ναι απ’ όλα πιο όμορφα και πιο χαριτωμένα» . . .

Παρνασσός Δελτίον αρ. 383, 22 Απριλίου 1884

Ο ΔΡΟΣΙΝΗΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ.

ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ 1901

·         Με ΦΕΚ 260, 4.12.1901. Η καθιέρωση των «ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΩΝ». Ο Δροσίνης θεωρεί γενικά απαραίτητες τις βιβλιοθήκες, σε κάθε πόλη, σε σχολεία, ακόμα και σε πλοία επιβατικά και πολεμικά. Σε όλη του τη ζωή ασχολείται με το θέμα αυτό και με τη διαθήκη του δωρίζει στο Σ.Ω.Β. τα βιβλία του με τις κρυστάλλινες βιβλιοθήκες τους.

Από τη θέση του στο Σ.Ω.Β. εισηγείται την καθιέρωση ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΩΝ στην κυβέρνηση και ο υπουργός Σπύρος Στάης του αναθέτει τη δημιουργία τους.

·         1902. Ο Δροσίνης αναλαμβάνει την ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ ΤΩΝ 484 ΒΙΒΛΙΩΝ και τη ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ των σχολικών βιβλιοθηκών.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ 1903

Στις 25/2/1903 ο Γ. Δροσίνης πληροφόρησε το Δ.Σ. του Συλλόγου του Σ.Ω.Β., ότι κατόπιν εισηγήσεώς του, μια κυρία προσφέρει χίλια χρυσά φράγκα για την ίδρυση ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ. Το συμβούλιο εψήφισε το υποβληθέν σχέδιο και ως «εξαρτήματα» αυτού, αποφασίστηκε να ιδρυθούν (όπως κι’ έγινε) ΣΧΟΛΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ή ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ.

1) ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ και

2) ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΙΝΑΚΩΝ ΕΠΟΠΤΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ.

Το  Εκπαιδευτικό  Μουσείο λειτούργησε  με   μεγάλη  επιτυχία   μέχρι  το   1915.   Προμήθευε,  από τα  τρία παραρτήματά του, σχολεία εντός και εκτός της Ελλάδας με αντικείμενα, βιβλία και εποπτικά μέσα διδασκαλίας. Με τον Ευρωπαϊκόν Πόλεμον, με την υπερτίμηση του χαρτιού και τις δυσχέρειες στην αποστολή, αναγκάστηκε ο Σύλλογος να αναστείλει τις εκδόσεις και το Εκπαιδευτικό Μουσείο έπαυσε πια να προμηθεύει τα σχολεία του Κράτους και περιορίστηκε σε λίγα εγχώριας κατασκευής αντικείμενα. Από τα πρακτικά του Σ.Ω.Β.

ΣΧΟΛΙΚΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟΝ. 1903 – 1906

Ιδρύεται   Παιδαγωγική   Βιβλιοθήκη   και   Αναγνωστήριο   με   χορηγία   της   Ιφιγένειας  Συγγρού.   Λειτουργούσε καθημερινά από τις 4.30 έως 6.30 εκτός Σαββάτου και Κυριακής.

Υπήρχαν 35 παιδαγωγικά περιοδικά, ενώ τα πρώτα βιβλία που αποτέλεσαν την Βιβλιοθήκη, ήταν τα βιβλία, που υπέβαλαν οι  εκδότες και  οι  συγγραφείς κατά  τη σύνταξη του  καταλόγου  των Σχολικών Βιβλιοθηκών.

Πλουτίζονταν δε, με δωρεές και αγορές εγκρινόμενες από το Διοικητικό Συμβούλιο.

Το 1907 με τη δωρεά από τον Βόλο του Αλέξη Αθανασάκη (1000 δρχ.) και με τις προσφορές δημοσιευμάτων ξένων Κυβερνήσεων, Γαλλίας, Ουγγαρίας, Δανίας, Ηνωμένων Πολιτειών και Ιαπωνίας πλουτίστηκε η Παιδαγωγική

Βιβλιοθήκη με πολύτιμα κείμενα για καθοδήγηση και μόρφωση των Ελλήνων.

ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΙΝΑΚΩΝ ΕΠΟΠΤΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

Αφού συγκεντρώθηκαν σχολικά όργανα εποπτικής διδασκαλίας και χειροτεχνίας με πίνακες γερμανικής, σουηδικής, γαλλικής προελεύσεως, ο Σ.Ω.Β. δεχόταν παραγγελίες και προμήθευε σχολεία εντός και εκτός της Ελλάδας.

Ο σκοπός του ήταν η παρέμβαση στην εκπαιδευτική διαδικασία με την ανάληψη από αυτόν, του εξοπλισμού των σχολείων με τα κατάλληλα έπιπλα, όργανα, εποπτικά μέσα, όπως πίνακες στις αίθουσες των σχολικών κτιρίων με ελληνικές επιγραφές για τη διδασκαλία της Αστρονομίας, Φυσικής, Ζωολογίας, Ιστορίας, Θρησκευτικών κ.λ.π. Το 1904 ο Υπουργός Παιδείας Σ. Στάης ζήτησε από τον Σύλλογο να προμηθεύσει τα Δημόσια Σχολεία του Κράτους με όργανα διδασκαλίας (Φυσικής, Ιστορίας, Πειραματικής Φυσικής, Αριθμητικής, Γεωμετρίας κ.λ.π.). Το 1907 μεταξύ των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που προμηθεύτηκαν αντικείμενα από το ΜΟΥΣΕΙΟ ήταν και η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών.

ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ 1904

Το   1903,   με   μεγάλη   επιτυχία,   ο   Σ.Ω.Β.   οργανώνει   την  πρώτη   «ΣΧΟΛΙΚΗ   ΕΚΘΕΣΗ». Ο Δροσίνης αλληλογραφώντας με άλλα κράτη παραγγέλλει για την ΕΚΘΕΣΗ πίνακες εποπτικών μέσων διδασκαλίας. Ως εκ τούτου πολλά σχολεία της Ελλάδας και άλλα ελληνόφωνα, εκτός του ελλαδικού χώρου, παράγγειλαν τον κατάλληλον αυτό εξοπλισμό.

Από τα «Χρονικά της τεσσαρακονταετίας του Σ.Ω.Β. 1899-1939» διαβάζουμε στη σελίδα 31:

Το 1905 «Εξ αφορμής της Σχολικής Εκθέσεως ο Σύλλογος συνέδεσε σχέσεις μετά πολλών προμηθευτών διδακτικών οργάνων, ιδίως της Γερμανίας και της Αυστρίας, και ήρχισε να διαβιβάζη παραγγελίας δι’ εκπαιδευτικά ιδρύματα όχι μόνον της Ελλάδος, αλλά και του έξω Ελληνισμού. Ούτω κατά παραγγελίαν της Ελληνικής Κοινότητος Καΐρου ανέλαβε την προμήθειαν σχολικών επίπλου και οργάνων διδασκαλίας δΊα τα σχολεία της.»

Ο ΔΡΟΣΙΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ 1904

Το πρώτο Ελληνικό Εκπαιδευτικό Συνέδριο διεξάγεται στην Αθήνα μεταξύ 31ης Μαρτίου και 4ης Απριλίου του 1904, στον «ΠΑΡΝΑΣΣΟ».

Ο Δροσίνης μετέχει στην διοργάνωση από την θέση του γραμματέα της οργανωτικής επιτροπής. Η συμβολή του όμως είναι βαθύτερη, είναι ο εμπνευστής και ουσιαστικά η ψυχή του συνεδρίου.

Συμμετείχαν φορείς δημόσιοι και ιδιωτικοί τόσο από την Ελλάδα όσο κι από τις ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού και κυρίως του αλύτρωτου ελληνισμού.

Το 1904 πραγματοποιείται ένα έργο μεγάλης σημασίας ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ.

Ο Γ. Δροσίνης ήταν ο εμπνευστής και η ψυχή του Συνεδρίου. Αποδεικνύεται δε τέλειος διοργανωτής. Με 979 συνέδρους έγιναν οι διεργασίες στον «Παρνασσό». Η επιτυχία ήταν μεγάλη και η ωφέλεια εξίσου! Από τα θέματα που συζητήθηκαν καταλαβαίνουμε τη σημασία αυτής της προσπάθειας. Αναπτύχθηκαν μεταξύ των άλλων και τα εξής θέματα:

1. Η ποιότητα της σχολικής ζωής, κτίρια, αίθουσες, φωτισμός κ.ά.

2. Η Βελτίωση των διδακτικών βιβλίων.

3. Η Παιδαγωγική μόρφωση των εκπαιδευτικών Μέσης Εκπαίδευσης.

4. Η Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων.

5. Η Αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού.

Και έγιναν αποδεκτές οι εξής προτάσεις:

α) Καταπολέμηση του αναλφαβητισμού.

β) Εξαετής υποχρεωτική φοίτηση.

γ) Γυναικεία εκπαίδευση και αγωγή.

δ) Τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση.

ε) Νυχτερινές Σχολές.

στ) Σχολεία για άτομα με ειδικές ανάγκες.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ:

« … Οφείλομεν να ομολογήσωμεν ότι η διευθύνουσα Επιτροπή … προ πάντων ο ακάματος γραμματεύς κ. Δροσίνης έκαμαν παν ό, τι ήτο δυνατόν υπέρ της επιτυχίας τόσου δύσκολου εγχειρήματος».

Ξενόπουλος Γρ. «Το Εκπαιδευτικόν Συνέδριον και η Σχολική Έκθεσι», περιοδικό Παναθήναια, τόμος Ζ’ 31 Μαρτίου 1904, σ. σ. 376-379.

«Όσοι αρέσκονται εις την ανάλυσιν των ψυχικών φαινομένων …ας φαντασθούν τον Δροσίνην εκ της ορμεμφύτου αυτού προς ενέργειαν φοράς … συλλαμβάνοντα …την ιδέαν ελληνικού εκπαιδευτικού συνεδρίου, τον θρίαμβον της πειστικότητας του Δροσίνη».

Κουρτίδης Αρ. «Το Εκπαιδευτικόν Συνέδριον», περιοδικό Παναθήναια, τόμος Ζ’ 15 Μαρτίου 1904, σ. σ. 65-69.

Α΄ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ.

Η ΔΑΦΝΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΝ.

Το Εκπσιδευτικόν Συνέδριον έληξε. Το γεύμα εγκάρδιον και ευθυμία αδελφών συμποσιαζόντων αγνή και αβίαστος εσημείωσε το τέρμα των συναντήσεων μιας μακράς σειράς αντιπροσώπων του Ελληνικού ττνεύματος. Επεφυλάξαμεν, ως τελευταίαν του Συνεδρίου τούτου λέξιν, την εμφάνισιν ενώπιον του Πανελληνίου ενός Έλληνος πολίτου, ενός τρυφερού και αισθηματικωτάτου ποιητού, ενός λογογράφου, ούτινος η φράσις ρέει, ως διαυγές ύδωρ ρύακος, ούτινος τα νοήματα έχουσι κοινούς γεννήτορας του νου και την καρδίαν, του οποίου το έργον υπήρξε πάντοτε αθόρυβον, όπως άνευ θορύβου και κόμπου εμφανίζονται το Κάλλος και η Αρετή. Δεν αρκούν, περί αυτού, όσα εγράφησαν και όσα ελέχθησαν. Σήμερον εξαίρεται εις τον πρώτον πολίτην Έλληνα. Εις τον δημιουργόν των μεγάλων εκείνων γεγονότων, άτινα σημειούσι σταθμόν νέας Εθνικής ζωής. Είναι ο ευνοούμενος της Ελληνικής ψυχής υιός, ο συλλαμβάνων τας αγαθός ιδέας, ο διαπλάττων αυτάς, ο αφοσιούμενος εις την πραγμάτωσίν των και προσηλυτίζων εν εκδηλώσει φανατισμού, ως προσηλυτίζουσι τους περί αυτούς οι απόστολοι των μεγάλων Ιδεών. Αμάραντος η δάφνη ανήκει εις τον ηγήτορα του έργου, όστις με τη μετριοφροσύνην του σεμνού λειτουργού μιας θρησκείας, ετέθη ουραγός της λατρείας του πνεύματος, τάξας άλλους πρώτους, αξίους όντως να ηγηθώσιν από κοινού έργου τοιαύτης επιβολής.

Ο ανήρ ούτος είνε ο κ. Γεώργιος Δροσίνης, ούτινος την χείρα σφίγγομεν μετά συγκινήσεως ειλικρινούς, τιμώντες τον υπέροχον συνάδελφον, τον εξαρθέντα εις μέγαν όντως πολίτην εν τω Βασιλείω τούτω των μεγάλων ανδρών και των μικρών έργων.

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ 1905

ΑΝΟΙΚΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

«Από της 12 Μαρτίου μέχρι της 9 Απριλίου οργανώθη σειρά επτά επιστημονικών μαθημάτων σχετιζομένων προς τα εις το Εκπαιδευτικόν Μουσείον εκτεθειμένα αντικείμενα. Τα μαθήματα ταύτα ήσαντα εξής: Αστρονομίας υπό Δ. Αιγινήτου, Υγιεινής υπό Κ. Σάββα, Βοτανικής υπό Σ. Μηλιαράκη, Φυσικής υπό Β. Αιγινήτου, Ζωολογίας υπό Ν. Χ Αποστολίδη, Ζωολογίας υπό Π. Πρωτοπαπαδάκη και περί Διεθνούς Γλώσσης υπό Εμ. Δραγούμη. Εγίνοντο εις την αίθουσαν του Συλλόγου τας εσπερινός ώρας επί καταβολή δραχμών 10 δι’ ολόκληρον τη σειράν. Εις τα επτά ταύτα μαθήματα προσετέθη και όγδοον υπό του παρεπιδημούντος τότε εις Αθήνας Γάλλου αιγυπτιολόγου, προσωπικού φίλου του Βικέλα, Γάστωνος Μασπερώ. Περί του τρόπου καθ’ ον εδιδάσκοντο τα τέκνα των αρχαίων Αιγυπτίων.  Το μάθημα τούτο ετίμησε δια της παρουσίας της και η Βασίλισσα Όλγα, προσωπικώς συνδεομένη με τον Γάλλον σοφόν».

Χρονικά 1899-1939 σ. 34

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΣΚΟΠΟΒΟΛΗΣ ΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ 1907

Οι ενέργειες του Συλλόγου για την εισαγωγή της Σκοποβολής στα σχολεία κατέληξε σε πλήρη επιτυχία.

Εκδόθηκε Βασιλικό Διάταγμα στις 20 Δεκεμβρίου 1907, με το οποίο ορίστηκε ότι οι μαθητές των δύο ανωτέρων τάξεων των Γυμνασίων των Ελληνικών Σχολείων των Δημοσίων Εμπορικών Σχολών και της Σχολής Γυμναστικής πρέπει να ασκούνται στη σκοποβολή.

Οι αδελφοί Βάλτοι έδωσαν 5.000 χρυσά φράγκα, για να δίνονται σκοπευτικά έπαθλα στους άριστους μαθητές ή στους πρωταθλητές.

Το 1911 Η ΣΚΟΠΟΒΟΛΗ εισήχθηκε σε 200 Δημόσια Σχολεία.

ΜΠΕΛΛΕΝΕΙΟΣ ΠΡΟΤΥΠΗ ΣΚΟΠΕΥΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ 1908

Ο Ιωάννης Αθανασάκης μετά την προτροπή του Γ. Δροσίνη εισηγήθηκε στο Διοικητικό Συμβούλιο του Σ.Ω.Β., την ίδρυση Σκοπευτικής Σχολής. Το αίτημα έγινε δεκτό και όταν ο Αθανασάκης έπεισε τον ομογενή, εκ Αιγύπτου, Παρίση Μπελλένη να δεχθεί να καταβάλει την απαιτούμενη δαπάνη, ο αρχιτέκτονας Α. Μεταξάς, σε οικόπεδο κοντά στον Ιλισσό, έκτισε τη σχολή. Ο τίτλος της: ΜΠΕΛΛΕΝΕΙΟΣ ΠΡΟΤΥΠΗ ΣΚΟΠΕΥΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ. Τέλειες οι εγκαταστάσεις της, τέλεια η οργάνωσή της, λειτούργησε για το κοινό, για άντρες και γυναίκες. Τα εγκαίνια έγιναν στις 24 Ιανουαρίου του 1908.

Με δωρεά του Μπελλένη εκδόθηκε επίσης από το Σύλλογο τεύχος εικονογραφημένο με την επιγραφή: Η ΣΚΟΠΕΥΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΙΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, το οποίο συνέταξε ο Γεώργιος Δροσίνης, και παρέχει οδηγίες για τη διάδοση, οργάνωση και διδασκαλία της Σκοποβολής.

ΟΙΚΟΣ ΤΥΦΛΩΝ – ΑΜΠΕΤΕΙΟ ΊΔΡΥΜΑ 1908

Ο Δροσίνης και οι τυφλοί

Ο Γεώργιος Δροσίνης ήταν ο πρώτος που μερίμνησε για τη ζωή των τυφλών.

Το 1896 συγκεντρώνει στοιχεία για τη ζωή τους. Από όλο τον κόσμο αναζητά οικονομική βοήθεια για να πραγματοποιήσει το όνειρό του: την ίδρυση ενός Ασύλου για τους τυφλούς.

Από αναφορές του ιδίου μαθαίνουμε, ότι οι πρώτες καταθέσεις έγιναν στην Εθνική Τράπεζα, από την Ελένη Βασιλείου 25.000 δρχ. και από τον Αλέξανδρο Πλατιανό 25.000 φράγκα σε τράπεζα στην Κέρκυρα. Το 1906 γράφει ένα βιβλίο με τίτλο «Οι Τυφλοί» που τυπώνεται από τον Σ.Ω.Β.. Είναι μια ποικιλόμορφη παγκόσμια έρευνα για τη θέση των τυφλών μέσα στην κοινωνία, από τον 18ο αιώνα μέχρι τον 20ο. Σ’ αυτό καταθέτει προτάσεις για τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής των τυφλών.

Λίγοι γνωρίζουν ότι ο Οίκος Τυφλών είναι έργο του ποιητή Δροσίνη. Όταν επισκέφτηκε τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας και ζήτησε τη βοήθειά του πήρε την εξής απάντηση: «Εμείς δεν μπορούμε να φροντίσουμε τους ανοιχτομάτηδες και θέλεις να σκεφτούμε τους τυφλούς;» Και ο Δροσίνης αποφασισμένος να προχωρήσει απάντησε: «Πολύ καλά, αφού το Κρότος δεν μπορεί, θα το αναλάβω εγώ. Η λέξη αποτυχία δεν είναι γραμμένη στο λεξικό μου».

Ο δημοσιογραφικός αγώνας του Δροσίνη είχε φέρει κι άλλους χορηγούς. Συγκεντρώνεται ένα σεβαστό ποσό στο ταμιευτήριο της Βιομηχανικής Τράπεζας στην αρχή του 1905. Ο Βικέλας, πρόεδρος του Σ.Ω.Β., παρακινούμενος από τον Δροσίνη, επισκέπτεται την άνοιξη του ιδίου χρόνου σχολεία τυφλών στην Αγγλία, Γαλλία, Ελβετία και Σουηδία για να έχει άμεση αντίληψη για τις μεθόδους εκπαίδευσής τους. Το ίδιο έκανε και ο Αθανασάκης, συγγενής της γυναίκας του, προσωπικός του φίλος και θαυμαστής της κρίσης και της διορατικότητάς του. Λεπτομέρειες από τα ταξίδια αυτά, μαθαίνουμε από την αλληλογραφία του Βικέλα με τον Δροσίνη, από τις αναφορές του Δροσίνη ως Γενικού Γραμματέα του Σ.Ω.Β. από τις Συνελεύσεις του Διοικητικού Συμβουλίου και γενικά από τα αρχεία του Συλλόγου, που είναι όλα γραμμένα από το χέρι του Δροσίνη.

Διαβάζουμε λοιπόν ότι ο Βικέλας επισκέπτεται πρώτα το Παρίσι και από τις σχολές τυφλών και από τα άσυλα, συγκεντρώνει και στέλνει στην Αθήνα σχετικά βιβλία και όργανα διδασκαλίας. Αναφέρει ότι στο Παρίσι εκτός αττό σχολείο, υπάρχει τυπογραφείο και Σχολείο Μουσικής. Έπειτα επισκέπτεται την Αγγλία, από όπου γράφει στον Δροσίνη:

«Εδώ στην Αγγλία φροντίζουν πολύ δια την εξόδευσιν των έργων των τυφλών, κατασκευών σχοινιών, ψάθινων καθισμάτων και σκευών. Εις αυτό βοηθά η Association» και συνεχίζει: – «Η βιβλιοθήκη τους περιέχει 16.000 βιβλία τυφλών. Είναι δανειστική. Τα ζητούμενα είναι ως επί το πλείστον τα μυθιστορήματα. Εκτός από έντυπα έχουν και πολλά χειρόγραφα. Χιλιάδες κυρίες αντιγράφουν βιβλία κατά το σύστημα BRAILLE. Εννοείται ότι το κάμνουν δωρεάν».

Στην τρίτη του επίσκεψη στην Ελβετία και ιδιαίτερα στην Ζυρίχη, ο Βικέλας επισκέπτεται ένα σχολείο κωφαλάλων και τυφλών. Κατόπιν μεταβαίνει στη Λουκέρνη για να συναντηθεί με το διευθυντή της Σχολής Τυφλών του Ίλλτζαχ της Αλσατίας. Ο διευθυντής αυτός αλληλογράφησε με τον Δροσίνη, για να πραγματοποιηθεί η αποστολή της υποτρόφου Ειρήνης Λασκαρίδου στο σχολείο της Αλσατίας. Η διοίκηση του ειδικού αυτού σχολείου είχε στείλει απλόχερα και με ενθουσιασμό εξειδικευμένο υλικό για τους τυφλούς στη Σχολική Έκθεση που είχε οργανώσει ο Δροσίνης.

Το Φθινόπωρο του 1905 το ζήτημα είχε ωριμάσει. Ο Δροσίνης είχε πείσει όλα τα μέλη του Συλλόγου και ο Βικέλας φορτισμένος με συγκινήσεις και εντυπώσεις λέει το «Ναι». Η κατάρτιση του καταστατικού λειτουργίας του Ιδρύματος, το οποίο έχει ως σκοπό τη μέριμνα των τυφλών και ειδικότερα την ανατροφή και εκπαίδευση των τυφλών παιδιών, ήταν γεγονός.

Ο Δροσίνης πανευτυχής, βλέπει το όραμά του να γίνεται πραγματικότητα και γράφει στα πρακτικά του Συλλόγου: «Στη Συνεδρία της 22ας Οκτωβρίου του 1905, έγινε ο Πρώτος λόγος για την εκπαίδευση των τυφλών. Ο Γραμματεύς (δηλαδή ο Δροσίνης), ανεκοίνωσεν ότι η πρώτη αφορμή προς μελέτη είχε δοθεί εις το Γραφείον, από την Σχολικήν Έκθεσιν. Τα εκθέματα του σχολείου της Αλσατίας περιλαμβάνουν πίνακες και βιβλία διδασκαλίας και βρίσκονται στο Εκπαιδευτικό Μουσείο του Συλλόγου».

Αυτό που, ίσως, έχει ιδιαίτερη σημασία είναι σ ελιγμός του Δροσίνη που διαφαίνεται στην επόμενη παράγραφο. Διαβάζουμε Χρονικά 1899 -1939:

«Η όλη αυτή ενέργεια του, ουδόλως, δεσμεύει τον Σύλλογον, εν τούτοις είναι βέβαιον, ότι το Διοικητικό Συμβούλιον θα εγκρίνη ταύτην και εν καιρώ θα εξεύρη τρόπον περί εφαρμογής χωρίς να αναλάβη τα οικονομικά βάρη και τας ευθύνας.

Το Διοικητικό Συμβούλιον ομοφώνως ενέκρινε και επεδοκίμασε τα υπό του Γραμματέως γενόμενα και ανέθεσεν εις τον Πρόεδρον να ονομάση επιτροπήν εκ τριών Συμβούλων, όπως από κοινού μετά του Προεδρείου καταρτίση, τον οργανισμόν του ιδρύματος, έχοντος σκοπόν την υπέρ των τυφλών εν γένει μέριμναν και ιδίως την ανατροφήν και εκπαίδευσιν τυφλών παιδιών, με την προϋπόθεσιν, ότι το ίδρυμα τούτο θα είναι εντελώς ανεξάρτητον, του Συλλόγου μη αναλαμβάνοντας ουδεμίαν ευθύνην περί της διοικήσεως και της οικονομικής συντηρήσεώς του». Ο Οίκος Τυφλών ιδρύθηκε στις 7 Μαΐου του 1906 από εταίρους και φίλους του Συλλόγου. Μέλη της εφορείας του, η οποία ετέθη υπό την προεδρία του Μητροπολίτου Αθηνών, εξελέγησαν οι Ιωάννης Αθανασάκης, Εμμανουήλ Δραγούμης, Κλεισθένης Καλογερής και Σ. Στρέϊτ. Την κοσμητεία απετέλεσαν η Βιργινία Καλλιάδου, η Ελένη Μαυροκορδάτου και η Ιουλία Στρέϊτ. Την πρώτη οικονομική του βάση αποτέλεσαν οι εισφορές του Αλεξίου Αθανασάκη 600 φράγκα χρυσά,  του Εμμανουήλ Μπενάκη  100 λίρες Αγγλίας,  και τα χρήματα που είχε συγκεντρώσει ο Σύλλογος υπέρ των τυφλών. Ακολούθησε η μεγάλη δωρεά 6.000 χρυσών λιρών των κληρονόμων αδελφών (Ανανία και Ραφαήλ) Άμπετ από την Συρία, δωρεά που έγινε με την παρέμβαση του Ιωάννη Αθανασάκη.

Ο Δροσίνης φρόντισε να γίνει η Ειρήνη Λασκαρίδου η πρώτη τυφλοκόμος και τα βιβλία να τυπωθούν με το σύστημα BRAILLE, ώστε τα τυφλά παιδιά να μορφωθούν όπως τα βλέποντα.

Όταν αργότερα το Υπουργείο θέλησε να τυπώσει βιβλία με το σύστημα BRAILLE,  αλλά χωρίς τόνους, διαφώνησε και ανέτρεψε την απόφαση αυτή υποστηρίζοντας, ότι οι τυφλοί δεν πρέπει να υστερούν σε τίποτα από τους άλλους συνανθρώπους τους. Φυσικά δεν πίστευε, ότι θα έρχονταν καιροί, όπου το μονοτονικό θα είχε καθιερωθεί για όλους.

Ο Γ. Δροσίνης γράφει: 21 Ιουνίου 1946

«Ο Θάνατος του Πωπ, μου φέρνει στο νου τα χρόνια του 1901 και κατοπινό που συνεργάσθηκα μαζί του, όταν άρχισε την έκδοση της εφημερίδας του-Αθήναι-. Όλη η ενέργεια για την πραγματοποίηση της πρωτοβουλίας μου για την εκπαίδευση και προστασία των τυφλών, την έκαμα στις στήλες των –Αθηνών-, με άρθρα δικά μου και φίλων. Στας Αθήνας έδωσα και δημοσιεύθηκε κι’ ένα γράμμα της Ειρήνης Λασκαρίδου από την Σχολή Τυφλών στο Hillga (Ιλλτζαχ) της Αλσατίας,   που την είχα στείλη να μορφωθεί ως υπότροφος με χορηγία της Ιφιγένειας Συγγρού».

Σκόρπια Φύλλα της Ζωής μου τόμος Α’ σ. 222

Στις αρχές Ιανουαρίου 1907, ετελέσθηκαν τα εγκαίνια της Σχολής Τυφλών στην Καλλιθέα. Πρώτη Διευθύντρια της Σχολής, διορίσθηκε η Ειρήνη Λασκαρίδου.

Το όνομα του Δροσίνη δεν υπάρχει μέσα στα πρώτα μέλη του Ιδρύματος. Κατά τη συνήθειά του έμεινε μακριά, απλώς θεατής και όταν ρωτήθηκε γιατί, απάντησε: «Από εδώ βοηθώ πιο σωστά». Υποστήριζε πάντα ότι τα πολλά εγκώμια αδικούν το έργο , όσο και οι υπερβολικές κατακρίσεις.

Για το μεγάλο έργο αυτό, δεν δέχτηκε καμιά τιμητική θέση στο πρώτο συμβούλιο του Ιδρύματος, μόνο συνέχισε να φροντίζει τους τυφλούς.

Φρόντισε επίσης την επαγγελματική αποκατάστασή των.

Πρέπει γενικά να πούμε, ότι ο Δροσίνης δεν συγκινήθηκε ποτέ από τα εγκώμια και τους θαυμασμούς …. Δεχόταν του επαίνους μόνο όταν το άξιζε πραγματικά. Ο ποιητής λέει:

«Φρικτό μαρτύριο να νομίζης πως

έχεις άδικο και να χαίρεσαι

κάτι καλό που δεν τ ‘ αξίζεις».

Οι αδελφοί Άμπετ στην Αίγυπτο

Ο Κ. Άμαντος στο Ημερολόγιο της Μεγάλης Ελλάδος στις σελίδες 67-77 αναφέρεται στην Αμπέτειο Σχολή λέγοντας, ότι υπήρξε η πλουσιότερη Σχολή της Ανατολής και η σημασία της για τον Ελληνισμό της Αιγύπτου ήταν ανεκτίμητη. Οι αδελφοί Άμπετ πράγματι προσέφεραν πολλά στο Ελληνικό έθνος.

ΣΕΒΑΣΤΟΠΟΥΛΕΙΟΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ 1908

ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ (απέναντι από το Μαιευτήριο της ΕΛΕΝΑΣ)

Η Σεβαστοπούλειος Σχολή με φοίτηση τριετή, πρόσφερε παιδεία και τεχνική κατάρτιση σε παιδιά ηλικίας 12-14 ετών.

Στη Σχολή έμπαινε κανείς με εισαγωγικές εξετάσεις και ως διπλωματούχος μπορούσε να δουλέψει σ’ όποιον τεχνικό κλάδο ήθελε. Τα μαθήματα ήταν Θρησκευτικά, Ελληνικά, Ιστορία, Γεωγραφία, Αριθμητική, Γεωμετρία, Φυσική και Χημείο.

Τα εργαστήρια ήταν Μηχανουργείο, Σιδηρουργείο, Ξυλουργείο, Ωρολογοποιείο, Ηλεκτροτεχνικό, Πλαστικής, Επιπλοποιίας, Ραδιοτεχνικό, και Γαλβανοπλαστική.

Για τα παιδιά που φοιτούσαν, το πρωί υπήρχε γάλα και το μεσημέρι συσσίτιο (ελαφρύ γεύμα).

Ο Δροσίνης αγωνίστηκε  να δει το όνειρό του να  πραγματοποιείται. Όταν ο  Σεβαστόπουλος πρότεινε να χρηματοδοτήσει «το όνειρο αυτό» μέσω του Σ.Ω.Β., ο Δημήτριος Βικέλας είπε μπροστά στο δωρητή:

Κύριε Δροσίνη το ΕΡΓΟΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΚΟΝ Σας. Αναπτύξτε τις ιδέες σας.

Ο Δροσίνης κλείνοντας την αναφορά του είπε:

– Η επιθυμία και η ευχή όλων μας είναι να αποκτήσει η Ελλάδα μορφωμένους τεχνίτες.

Η Σεβαστοπούλειος Σχολή επιτάχθηκε από το κράτος για πολλούς μήνες κατά το 1913. Ο Σύλλογος έθεσε στη διάθεση της Επιτροπής Περιθάλψεως τα γραφεία και τις αίθουσές του και κατόπιν φιλοξένησε τον «Ερυθρό Σταυρό» για τα μαθήματα της Σχολής Νοσοκόμων.

Το 1915 -1916 επιτάχθηκε και πάλι για στρατωνισμό εφέδρων.

Αργότερα στο ίδιο κτίριο στεγάστηκαν το 6ο Τεχνικό Εσπερινό Λύκειο, το 7ο Τεχνικό Εσπερινό Λύκειο, το 3ο Τεχνικό Εσπερινό Λύκειο, η 1η ΣΕΚ. Σήμερα στο ΣΠΙΤΑΚΙ υπάρχουν τα γραφεία του Σ.Ω.Β.

ΛΑΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ 1924 -1938

ΕΣΠΕΡΙΝΑΙ ΟΜΙΛΙΑΙ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Εντός του κτιρίου ο Γ. Δροσίνης οργάνωσε ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ και ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ. Δίδασκαν Ελληνες και ξένοι καθηγητές σε κυρίες, δεσποινίδες και εργαζόμενες γυναίκες. Στα χρόνια αυτά οργανώθηκαν ομιλίες για τις Μητέρες και αναπτύχθηκαν από καθηγητές τα ακολούθα μαθήματα:

• Υγιεινή στα βρέφη, τα νήπια, τα παιδιά και στις μητέρες.

• Πρώτες βοήθειες.

•  Ψυχολογία του παιδιού, της νέας και της ώριμης γυναίκας.

Ο Σύλλογος συνεργάστηκε με τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό. Οι ομιλίες είχαν εξαιρετική επιτυχία. Η πρώτη σειρά {1924) η δεύτερη (1925) και το 1926-1927 λειτούργησε φροντιστήριο μόνο τον Απρίλιο και Μάϊο.

•  Το 1928 άρχισαν τα μαθήματα τον Ιανουάριο και παρατάθηκαν μέχρι τον Μάρτιο. Ομιλητές ήταν η ιατρός Άννα Κατσίγρα με θέμα: Τι πρέπει να γνωρίζει η κόρη περί του φύλου της. Ο Ι. Χρυσάφης περί της γυναικείας Γυμναστικής,  η Ζωή Φράγκου περί της Κοινωνικής Αγωγής,  η Ελμίνα Παντελάκη περί της Οικογένειας ως κοινωνικού παράγοντος.

Η συρροή ακροατριών υπήρξε τόσο μεγάλη ώστε παρέστη ανάγκη να γίνουν δύο τμήματα. Από την 1η Απριλίου λειτούργησε το φροντιστήριο μέχρι το καλοκαίρι.

• Το 1919 προστέθηκαν μαθήματα για μαθήτριες και εργαζόμενες.

• Το 1930 δεν γίνονταν δεκτές όλες οι γυναίκες, που ήθελαν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα, λόγω ελλείψεως χώρου.

• Το 1933 – 1934 προστέθηκαν ώρες Συμβουλευτικού χαρακτήρα για τους γονείς.

• Το 1935 προσετέθηκε Σειρά ΠΡΩΙΝΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΩΝ για νέες γυναίκες.

• Το 1935-1936 εξακολούθησαν τα Απογευματινά και τα Πρωινά μαθήματα με αυξάνουσα ολοένα επιτυχία.

• Το 1937 αποφασίστηκε να συσταθεί ένα ΚΕΝΤΡΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΜΟΡΦΩΣΕΩΣ σε συνεργασία με τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό. Το κέντρο θα είχε δύο τμήματα, το πρώτο τμήμα για μητέρες και το δεύτερο τμήμα για νέες γυναίκες.

• Το 1938 ΤΑ – 81Λ προστέθηκε ένα τρίτο τμήμα για εργαζόμενες.

Ο Απ. Δοξιάδης επίσης άρχισε μαθήματα σε άνδρες με τον τίτλο: ΒΙΟΛΟΓΙΚΑΙ ΟΜΙΛΙΑΙ.

Ο Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ

Βασ. Διάταγμα 26 Ιούν. 1908-1926 – 18 χρόνια

O Δροσίνης υπηρέτησε στο Υπουργείο αυτό δεκαοκτώ χρόνια, με μια διακοπή από το Δεκέμβριο του 1920 έως το Σεπτέμβριο του 1922.

Υπήρξε: Τμηματάρχης και Γενικός Επιθεωρητής της Δημοτικής Εκπαιδεύσεως, με βοηθούς μόνο δύο υπαλλήλους, Τμηματάρχης της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και Διευθυντής του Εθνικού Μουσείου Κοσμητικών Τεχνών.

«Σπρώχνοντας μαλακά το αυλάκι της μοίρας», όπως λέει ο ίδιος, βρέθηκε το 1908 στο Υπουργείο Παιδείας. Ο συμμαθητής του στο Βαρβάκειο, ο υπουργός Σπύρος Στάης, γνωρίζοντας καλά τις ικανότητες του φίλου του, επέμεινε και κατάφερε να τον φέρει δίπλα του.

ΦΕΚ 280Α, 8/11/1908 O Δροσίνης του προτείνει να κάνουν ένα έργο εθνικής σημασίας, την έκδοση του ΙΣΤΟΡΙΚΟY ΛΕΞΙΚΟY ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ πράγμα που δέχθηκε ο Υπουργός και το οποίο ανατέθηκε στον γλωσσολόγο Γεώργιο Χατζιδάκι. Σε πλήρη δράση ο Ποιητής, τακτοποιεί τα διαδικαστικά, χρηματο­δοτεί το εγχείρημα με το κληροδότημα του Δωρίδη, εγκαθιστά τα γραφεία της σύνταξης στο ισόγειο της Εθνικής Βιβλιοθήκης και φροντίζει να υποστηρίξει το έργο με μια σειρά νόμων, που πέρα­σε με την εισήγηση του υπουργού Σπ. Στάη. (Βασ. Διάταγμα 17/9/1908 σελ. 1053).

ΦΕΚ 239Α, 19/9/1908 Δικαίως ο Στάης του είπε: «Καλά έκανα και σε πήρα κοντά μου» -Την ίδια χρονιά ιδρύει το Πρώτο ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ. (Καθιερώνεται η υγιεινή στα σχολεία, σχολίατροι, πρωτοποριακά όργανα για μέτρηση, ζύγιση, παρακολούθηση της υγείας των μαθητών, εμβόλια για μεταδοτι­κές νόσους, άδειες εκπαιδευτικών, φωτισμό αιθουσών, κλπ.)

ΦΕΚ 216Α, 6/8/1908 Την ίδια χρονιά επίσης ίδρυσε ΓΡΑΦΕΙΟ ΓYΜΝΑΣΤIΚΗΣ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΒΟΛΙΑΣ. Η φοίτηση των γυμναστών έγι­νε υποχρεωτική και διετής. Οι γυμναστές εκπαιδεύτηκαν στη Σουηδία, τα γυμναστήρια εξοπλίστηκαν με ειδικά όργανα και η γυμναστική έγινε υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία.

ΦΕΚ 245, 25/9/1908 Καθιερώνει την ημέρα της εορτής της ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ στα σχολεία, με παράλληλη εκλογή σημαιο­φόρου και παραστατών.

ΦΕΚ 296Α, 16/12/1909 Θεσπίζει τα «Συγγραφικά Δικαιώμα­τα».

Ο Όθων Σταθάτος, πρώτος Έλληνας εφοπλιστής, ίδρυσε εμπο-ροναυτική Σχολή στην Ιθάκη. 0 Δροσίνης τον βοήθησε ουσιαστι­κά για την ολοκλήρωση της τόσο στην οργάνωση όσο και στον εφοδιασμό της με τέλεια διδακτικά όργανα.

ΦΕΚ 68Α, 5/2/1910 Αναδιοργανώνει ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗ­ΚΗ με κρατική επιχορήγηση 150.000 δρχ. για την αγορά των πι­νάκων του Νικ. Γύζη και την προικίζει με 30,000 δρχ. ετησίως, προσλαμβάνοντας επαρκές τεχνικό προσωπικό.

ΦΕΚ 95Α, 11/3/1910 Διαχωρίζει το ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ από το ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ.

Το αναδιοργανώνει με επικεφαλής το ζωγράφο Γ. Ιακωβίδη, το γλυπτή Κ. Δημητριάδη και το Γάλλο αρχιτέκτονα Εμπράρ.

16/3/1910: ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ Πανελληνίους Σκοπευτικούς Αγώ­νες: ΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

ΦΕΚ 325, 10/11/1914 Ιδρύει το ΩΔΕΙΟ στη Θεσσαλονίκη, το οποίο σύντομα αποκτά δικό του οίκημα με την οικονομική βοή­θεια του κράτους.

1914: Ιδρύεται ΓΡΑΦΕΙΟ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ ως ανε­ξάρτητο τμήμα. Ο Δροσίνης αναλαμβάνει την οργάνωση του, γί­νεται Διευθυντής του μέχρι τις 21/12/1920, οπότε πέφτει η κυβέρ­νηση του Ελ. Βενιζέλου και απολύεται. Το τμήμα μετά την απο­μάκρυνση του καταργείται.

ΦΕΚ 410, 20/12/1914 Καθιερώνει το ΒΑΣΙΛΙΚΟΝ ΜΕΤΑΛΛΙΟΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ και φροντίζει ο ίδιος, κατά την συνήθεια του,για κάθε λεπτομέρεια, μέχρι και την παραγγελία στο Παρίσι του σχεδίου του μεταλλίου, το οποίο φιλοτέχνησε ο γλύπτης Κώ­στας Δημητριάδης. Το 1927 η απονομή του μεταλλίου θα περάσει στη δικαιοδοσία της Ακαδημίας Αθηνών. Εφεξής θα ονομάζεται ΑΡΙΣΤΕΙΟΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ.

1914: Υποστηρίζει το ΕΘΝΙΚΟΝ ΘΕΑΤΡΟΝ, το ΩΔΕΙΟΝ και το ΤΑΜΕΙΟΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΕΩΣ των θεατρικών συγγραφέων.

ΦΕΚ 347, 25/11/1914 Αναδιοργανώνει το ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΝ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟΝ, ενισχύοντας τα οικονομικά και το προ­σωπικό του.

Νόμος 380/1914 (σελ. 353) ΠΕΡΙΣΥΝΕΛΕΓΗΣΑΝ για πρώτη φορά και ΣΥΝΕΣΤΗΘΗΣΑΝ ΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ TOT ΚΡΑΤΟΥΣ. (στην υπηρεσία αυτή υπήρχαν και τα ΑΡΧΕΙΑ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ, Κρήτης και Σάμου).

ΦΕΚ 325Α, 10/11/1914 Οργανώνει ΤΡΕΙΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΛΛΗ­ΝΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ στο Ζάππειο και στον Παρνασσό.

ΦΕΚ 325, 10/11/1914 Εκπονεί σχέδιο για το χώρο «Διαρκούς Καλλιτεχνικής Εκθέσεως» στον περίβολο της Βουλής. Το σχέδιο λόγω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου δεν πραγματοποιήθηκε.

ΦΕΚ 356, 2/12/1914 Συστήνει ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ με σκοπό την περισυλλογή και διάδοση δημοτικών τραγουδιών και χορών.

Ο πόλεμος σταμάτησε το έργο, αλλά παρέμειναν 5.000 δρχ. στην Εθνική Τράπεζα για τη συνέχιση του σκοπού αυτού αργότερα.

Επιμελείται ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΩΝ σε όλη την Ελλάδα, αρχής γενομένης από την Θεσσαλονίκη, και για πόλεις άνω των 30.000 κατοίκων. (Γνωστό είναι ότι στη Σάμο το 1917 λειτούργησε Δημ. Βιβλιοθήκη).   

ΦΕΚ 95, 11/3/1915 Αναδιοργανώνει ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ1 με κρατική χορηγία 100.000 δρχ., σύμφωνα με τρ πρότυπο της βι­βλιοθήκης των Βρυξελλών.

ΦΕΚ 25, 11/3/1915 Χάρις στον Δροσίνη εγκρίνεται κρατική επιχορήγηση 100.000 δρχ. για την αποκατάσταση του ΩΔΕΙΟΥ του ΗΡΩΔΕΙΟΥ, ώστε να δίνονται συναυλίες και παραστάσεις αρχαίου θεάτρου. Ο προγραμματισμός ήταν να τοποθετηθούν μάρμαρα παλαιάς κοπής και μια φορητή ξύλινη σκηνή.

ΦΕΚ 85, 18/04/1918 Ιδρύει ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ με σκοπό την περισυλλογή και τη διάσωση των παραδόσεων και λαογρα­φικών αντικειμένων.

ΦΕΚ 204, 21/09/1918 Ιδρύει στην ΥΔΡΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ.

ΦΕΚ 101, 9/5/1918 Ιδρύει ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ, με την ονο­μασία ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΩΝ, με σκοπό την περισυλλογή των κατά τόπους υφαντών, πλεκτών και κεντη­μάτων. Προσθέτει άμφια, έργα ελληνικής βιοτεχνίας, δισκοπότη­ρα, σκεύη λαϊκής τέχνης, ροδιακά πιάτα, κοσμήματα, όπλα, πι­στόλια, γιαταγάνια, παλάσκες κ.ά, αντικείμενα που χάνονταν από μέρα σε μέρα. Τα πρώτα αποκτήματα συγκεντρώνονται σ’ ένα δωμάτιο του παραρτήματος του Υπουργείου.

ΦΕΚ 148Α, 3/7/1920 Θεσπίζει ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ των Λογοτεχνών και Θεατρικών Συγγρα-φέων και πετυχαίνει την Είσοδο της Ελλάδος στην Διεθνή ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΒΕΡΝΗΣ, κατάκτηση σπουδαία και αυτή. (Παρέστη στην εκ­δήλωση).

24/9/1923 Με μεγάλο κόπο βρίσκει το κατάλληλο μέρος για το Λαογραφικό Μουσείο, το Τζαμί του Τζισταράκη στην πλα­τεία Μοναστηρακίου.

Η αρχαιολογική εταιρεία επισκευάζει το κτίριο και πολλές συλλογές μεταφέρονται από το δωμάτιο του Υπουργείου και από άλλα μέρη, στο νέο Μουσείο.

Ο Δροσίνης το εμπλουτίζει με δωρεές φίλων και με αντικείμενα αξίας που βρέθηκαν σε κασέλες στο Κεντρικό Ταμείο του Κράτους. Του αλλάζει την ονομασία σε ΕΘΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΟΣΜΗΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ και αναλαμβάνει ο ίδιος τη διεύθυνση του. Με τα κλειδιά στην τσέπη, δουλεύει ώρες ατελείωτες, μέρες, νύχτες, κα­θημερινές και γιορτές.

«Ο κόσμος έρχεται και τα μάτια του γεμίζουν ομορφιά», λέει ο ίδιος.

Όταν παραιτείται το 1926 και φεύγει από το Μουσείο αυτό, που τόσο αγάπησε και «που τόσο πόνεσε σαν υστερνό παιδί του», όπως λέει πάλι ο ίδιος, δεν το αφήνει έκθετο στους πέντε δρό­μους, αλλά το παραδίδει σε άξια γυναικεία χέρια, που το αγκά­λιασαν με μητρική στοργή, τα χέρια της Άννας Αποστολάκη.

Από το κεφάλαιο που αφιερώνει ο Γ. Δροσίνης «Στα Σκόρπια Φύλλα της Ζωής μου» γι’ αυτό το Μουσείο, αντιγράφω τις ακό­λουθες παραγράφους:

Αναλυτικότερα, κάποιες από τις δράσεις του μέσω του Υπουργείο ήταν οι εξής:

α) Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ. 1908.

    Το 1908. Κατόπιν εισηγήσεως του Γ. Δροσίνη καθιερώνεται η ημέρα της εορτής της Εθνικής Σημαίας στα σχολεία. Με την έναρξη των μαθημάτων, θα γίνεται παράλληλη εκλογή σημαιοφόρου και παραστατών, και θα αποτείεται φόρος τιμής στη Σημαία μας.

Β. Διάταγμα (22 Σεπτ.) ΦΕΚ 245/ 26-9-1908.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α΄ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

«Επιθυμούντες όπως η αγωγή των ελληνοπαίδων βάσιν έχη την προς την πατρίδα αφοσίωσιν των πολιτών του μέλλοντος, εγκρίνομεν όπως καθ΄ άπαντα των αρρένων τα σχολεία του Κράτους, της δημοτικής και της μέσης εκπαιδεύσεως, η ημέρα της ενάρξεως των ετησίων μαθημάτων καθιερωθή εν τοις εκπαιδευτηρίοις ως ημέρα εορτής της εθνικής σημαίας, του ιερού της πατρίδος συμβόλου, του οδηγούντος τα τέκνα αυτής εις τους υπέρ της αμύνης και της δόξης αυτής αγώνας και εμπνέοντας τας υπερτάτας υπέρ της πατρίδος θυσίας».

    β) Η ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΣΚΟΠΟΒΟΛΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ. 1908

     To 1908 κατόπιν εισηγήσεως του Γ. Δροσίνη ιδρύεται  ΓΡΑΦΕΙΟ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΒΟΛΙΑΣ. Η γυμναστική γίνεται υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία. Η φοίτηση των γυμναστών γίνεται υποχρεωτική και διετής. Οι γυμναστές εκπαιδεύονται στη Σουηδία. Τα γυμναστήρια εξοπλίζονται με ειδικά όργανα. Η  σκοποβολή  μπαίνει ως μάθημα στους γυμναστές και στις τελευταίες τάξεις του γυμνασίου των  σχολείων αρρένων.

γ) ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ. 1908

1908. Ο δημιουργός του λεξικού είναι ο Γ. Χατζιδάκις, ο οποίος αξιώθηκε πριν πεθάνει να δει τυπωμένη την αρχή του σε δύο τόμους.

ΦΕΚ 280, Α8/11/1908. Ο Δροσίνης πρότεινε στον Σπύρο Στάη να κάνουν ένα έργο εθνικής σημασίας, την έκδοση του ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΛΕΞΙΚΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ, πράγμα που δέχθηκε ο Υπουργός και το οποίο ανατέθηκε στον γλωσσολόγο Γεώργιο Χατζιδάκι. Ο Στάης έστειλε αντίγραφο της πρότασης του Δροσίνη στον πρωθυπουργό Θεοτόκη. Ο διάδοχος Κωνσταντίνος το υπέγραψε.  Σε  πλήρη δράση  ο Δροσίνης, τακτοποιεί τα διαδικαστικά, χρηματοδοτεί το εγχείρημα με το κληροδότημα Δωρίδη,  εγκαθιστά τα γραφεία της σύνταξης στο ισόγειο της Εθνικής Βιβλιοθήκης και φροντίζει να υποστηρίξει το έργο με μια σειρά νόμων, που πέρασε με την εισήγηση του υπουργού Σπ. Στάη (Βασ. Διάταγμα 17/9/1908 σ. 1053).

Δικαίως ο Στάη του είπε: «Καλά έκανα και σε πήρα κοντά μου».

Όταν  ιδρύθηκε η Ακαδημία πέρασε η έκδοση του λεξικού στη δικαιοδοσία της.

δ) ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ. 1908

ΦΕΚ 239Α,  9/9/1908. Την  ίδια χρονιά ο Δροσίνης ιδρύει το πρώτο ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ. (καθιερώνεται η υγιεινή στα σχολεία, σχολίατροι, πρωτοποριακά όργανα για μέτρηση ύψους, ζύγιση, παρακολούθηση της υγείας των μαθητών, εμβόλια για μεταδοτικές νόσους, άδειες εκπαιδευτικών, φωτισμός αιθουσών, και άλλα πολλά.)

Οι στόχοι ήταν:

1) Επιθεώρηση των διδακτηρίων, των διδακτικών οργάνων, των

δημοσίων και ιδιωτικών σχολείων.

2) Η από των μεταδοτικών και μολυσματικών νόσων, προφύλαξη των  μαθητών στα σχολεία.

3) Η επί της υγείας των μαθητών και της καθόλου σωματικής και διανοητικής αναπτύξεως αυτών επαγρύπνηση.

4) Η διάδοση εις το λαό των θεμελιωδών γνώσεων της Υγιεινής και επικαίρων υγιεινών παραγγελμάτων δια των διδασκόντων και των διδασκομένων.

ε) ΕΘΝΙΚΟΝ ΑΡΙΣΤΕΙΟΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ 1914.

Το 1913 με Πρωθυπουργό τον Ελευθέριο Βενιζέλο και υπουργό τον επιδέξιο Γιάννο Τσιριμώκο, έγινε δεκτή η πρόταση του Γεωργίου Δροσίνη για το «Βασιλικόν Μετάλλιον των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών» (Νόμος 440 20.12.1914), με την ευκαιρία της επετείου των 25 χρόνων γάμου του Βασιλέα Κωνσταντίνου με τη Βασίλισσα Σοφία.

Ο Δροσίνης γράφει στα «Σκόρπια Φύλλα της Ζωής μου»: τόμος Δ΄σ. 232.

«Με τον ανοικτόκαρδο Ρουμελιώτη τον λέβέντη Γιάννο, όπως τον λέγαμε, συνεργάσθηκα πολύ γιατί είχαμε την υποστήριξη της Βουλής και το προσωπικό ενδιαφέρον του Βενιζέλου για τα Γράμματα και τας Τέχνας. Επήγαινα τις πρωϊνές ώρες και τον εύρισκα στο Ξενοδοχείον των Αθηνών που εκατοικούσε. Με δέχουνταν με τα νυκτικά του. Όχι σαν υπουργός με τμηματάρχην, αλλά σαν δυο φίλοι στενοί, σ’ ένα τραπεζάκι μπροστά καθισμένοι, καταρτίζαμε σε νομοσχέδια και διατάγματα το προοδευτικόν μας πρόγραμμα. Ο Γιάννος τα έπαιρνε φρέσκα φρέσκα σαν νεόκοπα άνθη, και τα ανακοίνωνε χειρόγραφα ακόμη, αδακτυλογράφητα στον Πρόεδρο, στον Βενιζέλο. Και ύστερα ήρχουνταν στο Υπουργείο και μ’ έκραζε να μου πη: ‘ Ενθουσιασμένος ο Πρόεδρος και σε συγχαίρει για την ωραία ιδέα’.

Έτσι εδέχθη ο Βενιζέλος και την πρότασιν για το Βασιλικόν Μετάλλιον των Γραμμάτων  και των Καλών Τεχνών, που  με  την πολιτειακή μεταβολή άλλαξε όνομα και έγινε Εθνικόν Αριστείον, απονεμόμενον από την Ακαδημία Αθηνών».

Στα πρώτα χρόνια, το βραβείο απονεμήθηκε κάθε 2 χρόνια εναλλάξ, σε μουσικοσυνθέτες και λογοτέχνες, σε γλύπτες και ζωγράφους. Η απονομή των Αριστείων γίνονταν από εκείνους οι οποίοι είχαν ήδη βραβευτεί. 

Το 1922 απονεμήθηκαν αθρόα τα βραβεία αυτά και μειώθηκε έτσι το κύρος τους.

Το 1925 τιμάται ο ίδιος ο Δροσίνης με το Εθνικό Αριστείο των Γραμμάτων και των Τεχνών.

Στις 26 Μαρτίου 1926, η απονομή των βραβείων ανατέθηκε στη δικαιοδοσία της Ακαδημίας Αθηνών.  Μετονομάστηκε σε Εθνικόν Αριστείον Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών και απέκτησε πάλι το κύρος του.

στ) Ο ΔΡΟΣΙΝΗΣ ΑΠΟΣΠΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ 1910.

ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ

   Η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα (ΑΣΚΤ), ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 1837, μόνο στα χαρτιά. Λειτούργησε από το 1843 ως παράρτημα της Σχολής Βιομηχανικών Σπουδών, με τίτλο ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ έως το 1910 που  αποσπάστηκε και αποτέλεσε ανεξάρτητη Σχολή  Μέσης Εκπαίδευσης. Αργότερα  με το νόμο 4791 του 1930, το Ίδρυμα προήχθη  σε  Ανωτάτη  Σχολή ισότιμη με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Είναι αυτοδιοικούμενο Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου και λειτουργεί με την εποπτεία του Κράτους. Σκοπός της, είναι να αναπτύσσει τις καλλιτεχνικές δεξιότητες των φοιτητών και να τους παρέχει τις αναγκαίες θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις γύρω από τις εικαστικές τέχνες μέσω της διδασκαλίας και της έρευνας και να συμβάλλει στην κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη του τόπου.

Η Σχολή  περιλαμβάνει τρία τμήματα: τη Ζωγραφική, Γλυπτική και Χαρακτική. Η φοίτηση  είναι τετραετής. Παράλληλα  με τα τεχνικά μαθήματα διδάσκονται  και θεωρητικά, όπως η Ιστορία της Επιστήμης και Τέχνης.

Παραρτήματα της Σχολής λειτουργούν στη Μύκονο, Ύδρα, Δελφούς και μετά την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου και στη Ρόδο.

Η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών διαθέτει επίσης έξι Καλλιτεχνικούς Σταθμούς. Είναι οι Καλλιτεχνικοί Σταθμοί των Δελφών, της Μήθυμνας Λέσβου, της Μυκόνου, του Ρεθύμνου, της Ρόδου, της Ύδρας. Επίσης πρόσφατα περιήλθε στην ιδιοκτησία της, από κληροδότημα  ο Καλλιτεχνικός Σταθμός Πάρου, που δεν λειτουργεί προς το παρόν.

ζ) ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ 1914.

  Το Νοέμβριο του 1914 ιδρύεται το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο με σκοπό να περιλάβει έργα βυζαντινής και χριστιανικής τέχνης, από τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού μέχρι την ίδρυση του Ελληνικού βασιλείου. Το Μουσείο αυτό στεγάστηκε εκεί όπου λειτουργεί έως σήμερα στο μέγαρο επί της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας 22, πρώην ιδιοκτησία της Δουκίσσης της Πλακεντίας. (- ΗΛΙΟΣ 7 σ. 1334 -). Ο Γ. Δροσίνης το αναδιοργανώνει με νέο νόμο, ενισχύοντας το διοικητικό και τεχνικό προσωπικό και φροντίζοντας να εγκριθεί το ποσό των 25.000 δρχ. έναντι 10.000, που έπαιρνε. Επίσης του χορηγείται ένα σεβαστό εφ’ άπαξ ποσό για την απόκτηση της πολύτιμης συλλογής εικόνων ΚΟΛΥΒΑ (- ΕΑ – ΔΗ 71 σ. 120/7-).

η) ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ. 1915 ΦΕΚ. 25, 11/3/1915.

   Ο  Γ. Δροσίνης αγάπησε τη μουσική και επηρεάστηκε από τον Γεώργιο Νάζο και υιοθέτησε πολλές ιδέες του.

Ο Γεώργιος Νάζος σπούδασε στο Μόναχο. Το 1890 έρχεται στην Ελλάδα και γίνεται Διευθυντής στο ΩΔΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ. ΤΟ 1918 ιδρύει το «ΘΕΑΤΡΟ  ΩΔΕΙΟ» πρόδρομος της Λυρικής Σκηνής.

Ο Γ. Νάζος ονειρευόταν να χρησιμοποιήσει  το ΗΡΩΔΕΙΟ για συναυλίες. Ένθερμος  υποστηρικτής ο Δροσίνης από τη θέση του στο Υπουργείο Παιδείας φρόντισε την διασκευή του αρχαίου αυτού Ωδείου με μάρμαρα παλιάς κοπής, πύριννες  πέτρες και την κατασκευή ξύλινης σκηνής, ώστε να απομακρύνεται το χειμώνα εύκολα. Εγκρίθηκε επιχορήγηση 100.000 δρχ. για την αποκατάσταση του Ωδείου, και για την χρηματοδότηση του ΗΡΩΔΕΙΟΥ εξασφάλισε την επιβολή πρόσθετου τέλους επί των εισιτηρίων  των δημοσίων θεαμάτων.

θ) ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ – ΘΕΑΤΡΟ ΩΔΕΙΟΥ- ΤΑΜΕΙΟ ΠΕΡΙΘΑΛΨΕΩΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ. (ΕΛ. ΔΗ. 716/11).

Από  το μεγάλο και συνεχές έσοδο από το τέλος επί των εισιτηρίων στήριζε και επιχορηγούσε ετησίως τα ανώτερα ΩΔΕΙΑ και τους θεατρικούς συγγραφείς.

                                                         Μελέτη 2004 Σ.Ω.Β. σ. 425.

ι) ΕΘΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΑΘΗΝΩΝ. 1915

Το κτίριο ανοικοδομήθηκε με δωρεά των αδελφών Βαλλιάνων.

ΦΕΚ 18/12/1867: ΙΔΡΥΣΗ της Εθνικής Βιβλιοθήκης Αθηνών.

ΦΕΚ 30/11/1909: Τροποποίηση του Β΄ εδαφίου του 3ου άρθρου.

ΦΕΚ 19/3/1910:  Νέα τροποποίηση σε κάποιες διατάξεις.

ΦΕΚ 11/3/1915:  Με την φροντίδα του Γ. Δροσίνη ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΤΑΙ

Η ΕΘΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΑΘΗΝΩΝ με κρατική χορηγία 100.000 δρχ., σύμφωνα με το πρότυπο της βιβλιοθήκης των Βρυξελλών.

Ια) ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ 1914.

  Ο Γ. Δροσίνης επιμελήθηκε ακόμη την ίδρυση ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΩΝ σ’ όλη την Ελλάδα, αρχής γενομένης από την Θεσσαλονίκη, και τον επόμενο χρόνο την  Ανδριανούπολη.

Δημιουργεί βιβλιοθήκες σε πόλεις με πάνω από 30.000 κατοίκους.

Ιβ) ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ – ΤΖΑΜΙ ΤΖΙΣΤΑΡΑΚΗ. 1918

ΕΘΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΩΝ ΚΟΣΜΗΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ.

   Με  την πολιτειακή μεταβολή της 11ης Σεπτεμβρίου 1922, ο Γ. Δροσίνης ανέλαβε τη διεύθυνση του Μουσείου «Ελληνικών Χειροτεχνημάτων»,  το οποίο οργάνωσε στο Τζαμί που βρίσκεται στη Πλατεία Μοναστηρακίου.

Το τζαμί κτίστηκε το 1759 από τον Τούρκο Βοεβόδα Τζισταράκη. Κατασκευάστηκε με υλικό παρμένο από παλιά κτίρια. Για το μαρμαροκονίασμα των τοίχων, ανατινάχτηκε η 17η κολώνα του Ναού του Ολυμπίου Διός! Το γεγονός αυτό σημάδεψε τη ζωή των Ελλήνων σε σημείο που να χρησιμοποιείται ως χρονική αφετηρία, ενώ παράλληλα θεωρήθηκε κακός οιωνός για τον Τζισταράκη, γεγονός το οποίο εκμεταλλεύτηκε ένας Τούρκος ανταγωνιστής του και τον δολοφόνησε. Το απέδωσε δε στις προκαταλήψεις των Ελλήνων.

Μετά την επανάσταση, χρησιμοποιήθηκε για συνελεύσεις και αργότερα, μετά από πιέσεις του Γ. Δροσίνη μετατράπηκε  σε Μουσείο «Ελληνικών Χειροτεχνημάτων». Το αρχαιολογικό τμήμα διόρθωσε το τζαμί και διασκεύασε το εσωτερικό του σύμφωνα με σχέδιο του καθηγητή Ορλάνδου, για να  περισυλλέξει σ’ αυτό χειροτεχνήματα που φυτοζωούσαν σε μία αίθουσα  ενός Υπουργείου.

Ο Δροσίνης το μετονόμασε σε “Εθνικό Μουσείο Κοσμητικών Τεχνών”. Ο  ίδιος γράφει στα «Σκόρπια Φύλλα της Ζωής μου» στο Ημερολόγιο του:

«Με την πολιτειακήν  μεταβολή, που μ’ επανέφερε στο Υπουργείον, ανέλαβα την διεύθυνση του Μουσείου, εγώ ο ίδιος, για να το νεκραναστήσω. Από το Τμήμα Γραμμάτων και Καλών Τεχνών, ελοξοδρόμησα  στο – Εθνικόν Μουσείον των  Κοσμητικών Τεχνών – δηλαδή από το Γραφείον του Υπουργείου, πήγα στο Τζαμί και από Τμηματάρχης έγινα ….. Χότζας……….»

Ο Δροσίνης  συνεχίζει: «Τα  3 χρόνια, που το διεύθυνα, έζησα κάτω από                          τον πανύψηλον θόλον του, ώρες και μέρες συνάζοντας και ταξινομώντας πολύτιμα  αποκτήματα τα περισσότερα από δωρεά  …..  ……

Ο αρχαιολόγος Κουρουνιώτης με εβοήθησε για τον πλουτισμόν του Μουσείου του Τζαμιού με τις συλλογές του Μουσείου της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας που είχαν καταρτισθή από τον ακούραστο ζήλο του Λαμπράκη, που εγύριζε στα μοναστήρια και στις εκκλησίες των επαρχιών και έσωζεν από την καταστροφήν και την αρπαγήν βαρύτιμα Ευαγγέλια, πλουσιώτατα άμφια, χρυσοκέντητους επιταφίους, αργυρόχρυσα δισκοπότηρα και πάσης  φύσεως  μετάλλινα και  ξύλινα σκεύη λαϊκής τέχνης.

Μία δωρεά ροδιακών πιάτων του Τραπάτζαλη, εστόλισε τους απάνω τοίχους της γαλαρίας. Σε δύο μεγάλες περιστρεφόμενες βιτρίνες εκρεμάσθησαν μεγαλύτερα χειροτεχνήματα. Τα μικρότερα σε  γυαλοσκέπαστα ερμάρια ολόγυρα στην γαλαρία. Στους τοίχους εκρεμάσθησαν εικόνες και κάτω από την γαλαρία πολυέλεοι εκκλησιών …     …   …..

Μαζί μ’  αυτά και πολλά λαϊκά στολίδια γυναικών, γιουρντάνια, βραχιόλια, σκουλαρίκια κλπ.  … … ...

Το   απέραντο κενόν με τον πανύψηλον θόλον του εγέμισε και η θέα

σ’ εκείνον που επρωτόμπαινε από την μεγάλην εξώπορτά του, παρουσιάζουνταν επιβλητική, μεγαλόπρεπη, πολύχρυση, αστραφτερή, φωτολουσμένη από τα περίγυρα παράθυρα. Ώρες  και ώρες έζησα εκεί κατάμονος με κλειδωμένη την πόρτα. Μόλις επερνούσα το κατώφλι του, άφηνα πίσω τη σύγχρονη ζωή και εγύριζα, σαν οδοιπόρος του χρόνου, αιώνες πίσω και σαν ταξιδιώτης των τόπων από παλάτια σε καλύβια και από μοναστήρια σε κλέφτικα λημέρια. Και πόσες  χρονιάρες μέρες, Χρισούγεννα και Λαμπρή, ενώ οι άλλοι χριστιανοί εμαζεύονταν στις εκκλησίες καλεσμένοι από τις βροντερές καμπάνες, ελειτουργήθηκα άφωνα εκεί, διαβάζοντας το Ευαγγέλιον και τους ψαλμούς, από παλιά βαρύτιμα κείμενα Μοναστηριών, μπροστά σε Εσταυρωμένους και Επιταφίους, που επροσκυνήθηκαν από γενεές γενεών».

                               Σκόρπια Φύλλα της Ζωή μου Τόμος Β΄ σ.σ. 239 -340

Ο Γ. Δροσίνης διεύθυνε το «Τζαμί» από το 1923 μέχρι το 1926.

Το παρέδωσε με δύο πολύτιμες συλλογές:

* τη συλλογή επίπλων, σκευών από το Δανό K. PELF και

*  τη συλλογή ιαπωνικών αγγείων του Σίνου.

Το 2014 στο τζαμί στεγάζεται η Συλλογή Κεραμεικών.

Ιγ) ΓΕΝΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. 1918.

    Ο Γ. Δροσίνης  υπήρξε  ο ιδρυτής των Γενικών Αρχείων του Κράτους, που είναι έργο μεγίστης σημασίας στην Ιστορία του Έθνους. Αρχικά  συγκεντρώθηκαν στα υπόγεια της Ακαδημίας Αθηνών, εκατοντάδες χιλιάδες δημόσια και ιδιωτικά ιστορικά έγγραφα και, στη συνέχεια αρχειοθετήθηκαν καταλλήλως προς έρευνα και μελέτη.

Ιδ) ΑΡΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΔΡΑ  1918. (ΕΛ. ΔΗ 71 Σ. 120/6).

  Ταυτόχρονα  με τα Γενικά Αρχεία του Κράτους  οργανώθηκαν τοπικά αρχεία στα δύο αυτά νησιά.

                                                        Μελέτη  2004 Σ.Ω.Β. σ. 426

Ιε) ΣΥΛΛΟΓΗ  ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ. 1935.

   Με πρωτοβουλία  του Γ. Δροσίνη κατατέθηκε στην Εθνική Τράπεζα επαρκές ποσό «δια την υπό της επιτροπής  της Εθνικής Μουσικής Συλλογής περισυλλογήν Ελληνικών ασμάτων και χορών, αποτυπωμένων επί φωνογραφικών κυλίνδρων, φωτογραφιών και κινηματογραφικών  ταινιών και τούτο δια την ευρύτερην διάδοσιν αυτών των παραδοσιακών αξιών». (ΝΟΜ. Α.Κ. σ. σ. 152 – 167 Ε.Α. ΔΗ 71 σ. 120/5).

                                                    Μελέτη 2004 Σ.Ω.Β. σ. 426

Ιστ) ΩΔΕΙΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.

  Ο Γεώργιος Δροσίνης από  τη θέση του στο Υπουργείο Παιδείας φρόντισε να ιδρυθεί ΩΔΕΙΟ στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Από  κοινού με το Δήμο Θεσσαλονίκης αγόρασαν κατάλληλο κτίριο, ώστε να διευρυνθεί  η μόρφωση του μουσικού αισθήματος στους κατοίκους της Μακεδονίας.

(ΕΔ. ΔΗ 71, σ. 120/4).

                                                      Μελέτη 2004 Σ.Ω.Β. σ. 425

Ιζ) ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ. (ΦΕΚ 148Α, 3/7/20).

Ο νόμος για την Προστασία της Πνευματικής Ιδιοκτησίας καταρτίσθηκε από τον Γεώργιο Δροσίνη στο γραφείο του στο Υπουργείο Παιδείας, με τη συνεργασία  ενός εκπροσώπου του Υπουργείου Εξωτερικών (Σ.Φ.Ζ. –Δ΄ σ. 224). Με την υπογραφή  αυτής της διεθνούς  συμβάσεως και με την είσοδο της Ελλάδας, γι’ αυτό το σκοπό, στη Διεθνή Ένωση της Βέρνης, οι Ελληνικές πνευματικές εργασίες και δημιουργίες ωφελήθηκαν πολύ, αλλά και η Ελλάδα έπαψε πλέον να θεωρείται ληστοπειρατής ξένης πνευματικής ιδιοκτησίας. (ΕΛ. ΔΗ -71, σ. 121/16).

Ο ίδιος ο Δροσίνης αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στη Βέρνη, κατά την  υπογραφή της συμβάσεως.

Ο Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ 1879 – 1949.

ΑΤΤΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΑΣΩΠΙΟΥ 1880-1881

ΠΟΙΚΙΛΗ ΣΤΟΑ 1880-1914

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ 1881

ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΠΟΝ 1881-1882

ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ 1882-1939

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ 1883

ΔΕΛΤΙΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ 1883

ΑΤΤΙΚΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟΝ 1884

ΚΛΕΙΩ. ΛΕΙΨΙΑ. 1885

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ 1886-1890

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΩΚΟΥ 1885-1917

ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΑΝΘΟΣ 1887

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ 1887

ΚΑΖΑΜΙΑΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ 1889

ΑΤΤΙΚΗ ΙΡΙΣ 1900+1908+1943

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ 1902-1906

ΑΡΜΟΝΙΑ ΣΜΥΡΝΗ 1903

ΑΘΗΝΑΪΚΟΝ ΛΑΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΠΟΝ 1903

ΣΦΑΙΡΑ (ΛΕΥΚΩΜΑ) 1903

ΕΘΝΙΚΟΝ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ. ΗΜΕΡΟΛΟΠΟΝ.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ ΛΕΥΚΩΜΑ (ΣΑΒΒΙΟΥ) 1905

ΠΟΙΚΙΛΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ 1906

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΑΔΕΛΦΩΝ. ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΕΡΣΙΝΗΣ 1909

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ ΛΕΥΚΩΜΑ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ 1909

ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΠΟΝ. (Ε. ΣΒΟΡΩΝΟΥ) 1910-1918

ΕΛΠΙΔΕΣ. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΜΑΘΗΤΩΝ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ 1911

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑφΗΜΕΝΟΝ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ. (ΗΡΑΚΛΕΙΟ) 1912

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΝ. ΑΣΤΕΡΑ 1915

ΕΘΝΙΚΗ ΖΩΗ. ΑΘΗΝΑΙ 1920

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ (ΤΖΑΒΑΝΙΩΤΟΥ). ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΥΠΟΛΗ 1921

ΕΘΝΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΠΟΝ. (ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ). ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ 1921

ΕΘΝΟΣ 1922+1931-1914 1937-1939

ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ 1923-1924

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ. ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ 1923

ΔΕΛΤΙΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ 1921

ΒΡΑΔΥΝΗ 1924+1927

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΟΛΥΜΠΙΟΥ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ. 1924

ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ. ΣΚΕΡΤΣΟ 1924

ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ. (ΚΟΥΚΟΥΤΣΙΔΗ) 1924

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 1925

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΟΥ ΜΠΟΥΚΕΤΟΥ 1925-1926+1929

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ 1926

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ 1927

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ (Σχολική Εφημερίς Γαλατά)

ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ 1928-1932, 1936+1949

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΝ ΛΕΥΚΩΜΑ ΤΟΥ ΠΕΡΑΝ 1927-1928 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

ΛΕΥΚΩΜΑ ΖΩΓΡΑΦΕΙΟΥ 1928+1931,1936 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

ΕΜΠΡΟΣ 1929

ΑΝΔΡΙΑΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΠΟΝ 1929-1930

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ 1930

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ 1932

40 ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΖΩΗΣ 1934 ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

ΗΧΩ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 1935

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ 1935

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ 1935

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ 1937-1938

ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΝΕΑ 1937

ΑΘΗΝΑΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΚΩΝ/ΠΟΛΗ 1940

ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ.

ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ (ΒΑΙΑΝΝΟΥ) 1942

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 1945-1946+1948

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ 1949

ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΑΣ 1948

ΚΥΠΡΙΩΠΟΥΛΟ 1940

ΔΕΚΑΕΤΗΡΙΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΗΡΥΚΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ 1825-1925

ΗΩΣ 1947 (ΓΕΡΜΑΝΙΑ)

ΑΙΩΝ 1882-18

ΠΟΙΚΙΛΗ ΣΤΟΑ 1885-1845

LE FEU. ΓΑΛΛΙΑ

Ο ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ 1929

ΑΙΓΑΙΟΝ 1912

ΑΘΗΝΑΙ 1935

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ 1928

ΠΛΕΙΑΣ 1902

ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

Ο ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ ΡΑΜΠΑΓΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΗ ΧΑΝΕΣΑΙ 1879-1886

1) Ο Δροσίνης εμφανίστηκε στο ΡΑΜΠΑΓΑ με τα ψευδώνυμα «Αράχνη» και «Κουρκουμπίνος». Τα σύντομα κείμενα του στο Ραμπαγά με τον τίτλο «Μυιαγραί» έχουν ανέκδοτο, περιεχόμενο. Το πρώτο του ποίημα είναι «Το Λάθος του Θεού» και οι τελευταίες συνεργασίες «Το Ναυτόπουλο» και «Η Σημαία». Το Σεπτέμβριο του 1886 η αναχώρηση του για τη Γερμανία σήμανε και την οριστική διακοπή της συνεργασίας του με αυτό.

2) Στις 16/1/1880 άρχισε η συνεργασία στο «ΜΗ ΧΑΝΕΣΑΙ» του Βλάση Γαβριηλίδη. Η συνεργασία του δεν περιορίζεται στην δημοσίευση ποιητικών κειμένων, αλλά αντικαθιστά το διευθυντή και συμμετέχει ενεργά στην έκδοση του περιοδικού. Γνωρίζει λογίους, λογοτέχνες καλύπτει την κοσμική κίνηση της Αθήνας, γνωρίζει και γίνεται στενός φίλος με τον Γ. Σουρή. Γράφει πέντε άρθρα για το Πανηγύρι των Μεγάρων, υπογράφοντας «Αράχνη» και «Κάλιβαν», γράφει κριτική για θεατρικές παραστάσεις για τους ηθοποιούς για την κίνηση στο κέντρο της Αθήνας.

ΕΦΗΜΕΡΙΣ. Ιδρυτής Δημήτριος Κορομηλάς Αρ. Φούκης Συντάκτης Δ. Κακλαμάνος. Το 1889 κάλυψε δημοσιογραφικά εορτές στη Σύρο. Αργότερα με διευθυντή τον Λάμπρο Κορομηλά ήταν στενότερη η συνεργασία του.

1883 ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ Ιδρυτής και Διευθυντής ο Βλάσης Γαβριηλίδης. Αρχισυντάκτης Γεώργιος Πωπ. Ο Δροσίνης  όταν σπουδάζει στην Λειψία στέλνει από εκεί άρθρα και ποιήματα.

ΡΩΜΙΟΣ Ιδρυτής Γεώργιος Σουρής. Ο Δροσίνης δίνει το όνομα Ρωμηός στην εφημερίδα αυτή και γίνεται ο ΝΟΝΟΣ ΤΗΣ.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ Γ. ΔΡΟΣΙΝΗ

ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ 1926-1928 (2 χρόνια)

Η Ακαδημία Αθηνών βρίσκεται ανάμεσα στη λεωφόρο Ακαδημίας και τη λεωφόρο Πανεπιστημίου- Ελευθερίου Βενιζέλου. Το 1856 αποφασίζεται η ανοικοδόμηση της Ακαδημίας Αθηνών και το 1859 μπαίνει ο θεμέλιος λίθος.

Από το 1859 μέχρι το 1885 με διακοπή 5 ετών, χτιζόταν. Χρηματοδότης ο Σίμων Σίνας, ομογενής πλούσιος τραπεζίτης της Βιέννης, ισόβιο μέλος της Αυστριακής Βουλής. Αρχιτέκτων ο Θεόφιλος Χάνσεν και βοηθός του ο Ερνέστος Τσίλλερ. Ο Χαρίλαος Τρικούπης παρέλαβε το κτίριο στις 16 Δεκεμβρίου του 1885. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, το 1923 μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Βερσαλλιών, τηλεγραφεί: “Οργανώστε την Ακαδημία”. Επιθυμία που δεν εκπληρώθηκε.

Το 1926, ο καθηγητής Βασίλειος Αιγινήτης, υπουργός του Θεόδωρου Πάγκαλου, δημοσιεύει τελικά στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, την ίδρυση της Ακαδημίας Αθηνών.

Πρόεδρος: Φωκίων Νέγρης, Γραμματεύς επί των δημοσιευμάτων. Γεώργιος Δροσίνης. Το έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας προς τον Γ. Δροσίνη λέει: “Παρακαλούμεν υμάς … όπως παραλάβητε το κτίριο … και … εγκατασταθήτε εν τοις γραφείοις υμών”.

Το οικόπεδο της Ακαδημίας Αθηνών, της Εθνικής Βιβλιοθήκης, και του Πανεπιστημίου Αθηνών ανήκαν στην Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία τα παραχώρησε στο κράτος με δωρεά της.

Ο Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ Α΄ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΣΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ.

1919. Ο Γ. Δροσίνης συνεργάστηκε με τον Δημήτριο Αιγινήτη (εξέχοντα πολιτικό) για την προετοιμασία του καταστατικού της Ακαδημίας Αθηνών.

Ο Δροσίνης για τη συνεργασία αυτή γράφει προς την κόρη του Αγγελική:

«Είχαμε μαζί [δηλ με τον Αιγινήτη] συνεργασθή και ετοιμάση τον οργανισμό (της Ακαδημίας Αθηνών) στα 1919 μετά την ειρήνη, γιατί, πολλοί διεθνείς λόγοι, μας υποχρέωναν να μη μείνωμε έξω, από συνέδρια, επιστημονικά, λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά εξ αιτίας της ελλείψεως Ακαδημίας. Αλλά όμως με διάφορες αντιπράξεις και αντιζηλίες, το καταστατικό δεν έγινε ποτέ. Όταν έφυγα στα 1921 απ’ το Υπουργείο, παρέδωσα τα χαρτιά της σχεδιαζόμενης Ακαδημίας στον Αιγινήτη. Εκείνος εξακολούθησε να τα συμπληρώνει από ξένων Ακαδημιών οργανισμούς και μόλις έγινε υπουργός το 1926 την ίδρυσε. Εγώ έγινα γραμματέας επί των δημοσιευμάτων.»

Στο τέλος του γράμματος συμπληρώνει:

«Καλά, αυτό δεν θα ήταν τίποτε. Αλλά μου φόρτωσαν όλη την εσωτερική οργάνωση των γραφείων και όλα τα οικονομικά, δηλαδή όλο το νοικοκυριό της. Όλα λοιπόν εγώ θα τα φροντίσω!»

Έτσι και έγινε. Όλα τα έκανε. Έγινε, ακόμη και κηπουρός!

Μαθαίνουμε από ένα δημοσίευμα, ότι εκείνος έκοψε το πρώτο κατακόκκινο τριαντάφυλλο από τα παρτέρια της Ακαδημίας.

Η Ακαδημία επιτέλους λειτουργεί, παρά το γεγονός ότι δεν εισακούστηκαν όλες οι παρατηρήσεις του Γ. Δροσίνη.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ -ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ 1882

Κάποιο πρωινό του 1882. συναντήθηκαν ο Νικόλαος Πολίτης κι ο Δημ. Καμπούρογλους κάτω απ1 τις πιπεριές της Λεωφ. Αμα­λίας, στη γωνιακή προέκταση της Ρωσικής εκκλησίας.

Ο θεμελιωτής της Ελληνικής Λαογραφίας είπε με κάποιο πα­ράπονο στον ιστορικό της Αθήνας. πως λόγιος Γερμανός απ’ τους πιο γνωστούς, που έτυχε να βρίσκεται εκείνες τις μέρες στην πρωτεύουσα,παραξενεύτηκε σαν έμαθε πως δεν υπάρχει σχετική Ιστορική Εταιρεία με το μουσείο της, στον τόσο ιστορικό τόπο μας.

— Να την ιδρύσωμεν, είπε αυθόρμητα ο Καμπούρογλους.

— Είναι ζήτημα του πρώτου προέδρου, παρατήρησε ο Πο­λίτης.

— Να κάμωμεν τον Φιλήμονα.

— Δέχεται άραγε;

— Θα δεχθεί. Με αγαπά πολύ και συνεργαζόμεθα μάλιστα αυτάς τας ημέρας.

— Πότε να πάμε;

— Τώρα!

Πήγαν με μιας και βρήκανε το Φιλήμονα στο γραφείο της εφημερίδας του ΑΙΩΝ. Του μίλησαν για τα σχέδια τους κι αυτός δέχτηκε.

Την άλλη μέρα τον ξαναεπισκέφθηκαν στο γραφείο του, μ’ άλ­λους τρεις-, που ο ένας ήταν ο ιστορικός και γεωγράφος Αντώνιος Μηλιαράκης. Αποφασίστηκε πια οριστικά η ίδρυση της Εταιρεί­ας.

Κάνουν τη δεύτερη συγκέντρωση στη μπυραρία του Μπερ-νιουδάκη (οδός Φωκίωνος 3). Σ’ αυτή παραβρέθηκαν δεκαεννιά, χωρίς το Φιλήμονα. Στη φιλική τούτη συνεστίαση «μέσω φαιδρότητος, ο μακαρίτης φίλος μας Μήτσος Μαρίνος, κατέγραφεν τα ονόματα των δέκα εννέα και τα επήγεν εις τον Φιλήμονα» κατά τον Καμπούρογλους.

Σε λίγες μέρες, 17 Μαΐου 1882. έγινε η επίσημη συνεδρίαση των ιδρυτών, στην υπόγεια αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός». Μίλησαν σχετι­κά για τους σκοπούς της Εται­ρείας ο Πολίτης κι ο Μηλιαράκης κι υπογράψανε το ιδρυτικό. Όλα τα πιο πάνω και τη στιχομυθία αναφέρει ο Δ. Γρ. Καμπούρογλους, σε σχετικό του δημοσίευμα κατά τον εορτα­σμό των – πενήντα χρόνων της Εταιρείας. Το άρθρο του συμ­πληρώνεται με χειρόγραφο ση­μείωμα που βρίσκεται στα κα­τάλοιπα του. Μα βασικά ο Αναδρομάρης αναφέρει πως «την Εταιρεία την ίδρυσε ο Νικόλαος Γ. Πολίτης.

Στην πρώτη συνεδρίαση (17 Μαΐου 1882) το ιδρυτικό έγρα­ψε ό ίδιος ο Πολίτης που έκανε χρέη προσωρινού γραμματέα. Το σχετικό πρακτικό σώζεται στο αρχείο της Εταιρείας κι είναι αυτό:

«Πρακτικά της Α’ συνόδου των εταίρων της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος.

Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι συνελθόντες σήμερον, απεφάσι­σαν την ίδρυσιν Εταιρείας σκοπούσης την περισυναγωγήν ιστο­ρικής και εθνολογικής ύλης και αντικειμένων συντελούντων εις διαφώτισιν της μέσης και νεωτέρας Ελληνικής ιστορίας και φιλο­λογίας, του βίου και της γλώσσης του ελληνικού λαού και σύστασιν μουσείου και αρχείου περιλαμβάνοντα τα τοιαύτα μνημεία του εθνικού βίου. Εξέλεξεν δε πενταμελή επιτροπήν εκ των κ.κ. Σπ. Π. Λάμπρου, Ιω. Τζέτζη, Τιμ. Αμπελά, Ν. Γ. Πολίτου και Αντ. Μηλιαράκη, προς σύνταξιν σχεδίου κανονισμού, συζητηθησομένου προσεχώς επί παρουσία και άλλων μελών εκ των ασπαζομένων τον σκοπόν του συλλόγου, προσκληθησομένων υπό της επι­τροπής ταύτης.

Εν Αθήναις τη 17 Μαΐου 1882

Ν. Παπαδόπουλος (Υδραίος)

Αρ. Π. Κουρτίδης

Ι.Δ.Τζέτζης

Σπ. Λάμπρος

Ν. Γ. Πολίτης

Τ. Αμπελάς

Α. Μηλιαράκης

Τιμολέων Φιλήμων

Α. Παπαγεωργίου

Δ. Καμπούρογλους

Δ. Μαρίνος

Γ. Δροσίνης

Α. Ραγκαβής

Γ. Κασδόνης

Γ. Βρούτος

Κοζάκης, Τυπάλδος

Κ. Ζησίου

Ν. Αξελός»

Το ιδρυτικό όπως φαίνεται το υπογράφανε ιστορικοί, λόγιοι, καλλιτέχνες, επιστήμονες, δημοσιογράφοι, εκδότες κλπ.

Ο ΔΡΟΣΙΝΗΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

1882

1) Ιδρυτικό μέλος.

2) Αναπληρωματικός Σύμβουλος (1/1/1884).

3) Συνεργάτης στο Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας, (Τόμος Α’ Ιούλιος 1883. Εν Αθήναις. Τύποις Αδελφών Περρή. Σελ. 133-138 και 184).

4) Δωρητής.

«Πάντες επεκρότησαν μεν τον σκοπόν της από του παρελ­θόντος έτους ιδρυθείσης ενταύθα ανωτέρω εταιρείας, ης προε­δρεύει ο αξιότιμος συνάδελφος κ. Τιμολέων Φιλήμων και είνε ήδη γνωστόν τοις πάσι περί τίνα ασχολείται έργα και οποίους αγα­θούς υπόσχεται εν τω μέλλοντι καρπούς. Η μελέτη του ελληνικού βίου εν τω μακρώ παρελθόντι, ιδού η βάσις των εργασιών της. Τας δε καθ’ εκάστην επί τούτου (ανακοινώσεις προς την εταιρείαν και διατριβάς) προτίθεται να γνωρίση, και εις τους εκτός αυτής και εις πάντα τον ελληνισμόν το δελτίον, ούτινος έχομεν ανά χείρας το πρώτον τεύχος. Εις ο συνειργάσθησαν οι κ. Τ. Φι­λήμων , Ν. Πολίτης, Σ. Λάμπρος, Ι. Σακκελίων, Δ. Παπανικολάου, Γ. Δροσίνης και η λογία ατθίς Μαριάννα Γρ. Καμπούρογλους.

Η ύλη αυτού είναι πολλού λόγου αξία και ποικίλη, εν αυτώ δημοσιεύονται επιστολαί πατριαρχών και αυτοκρατόρων χρυσόβουλλα, δημώδη άσματα και παραμύθια τα πάντα ανέκδοτα, περιγραφαί εθίμων, ιστορικαί μελέται, κατάλογοι βιβλιογραφικοί και πλείστα όσα κινούντα το ενδιαφέρον παντός Έλληνος ποιούντος την εξακρίβωσιν της ίδιας αυτού πολιτικής και κοινωνι­κής ιστορίας.

Δια τούτο και ημείς θαρρούντως συνιστώμεν θερμώς την υποστήριξιν της εκδόσεως ταύτης, ήτις είνε τουλάχιστον αιτία να διαλευκανθώσι πολλά των εις την μεσαιωνικήν εποχήν της Ελλά­δος αναγομένων και ουδόλως ή αδεξίως ερευνηθέντων. Εν εκάστω τεύχει προστίθενται εν τέλει και πίνακες περιέχοντες πανο­μοιότυπα αυτογράφων και εικόνας, σχετιζόμενα με τα εν τω κειμένω δημοσιευόμενα. Η έκδοσις αύτη είνε σπουδαίον βήμα της Εταιρείας επί τα πρόσω, ήτις και εθνογραφικόν μουσείον ήρξατο καταρτίζουσα, το οποίον ευχόμεθα να ίδωμεν ταχέως πλουτιζόμενον και μάλιστα πριν ή οι ξένοι φυγαδεύσωσιν εξ ολοκλήρου τους απομένοντας θησαυρούς της μεσαιωνικής καλλιτεχνίας».

Ο ΔΡΟΣΙΝΗΣ ΔΩΡΗΤΗΣ

Από την εφημερίδα Αιών αρ. φυλ. 4132, 7/4/1883

α) Ο κ. Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ εδώρισε μικρόν ιδιωτικόν κατάστιχον εσόδων και εξόδων των ετών 1758-1815, απόφασιν της γενικής αστυνομίας Αιτωλίας του έτους 1824 και δύο κοινοποιήσεις του Μουχτάρ Πασά προς τους καλλιεργητάς αυτού του έτους 1817,

β) Από την ίδια εφημερίδα αρ. φυλ. 4809, 13/06/1855 μα­θαίνουμε ότι ο Γ. Δροσίνης εχάρισε στο Μουσείο της Εταιρείας διάφορα αντικείμενα. Αναλυτικά τα εξής:

1. Πιστόλαν μετά λαβής ξυλίνης του ιππικού. Σελ. 175 στον κατάλογο.

2. Την ταινία ην έφερον αι κόραι της Ζαγοράς κατά την ημέραν της Ενώσεως μετά της Ελλάδος. (12 Νοεμβρίου 1881). Στον εικονογραφημένο κατάλογο των αντικειμένων του Μουσείου μας, στη σελίδα. 175.

1885: Στο ΔΕΛΤΙΟ της Εταιρείας δημοσιεύει «Ερωτικά δίστι­χα της Ρούμελης».

1889: Εγκρίνεται το καταστατικό της «εν Αθήναις Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος» 31 ΜΑΡΤ. 1889 αρ. 85.

ΙΔΡΥΣΗ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ 1934

Ο Γ. Δροσίνης είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρίας και υπογρά­φει το πρώτο «πρακτικό» την Τετάρτη, 4 Απριλίου, με Πρόεδρο τον Μ. Αργυρόπουλο και Γεν. Γραμματέα τον Απ. Μελαχρινό.

Το όνομα του βρίσκεται και στο «Πρακτικό Προσωρινής Επιτροπής» .

Ο Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΣΧΟΛΩΝ

Α΄ ΑΝΩΤΕΡΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΑΡΘΕΝΑΓΩΓΕΙΟ ΒΟΛΟΥ

Ο Δροσίνης βοηθά στη δημιουργία του βολιώτικου πρωτοπο­ριακού σχολείου με το όνομα ΑΝΩΤΕΡΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΑΡΘΕΝΑΓΩΓΕΙΟ, το οποίο ιδρύθηκε από τον Δήμο ΠΗΓΑΣΩΝ, επηρεάζοντας τον υπουργό υπέρ του λογίου Δημ. Σαράτση εμπνευστού της ιδέας, ο οποίος προσελήφθη ως διευθυντής του Συλλόγου.

Από το βιβλίο «Γ. Δροσίνης και Πήλιο σχέσεις σώματος και πνεύματος» αντιγράφουμε τα εξής:

«—Ο Δροσίνης ως στέλεχος του Υπουργείου επισκέφθηκε το σχολείο του Βόλου στα πρώτα του βήματα και ενθάρρυνε τις πρω­τοβουλίες του Σαράτση αλλά και του Δελμούζου, στην πρόσληψη του οποίου φαίνεται είχε παίξει κάποιο ρόλο.

Οι σχέσεις του Δροσίνη με το σχολείο του Βόλου υπήρξαν θε­τικές, υπηρεσιακές αλλά και φιλικές προς τους πρωταγωνιστές του. Ενδεικτική των πρώτων αποτελεί η επιστολή, που έχει δια­σωθεί στο Αρχείο Δελμούζου: —Εν Αθήναις 30 Οκτωβρίου 1908. Κύριε Διευθυντά του εν Βάλω Ανωτέρου Παρθεναγωγείου. Πριν απαντήσω εις το γράμμα σας της 27 λήγοντος, εκφράζω τα συγ­χαρητήρια μου τόσον εις σας όσον και εις τον Βόλον διά τον διορισμόν σας. Η πόλις απέκτησεν άξιον παιδαγωγόν των μελλουσών μητέρων και υμείς στάδιον λαμπρόν δημιουργικής εργασίας. Μο­λονότι η επιταγή δεν ελήφθη ακόμη, σας αποστέλλομεν τον Γεωφυσικόν Πίνακα και τον Πίνακα των Ανθρωπίνων Φυλών. Ως προς τα τεταριχευμένα ζώα συνιστώ επιφύλαξιν. Δυστυχώς δεν έχομεν εις τα σχολεία κατάλληλα ερμάρια προς φύλαξιν. Το δε κλίμα μας είναι θερμόν και τα τοιαύτα ζώα μετά δύο τρία έτη φθείρονται. Νομίζω ότι η σειρά των εικόνων Φυσικής Ιστορίας με τον οδηγόν Διδασκαλίας Μηλιαράκη και Αποστολίδου ημπορεί να αναπλήρωση κατά πολύ τα τεταριχευμένα ζώα. Ίσως μερικά έντομα να φυ­λάσσονται καλώς εντός οινοπνεύματος ή εντός ερμητικώς κεκλει­σμένων υαλοφράκτων κιβωτιδίων. Οπωσδήποτε σας στέλλομεν κατάλογον γερμανικόν προς οδηγίαν. Τούτον κρατείτε προς χρήσιν σας εν τω μέλλοντι, οσάκις δε μας παραγγείλετε τι σημειούτε κεφάλαιον και αριθμόν. Υμέτερος. Γ. Δροσίνης.

Από την αλληλογραφία, τέλος, των Δελμούζου και Σαράτση, κατά την περίοδο λειτουργίας του βολιώτικου Παρθεναγωγείου, αποδεικνύεται η θετική στάση του Δροσίνη απέναντι τους και του σχολείου τους, σε σημείο μάλιστα να επηρεάζει τη στάση του Υπουργείου. Ας σημειωθεί πάντως και η πρόθεση του Δελμούζου να περιλάβει ποιήματα του Δροσίνη στο υπό κατάρτιση Αναγνωστικό του Πρότυπου Δημοτικού σχολείου, τον Απρίλιο του 1910.»

ΧΑΡΟΚΟΠΕΙΟΣ ΣΧΟΛΗ

Συμμετέχει στην Επιτροπή για την ΙΔΡΥΣΗ της ΧΑΡΟΚΟΠΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ (Σχολής Οικιακής Οικονομίας), στην Καλλιθέα από τον Χαροκόπο. Συνέβαλε ιδιαίτερα στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας της Σχολής.